Interview | Vanja Sky

Vanja Sky – photography Marco van Rooijen

Interview met Vanja Sky
De Bosuil Weert
22 september 2018

Vanja Sky speelt dit jaar mee in RUF’s Blues Caravan, naast Mike Zito en Bernard Allison en van hun concert in Hypothalamus in Rheine afgelopen februari staat een verslag in Blues Magazine. Daar heb ik Vanja Sky ontmoet en nu is er de gelegenheid in De Bosuil in Weert een interview met haar te doen. We hebben voor het concert afgesproken en een zeer goedgemutste Vanja zit al op mij te wachten terwijl de rest van de band naar het hotel is gegaan. Na een hartelijke begroeting kunnen we beginnen.

Tekst en foto’s: André Wittebroek

Jij komt uit Kroatië en hoe kom je daar in contact met de blues? Is daar een levendige bluesscene Hoe is dat zo gegaan?
“Ik ben geboren in Buzet op Istrië en werkte in een banketbakkerij. Ik ging regelmatig naar een bluesclub in Umag, waar ook live-bands optreden. Toen ik voor het eerst de blues hoorde veranderde dat mijn leven. Denis Makim, een Kroatische bluesgitarist die ook workshops doet, hoorde ik daar en ik was verkocht. Dat gevoel van vrij zijn in de muziek, je gevoelens kunnen uiten op je eigen manier, dat wilde ik ook. Wat kon ik nu doen? Als negentienjarige ben ik naar zijn huis gegaan, zijn familie heeft een hotel, heb op de deur geklopt en gevraagd of hij mij wilde leren gitaar te spelen. Ik had geen geld maar hij wilde het toch doen! Volgens mij was hij onder de indruk van mijn fanatisme en manier van denken over de muziek. Van hem kreeg ik mijn eerste gitaarlessen en ik oefende dag en nacht.
Het ging (en gaat) mij niet zozeer om de snelheid van spelen maar om je gevoel, je emoties te kunnen uiten. De juiste toon hebben en een eigen stijl proberen te ontwikkelen. Hij liet mij ook kennis maken met de muziek van bijvoorbeeld Stevie Ray Vaughan. Ik bleef wel in de patisserie werken, want geld moest er wel komen. Maar alle vrije tijd ging in de gitaar zitten.”

Toch lijkt het me moeilijk om zo relatief laat te beginnen? Dat zie je niet vaak bij gitaristen.
“Het was gemakkelijker geweest eerder te beginnen, maar ik was totaal niet met muziek maken bezig. Toch merkte ik dat het lukte, door de lessen van Denis, mijn fanatisme, het vele oefenen en waarschijnlijk zit er ook wat talent in mij. Een vriend liet me in die periode kennismaken met de muziek van Rory Gallagher, hij is nog steeds mijn idool, Albert King en de stevige rockmuziek van AC/DC, The Black Crowes, Ten Years After, Blackberry Smoke e.a. Deze vriend nam me ook mee naar de Blues Challenge in Memphis, niet om te spelen natuurlijk, en dat was een openbaring! Kroatië is maar een klein land met vier miljoen inwoners en veel kansen zijn er niet voor een bluesmuzikant.

Om meer mogelijkheden en kans van slagen te hebben in de muziek, verhuisde ik naar Zagreb. Van de muziek kon natuurlijk niet geleefd worden dus moest er van alles aangepakt worden. Huizen schoongemaakt, afwassen in restaurants, weer in de winkel. In Zagreb kon je zien hoe moeilijk het is als (blues)muzikant je brood te verdienen. Men heeft er een baan naast en ’s avonds speelt men op bruiloften, feesten, bars en speelt feestmuziek die het publiek daar wil horen. Niets mis mee maar je eigen (blues)muziek spelen gaat simpelweg niet. Kwaliteit wordt nergens gevraagd, feestmuziek wel. Maar ik wilde mijn eigen muziek spelen en dat was toen onmogelijk.”

Hoe ben je dan toch in de blueswereld terecht gekomen? Je bent bij RUF onder contract, speelt in de Blues Caravan. Niet het minste.
“Op het Umag Blues festival ontmoette ik Laurence Jones en hij stuurde enkele You Tube video’s van mij naar Thomas Ruf van Ruf Records waar Laurence toen bij zat. Hij kende de Blues Caravan natuurlijk en dacht dat het wel iets voor mij kon zijn. Thomas nam contact met me op en toen ging alles zeer snel. Dat verbaast mij nog steeds. Wat een geluk voor een meid uit Kroatië om deze kans te krijgen!! Mike Zito, die ook bij Ruf zit, ontfermde zich over mijn eerste cd die ik mocht opnemen ‘Bad Penny’. Ook Mike’s begeleidingsband Matthew Johnson op drums en Terry Dry op basgitaar spelen mee op het album. Laurence Jones schreef ook enkele nummers mee. Iedereen was zo aardig en ondersteunden mij enorm. Het was allemaal nieuw voor mij maar ze accepteerden mij direct. Het resultaat, het album Bad Penny, genoemd naar een song van Rory Gallagher, is in februari 2018 uitgekomen.”

Het album krijgt goede kritieken, ook in Blues Magazine..
“Dat verraste mij echt. Ik had dat nooit verwacht en gedacht dat het zo goed zou gaan, natuurlijk wel op gehoopt! Het album heeft zelfs de derde plek bereikt op Roots Music Report. Daar ben ik best een beetje trots op.”

Je speelt zeker net als je grote voorbeeld Rory Gallagher op een Fender Stratocaster.
“Die heb ik inderdaad wel, maar mijn lievelingsgitaar is de Indra Custom van Poseidon. Deze telecaster is speciaal voor mij gemaakt. Ik houd van zijn ‘dirty sound’.”

Hoe gaat het nu verder? De Blues Caravan toer is bijna afgelopen, nog een paar optredens. En dan?
“De bedoeling is om mijn eigen band samen te stellen. Hoe klinkt dat voor een jonge meid, stoer hé? Het is al definitief dat er begin 2019 een toer komt met een eigen band. Wie er in zullen spelen is nog niet helemaal bekend. Eén naam is bekend maar mag nog niet verteld worden. Er zijn al wel optredens geboekt.”

Eentje weet ik al, 29 maart 2019 in BLUES Rhede, één van mijn favoriete zalen. Daar ben ik zeker bij.
“Daar ben ik nog nooit geweest maar ik verheug mij erop en hoop dat er ook optredens in Nederland mogen komen. Er wordt aan gewerkt.”

Intussen komen de bandleden de ruimte binnen en is het tijd het gesprek te beëindigen. Een gezellig gesprek met een vrolijke, zeer spontane Vanja is dan voorbij. Ik wil gaan maar mag blijven totdat men het podium opgaat. Wat een ontzettend vriendelijke mensen. De band begint, ik ga naar de zaal en na twee uur komt er een eind aan een heel mooie avond.

Links: https://www.facebook.com/vanja1sky/

Ook op Blues Magazine ...