Foto: Andre Dieterman
KING OF THE WORLD – Interview met Govert van der Kolm
“Er kunnen altijd nog wat optredens bij maar wij zijn superblij met de huidige situatie en hoe het momenteel allemaal verloopt”, aldus Govert van der Kolm, toetsenist van King Of The World. “Als je kijkt naar onze leeftijden, hoelang wij nu bij elkaar zijn en waar wij vandaan komen dan mag je volgens mij echt niet mopperen.” Vorige maand verscheen ‘Cincinnati’, het vierde album van de band sinds de oprichting in 2012, vernoemd naar de plaats waar het allemaal werd vastgelegd onder productioneel toezicht van Erwin Musper. Dertien tracks opgenomen in het land waar zich de bakermat van de blues bevindt… Blues Magazine wilde daar graag meer over weten en zocht contact met de bevlogen muzikant.
Tekst: Jeroen Bakker
Hij is altijd met muziek bezig. Zo wordt op de avond van ons gesprek de laatste hand gelegd aan een big band-arrangement. Govert van der Kolm omschrijft zichzelf dan ook lachend als een “Een druk mannetje”. Je hoort hem er niet over klagen. “Er zijn er genoeg in het land van de collega-muzikanten die er nog iets naast moeten doen om het hoofd boven water te houden.” Er zouden best nog wat optredens bij kunnen op de agenda maar ik heb heel veel te doen en dat is goed. Vind ik fijn. Ik houd van hard werken.”
King of the World kan al vanaf het prille begin rekenen op waardering van pers en publiek. “Het voelt ook heel warm. We krijgen het niet in de schoot geworpen hoor want wij werken er keihard voor. Maar dat je iets bereikt met datgene dat je zo graag doet en dat het ook echt lukt vind ik fantastisch. Vanaf het begin waren de plannen duidelijk. Erwin Java en Fokke de Jong spraken elkaar na de dood van Harry Muskee en het naderende einde van de optredens van Normaal. Ze benaderden kort daarna Ruud Weber en mij om te praten over hun plannen. Het moest niet een bandje worden dat zomaar af en toe wat ging doen. We wilden er allemaal een ‘lopende zaak’ van maken maar je vraagt je natuurlijk wel even af of en hoe mensen het gaan oppikken en of zij ons ook interessant genoeg vinden om te boeken. Kijk, we doen wel alleen dat wat wij zelf leuk vinden, je maakt tenslotte de muziek die je zelf graag wilt maken maar dat kan alleen een lopende zaak worden als er ook mensen naar jouw optredens komen kijken. Januari aanstaande is het al weer vijf jaar geleden dat de heren met elkaar voor de eerste keer repeteerden en tot de conclusie kwamen dat het meteen raak was. Al snel na het uitkomen van het debuutalbum werd gesproken over ‘een supergroep’ maar aangezien superbands voornamelijk door te grote ego’s een vroegtijdig einde beleven, legt Van Der Kolm uit dat deze benaming niet van toepassing is op King Of The World. “Last van grote ego’s hebben wij niet. Wij hebben allemaal als muzikant voornamelijk als sideman gefungeerd. Wij hebben altijd in dienst van de band en in dienst van de muziek gespeeld. Bij King of the World speelt het “meer willen zijn dan de som der delen” altijd een grote rol. Hoe kun je elkaar het beste laten klinken en op dát moment de beste muziek maken die je op dat moment kunt maken. Het gaat bij ons om veel meer dan alleen maar te kunnen laten zien wat je allemaal in huis hebt.”
De band blijkt er een behoorlijk democratische werkwijze op na te houden. “De inbreng van iedereen bij het schrijven van de muziek is behoorlijk gelijkwaardig. Ruud komt bijvoorbeeld met een liedje, melodie of een tekst, draagt het voor, vraagt wat wij er van vinden en wij beginnen het te spelen. Hij zal nooit verlangen dat wij het precies zo doen als de wijze waarop hij het in gedachten heeft. Hij laat het idee op ons los en laat ons er vervolgens mee aan de slag gaan. Voor ‘Cincinnati’ hebben we teruggeblikt op de vorige albums. We kwamen er achter dat we die nummers die we echt gezamenlijk hadden geschreven toch wel de sterkste vonden, dus vroegen ons af of we misschien beter voor het opnemen van het nieuwe album vaker bij elkaar moesten komen om te gaan schrijven. Hebben we dus gedaan in een boerderij in Friesland. De samenwerking was daardoor behoorlijk intens en de liedjes bleken met ieders inbreng heel snel goed in elkaar te passen. We begonnen vroeg en maakten lange dagen. Het voelde goed en we merkten dat we door moesten gaan. We vroegen ons af hoe we het groter konden maken dan wat het tot nu toe was. Je komt dan bij het idee om iemand een sound te laten maken die je zelf niet kunt realiseren. We waren het er snel over eens dat Erwin Musper degene was die voor deze klus in aanmerking kwam aangezien hij niet alleen een geweldige producer maar ook nog eens een uitstekende geluidstechnicus is. Twee vliegen in één klap dus zou je denken. Maar hij is dus wel met pensioen. Toch maar gebeld, je kunt het toch proberen. Hij vond dat geweldig leuk aangezien hij ons al enige tijd in de smiezen had. Hij bleek zelfs tegen zijn vrouw gezegd te hebben dat hij best graag nog eens iets met ons zou willen doen. Wij dus zeer vereerd. Plotseling zaten we, in plaats van in een Friese boerderij met een aggregaat als stroomvoorziening, in een prachtige studio die hij zelf nog eens had gebouwd. De Bamboo Room in Cincinnati had hij verkocht toen hij met pensioen ging maar de deal was dat hij er nog wel eens gebruik van mocht maken. Erwin had bij ons al aangegeven dat hij nog altijd precies wist hoe hij deze ruimte moest gebruiken. Zoiets is natuurlijk een groot voordeel. Wij houden van groots en ‘Amerikaans’ maar we wilden niet dat het helemaal dichtgesmeerd zou worden. Geen ‘Wall Of Sound’ dus. Daarnaast was het voor ons een groot voordeel om even helemaal weg te zijn en ons af te kunnen sluiten om goed te kunnen werken. Er is keihard gewerkt daar. Het arbeidsethos van Erwin Musper moet daarbij ook even genoemd worden. Dat betekent dus werkdagen van tien tot tien!”
“Als je expliciet naar mijn inbreng vraagt kan ik de track ‘No Way Out’ noemen. Ik liep al een paar jaar lang met dat idee rond. Had het geschreven naar aanleiding van het overlijden van drie mensen uit mijn directe omgeving binnen een periode van twee maanden, die ervoor kozen om het lot in eigen hand te nemen. Ik liep steeds met de vraag rond wat dat toch was dat je geen weg meer ziet in het leven, anders dan eruit te stappen. Zo’n idee krijgt een zelfde behandeling als het idee van iemand anders. We gaan er vervolgens samen aan werken om er iets moois van te maken. Ik houd me daarnaast voornamelijk bezig met de koortjes, daar bemoei ik me graag mee. Het arrangeren bijvoorbeeld. Samen met mijn vrouw heb ik ook drie koren waar ik veel voor schrijf en dat komt ook goed van pas in deze band. Iedereen heeft weer andere ervaring op zijn gebied. Als sidemen hebben we allemaal geleerd om als muzikant onderdeel te zijn van een band en je aan te passen aan het geheel. Ik heb zelf heel veel geleerd van mijn tijd als bandlid van de Bluescaravan. Je komt muzikanten tegen die je helemaal niet kent. Stelt jezelf voor en stapt vervolgens samen in een tourbus voor een tour waar je pas na dertig dagen weer uitkomt. Daar leer je dus heel veel van. Je leert om samen te spelen, met elkaar samen te zijn maar ook om je eigen grenzen te trekken. Bij King of the World hebben we met elkaar gemeen dat we allemaal de noodzaak voelen om muziek te maken. We zijn zo erg gefocussed op waar we mee bezig zijn. Natuurlijk heb je gesprekken met elkaar maar het zal je verbazen hoe weinig we het over persoonlijke zaken hebben. We zijn dan ook echt een mannenbandje: Mijn kat is dood! Oh lullig voor je, zullen we verder gaan met schrijven? Dat soort dingen.”
Livedata:
24 nov – Nieuwe Nor – Heerlen
25 nov – Mezz – Breda
02 dec – LantarenVenster – Rotterdam
09 dec – Metropool – Hengelo
10 dec – Bolwerk – Sneek
11 dec – Tivoli De Helling – Utrecht
16 dec – Victorie – Alkmaar
18 dec – W2 Poppodium – Den Bosch
22 dec – Paradiso – Amsterdam
Website artiest: www.kingoftheworld.eu
Foto: HP van Velthoven
We horen graag je mening! Voeg reactie toe