JOE BONAMASSA
Black Rock
CD digipack / CD digibook / LP | label : Provogue Records | release datum: 22 maart 2010
Door Jeroen Bakker
Ongeveer een jaar na de release van Ballad Of John Henry brengt Joe Bonamassa zijn tiende album uit. De titel Black Rock is een verwijzing naar de Black Rock Studios in het Griekse Santorini waar de opnamen hebben plaatsgevonden.
Een paar stevige meppen op de snare-drum gecombineerd met een Jimmy Page-achtige riff vormen het explosieve intro van Bobby Parker’s Steal Your Heart Away waarmee het meest veelzijdige album van Bonamassa tot dusver wordt geopend. Dat het gitaarwerk weer dik in orde is zal geen verrassing heten maar Bonamassa blijkt ook vocaal een enorm positieve ontwikkeling door te maken. John Hiatt blijkt na zijn recente optredens met Lyle Lovett en een nieuw album helemaal terug te zijn aan het front en wordt hier nog eens onder de aandacht gebracht door Joe in het prachtige I Know A Place. De informatie bij Black Rock deed even het ergste vermoeden: Leonard Cohen’s Bird On A Wire waarbij Joe zich laat begeleiden door Griekse muzikanten met, jawel, Griekse instrumenten. Bedenk dat Bonamassa iets geheel anders wilde toen hij naar Griekenland afreisde. Luister en oordeel zelf. Iets vertrouwder klinkt Spanish Boots, Three Times A Fool van Otis Rush of Night Life, dat misschien wel als blueshoogtepunt van het jaar mag worden beschouwd, waarin wordt samengewerkt met de mentor, ontdekker en grote inspiratiebron BB King. Heerlijk ontspannen musicerend maar ontzettend gedreven lijkt King aan zijn tweede jeugd begonnen terwijl hij tegelijkertijd beseft dat het blues-stafje met een gerust hart kan worden overgegeven. Dat laatste wordt vervolgens nog even bewezen in een akoestische Baby You Gotta Change Your Mind van Blind Boy Fuller.
Vielen er in Story Of A Quarryman nog veel Zeppelin-invloeden waar te nemen, in Quarryman’s Lament, dat als het vervolg kan worden beschouwd, wordt er uit een ander vaatje getapt. Joe wilde zijn grenzen verleggen en steekt hier zijn nek even uit maar lijkt absoluut te zijn geslaagd in zijn opzet zonder zich af te vragen wat zijn fans hier van vinden. Je moet maar durven. Gelukkig staan er meer sterke eigen tracks op Black Rock zoals het krachtige, en (alweer) door Zeppelin beïnvloede, Blue And Evil of het stevige bluesy When The Fire Hits The Sea. Tja, dan krijg je dus Smoke On The Water, waarmee Joe een klein bruggetje lijkt te willen maken naar de samenwerking met ex-Deep Purple frontman Glenn Hughes in de nieuwe superband Black Country die zeer waarschijnlijk wegens juridische touwtrekkerij een andere naam zal krijgen. Maar daar zullen we later vast en zeker uitgebreid op terugkomen!
Tracks
01. Steal Your Heart Away
02. I Know A Place
03. When The Fire Hits The Sea
04. Quarryman’s Lament
05. Spanish Boots
06. Bird On A Wire
07. Three Times A Fool
08. Night Life (feat. BB King)
09. Wandering Earth
10. Look Over Yonders Wall
11. Athens To Athens
12. Blue And Evil
13. Baby You Gotta Change Your Mind
Website Joe Bonamassa : www.jbonamassa.com
Heerlijk veelzijdige cd inderdaad van Joe.
Over het nr. “Bird On A Wire”? Nou mijn vrouw (normaal niet een fan van al dat “gitaar geweld”) zegt:: “hehehe DAT vind ik nou een Mooi nr zeg! “. Dus……
Samen met “Athens to Athens” ( ook beetje Ry Cooder-achtig) naast “Griekse invloeden geeft dit een aparte touch aan deze cd vind ik persoonlijk.
Ik laat de rest van de beoordeling over aan de zgn. echte fans van Joe. :-)
Hallo Luitjes, jazeker een lekker album van Joe, en weer ietsje anders. Hij doet eigenlijk gewoon wat ie wil, en waarom ook niet. Dit keer weer wat culturele instrumenten ala Greece en ook Highlands of Schotland er in, Verder een hele duidelijke verwijzing naar zijn nieuwe band,in Steal Your heart away. (veel Zeppelin dus) Dan een flitsende B.B. King in NIghtlife Funky as Hell en ook Three Times A Fool dus.. I Know A Place Slowblues met gruizig ruig randje. Three Times A Fool- Gewoon keihard draaien die hap,swingt als de neten.
Dan weer zo mooi ingetogen Bird On A wire, met oosterse Instrumenten er in verweven ala Tunesie, mooi hoor. Ja, Joe, gaat in dit album wat ik akelig verrassend vind, en de keuzes helemaal niet voor de hand liggend, een totaal andere Bonamassa laat zien, wat uitermate boeiend is. Gewoon mooi over je heen laten komen , en genieten- Frank,
Die nieuwe band, Maak je borst maar nat. In het verlengde hiervan, kan ik U zeggen dat Jimmy page zich bij Roger Daltrey gaan voegen, en een nieuwe bluesband vormen, omdat Robert Plant niet meer aan een samenwerking ala Led Zeppelin wil werken, Duidelijk dus, dan gaat Jimmy wat anders doen, en waarom ook niet dan??? Spannend
kan er nou geen dag voorbij gaan zonder dat we de naam van J. Bonamassa tegenkomen ?
Ik denk het niet Heino. Als er iets nieuws komt dan wordt dat gemeld en Joe is zeer produktief de laatste jaren dus…. Ik schrijf veel over hem omdat ik veel met hem meemaak, maar ik schrijf ook over festivals, optredens van anderen. Zouden die zo produktief zijn, zou ik er nog meer over schrijven, alleen krijg ik van hen niet veel door, van die andere wel.
Maar Heino je kunt natuurlijk ook zelf gaan schrijven over anderen of andere zaken.
Zou ik erg leuk vinden, hoe meer zielen hoe meer vreugd!
De (gemeende) hartelijke groeten Andre Wittebroek
U is zeker fan, Andre?
En dan wordt er (ongemerkt) toch meer over de favoriet ingeschreven dan dat men denkt, productief of niet.
Het was even zo een opmerking want ik lees met regelmaat dit magazine en dacht na alweer die naam te moeten zien dat bluesmagazine mogelijk ook een bonagazine kan uitbrengen. (klik voor de grap eens de naam bij “zoeken”.
En inderdaad Andre er zijn zoveel andere zaken om over te schrijven, talent in Nederland genoeg bijvoorbeeld.
groeten
Heino
(geen fan van J.B.)
Voor bonagazine, zie http://www.joebonamassa.nl ;-)
Dag Heino. Ja die Joe Bonamassa is een actieveling in de muziek, en het spreekt eigenlijk vanzelf dat hij veel in het nieuws is dan, dat gebeurt bij andere artiesten ook, als ze iets doen. Als je zijn nieuwe album eens beluisterd, dan hoor je ook waarom misschien. Natuurlijk kan het niet jouw smaak zijn, en er is veel meer, daar schrijf ik ook over in dit magazine trouwens, maar misschien heb jij nog wel dingen die je mist bij ons, dus ik zou zeggen, schrijf er iets over, ik denk dat het erg wekom kan zijn . Er is tenslotte heel veel moois, en niet alles kan 1 persoon etaleren toch, dan is het goed dat er veel mensen zijn die dingen signaleren, dus schroom niet om jouw favoriet in Bluesland te etaleren hieroo, want die heb je vast.
Je ziet dat Bluesmagazine een plek is voor Blues And Beyond, en dat houd in dat je dus meerdere kanten op kan. Chicago Blues, Singer Songwriter ala Bluesey, Jazzy stuf, Funk en natuurlijk ook Soul dingen. Al met al wil ik eigenlijk zeggen, dat het totaal plaatje van deze uitlaatklep gewoon heel erg breed is, dus doe er je voordeel mee zou ik zeggen.
@ Andre, ik geniet wel van jouw ideen en stukken, en aanbevelingen hoor, grtz and keep it alive The B;lues and beyond Yahhhhhhhhhhh Frank van Engelen
beste meneer van Engelen
met alle respect maar ik meen mijn reactie aan André Wittebroek gericht te hebben.
Het is mij bovendien niet ontgaan dat er in dit magazine ook aandacht is voor andere zaken.
Ten aanzien van uw laatste @ gericht aan André W.: het is niet dat ik niet geniet van zijn stukken of ideeën, ik dacht alleen zoiets van 1 x in de week Bonamassa is wat minder “overexposure”
Dag Heino, Ik probeerde alleen maar even uit te leggen waarom mensen zoveel in het nieuws komen, en ook zou ik het leuk vinden als er meer mensen zouden schrijven, want zoals ik al zei eerder, er is zoveel moois, en we mogen dat als we dat willen allemaal delen met elkaar, want Muziek is het enige wat ongedwongen is in het leven toch? Ik ben blij dat men toch geniet van wat dit magazine allemaal te bieden heeft, want dat is best veel denk ik. grtz Frank
heino, niet zeuren het gaat hier om een c.d recensie.
vind hem goed of niet, en lees wat vaker het bluesmagazine en je ziet dat er meer in staat. lei
dat meen je niet………een CD recensie ?
van wie ook al weer ???