KRISSY MATTHEWS & FRIENDS
Het bleek een lang gekoesterde wens te zijn om ooit eens een album op te nemen met alle vrienden die in zijn muzikale carrière een rol hebben gespeeld of tegenwoordig nog steeds een belangrijke rol spelen in zijn leven. Krissy Matthews speelde zich als getalenteerde gitarist al op zeer vroege leeftijd in de kijker en wist op de een of andere manier altijd op het juiste moment met de juiste mensen in contact te komen. Zo ongeveer iedereen die er momenteel toe doet in de rock- of bluesmuziek heeft een bijdrage geleverd aan dit nieuwe hoofdstuk in zijn leven dat ruim een jaar lang in beslag heeft genomen en waarin, muzikaal gezien, allerlei grenzen worden overschreden. ‘Krissy Matthews & Friends‘ duurt maar liefst drie uur lang en is het resultaat van een lichtelijk uit de hand gelopen project waarin, zoals de titel al aangeeft, vriendschap centraal staat. BluesMagazine nam contact op met Krissy voor een interview waarin logischerwijs veel bekende namen de revue passeren.
Tekst: Jeroen Bakker
We bellen Krissy Matthews op het moment dat hij zich in Oxford bevindt. Het blijkt niet zijn woonplaats te zijn maar vanavond zal hier een optreden plaatsvinden in het kader van zijn huidige tournee waarin het onlangs verschenen dubbel-album centraal staat. Nee, ik woon ’technisch gesproken’ in Bremen. Ik slaap er zo af en toe en daar betaal ik ook voor.” De woon- en verblijfplaats van de Brits-Noorse Krissy blijkt een heikel punt te vormen. Op felle wijze legt hij de situatie nog eens uit: “Ondanks dat mijn moeder afkomstig is uit Noorwegen heb ik daar geen paspoort kunnen krijgen. Tot drie keer toe hebben ze het mij geweigerd terwijl zelfs de politie mij daar in hun systeem als een Noorse inwoner beschouwt. Wees zo vrij te schrijven dat ’those bastards from the Norwegian Government’ ook echte klootzakken zijn. Ik ben kwaad op ze en laat geen kans onbenut dit in het openbaar te vermelden. Ik heb er ook een song over geschreven dat je op mijn nieuwe album kunt horen.” ‘Why Are You Ashamed of Me?’ is de titel van de track waarin Krissy zijn ongenoegen uit op niet mis te verstane wijze. “The way you act, I can’t believe” en “You treat me like a fool” zingt hij in de gevoelige en maar liefst zeven minuten durende slowblues-ballad alsof het een probleem in de relationele sfeer betreft. Het heeft hem er zelfs niet van weerhouden het ook in een vertaalde versie uit te brengen en daarom is er een politieke blues-ballad onder de titel ‘Hvorvor Stenger Du For Meg?’. Beide uitvoeringen worden vocaal ondersteund door Heidi Solheim en zijn voorzien van werkelijk prachtig gitaarwerk. Het is een bijzonder muzikaal statement geworden met een internationaal karakter. Wie denkt dat het hier bij zou blijven wordt nog eens verrast met het Duitstalige ‘So Einfach Ist Das’ dat door Krissy gezongen wordt en waarbij hij zich laat begeleiden door Hamburg Blues Band, een collectief van Duitse muzikanten dat al dertig jaar lang allerlei Britse en Amerikaanse collega’s onderdak heeft geboden en ondersteunde tijdens hun tournee op het Europese vasteland. Een album waarop in maar liefst drie verschillende talen wordt gezongen hebben wij nog niet eerder gehoord. En dan volgt er ook nog een gitaarduel met de Finse Erja Lyytinen in ‘Losing My Way’ en komen we ‘onze’ Phil Bee tegen in ‘I’m a Ram’ waarin de harmonica bespeeld wordt door niemand minder dan de 82-jarige Paul Jones. Juist in een tijd waarin het Europese Parlement na de verkiezingen maar met moeite vorm krijgt bundelt Krissy Matthews probleemloos op succesvolle wijze alle krachten uit Europa samen.
Krissy Matthews – Photography: Marlia Rae
Opmerkelijk zijn de resultaten met zijn goede vriend en dichter/muzikant Pete Brown, een vriendschap die van cruciaal belang zou blijken in het leven van Krissy. Brown trok lang geleden als poëet de aandacht van Ginger Baker en Jack Bruce met wie hij verantwoordelijk zou worden voor de grootste successen van Cream. Diens overlijden heeft er stevig in gehakt en daarom wordt er met het fraaie ‘Ain’t Got No Troubles On The Road’ teruggeblikt op het leven van zijn vriend waarin bovendien een vocale rol is weggelegd voor Chris Farlowe. “Chris is 84 jaar maar nog steeds heel erg actief. Hij stond gisteravond op het podium met Van Morrison en een paar dagen eerder met Albert Lee. Ondanks een recente schouderblessure is hij nog steeds topfit.” Wanneer het over zijn vriend gaat verandert de toon. Het bleek namelijk een van de allerlaatste opnamen te zijn waarop Pete Brown te horen is. “Ik speelde pas later in Hamburg Blues Band waarvan hij ooit deel uitmaakte maar in 2012 was ik hun support-act. Ze speelden toen met een ijzersterke bezetting waarin niet alleen de geweldige zangeres Maggie Bell en de, onder meer van Savoy Brown bekende Miller Andersen te vinden waren maar waarin ook Pete een belangrijke rol speelde. Uit die eerste ontmoeting is toen een vriendschap ontstaan. We zijn echt close geworden en ik heb vaak samen bij hem thuis aan nieuwe dingen gewerkt. Er verschijnt een documentaire over zijn leven en daarin ben ik waarschijnlijk te zien naast Eric Clapton, Martin Scorsese en Ginger Baker, Hij overleed vorig jaar en kort daarvoor hebben we nog samen muziek opgenomen. We speelden indertijd overal en toerden in Litouwen, Polen, UK, Duitsland, Noorwegen. Hij leed aan kanker. Hij belde mij vorig jaar in maart om te zeggen dat het niet goed ging en het duurde daarna niet lang meer, 19 Mei is hij op 82-jarige leeftijd overleden. In ‘Mr Brown’s Blues’ heb ik geprobeerd allerlei herinneringen aan Pete te verwerken met behulp van gitarist Eric Steckel en Walter Cerasani op bas.” Via Pete is contact gelegd met Malcolm Bruce, de zoon van Jack Bruce. “Het was tijdens een memorial voor zijn vader dat ik Malcolm voor de eerste keer heb ontmoet. Malcolm speelt met Kofi Baker in Sons of Cream waarin de muziek van hun vaders, zowel Cream als Blind Faith, uiteraard centraal staat. Toen Pete was overleden heb ik Malcolm gevraagd om samen met hem ‘Sunshine of your Love’ op te nemen, in mijn ogen de allerbeste rocksong ooit geschreven. Het is dus een eerbetoon geworden voor zowel Pete als Jack.” Hoewel deze klassieker vele uitvoeringen kent is deze vertolking mede door het achterliggende verhaal indrukwekkend te noemen. Omdat het plan van Pete om met drummer Dennis Chambers samen te werken nooit meer gerealiseerd kan worden is het dan ook bijzonder dat Chambers hier zijn medewerking heeft verleend met een weergaloze drumpartij. Omdat er ook wat achtergrondvocalen nodig waren heeft Malcolm zijn dochter Maya meegenomen. Opa zou trots geweest zijn als hij het hoorde.
Niet alle vertolkingen zijn even geslaagd te noemen. Zo is uit een andere tribute-avond het idee ontstaan om ‘Twenty Flight Rock’ te vertolken en op te nemen. “Dit idee is afkomstig uit een avond waarin de muziek van Cliff en The Shadows centraal stond en waarin de favoriete muziek van Cliff Richard te horen was. Ik wilde een harmonica-solo in het nummer en dus is het logisch dat je dan bij Giles Robson uitkomt. Ik ken niemand die dit beter kan dan Giles.”
Ook de samenwerking met de rappende rockers van Clawfinger had achterwege kunnen blijven. Was de crossover van metal en rap dertig jaar geleden baanbrekend, tegenwoordig raakt niemand meer opgewonden van deze gedateerde drukte. Daarentegen wordt de veelzijdigheid van de gitarist maar weer eens aangetoond al moet gezegd worden dat een duet met Rob Tognoni in ‘Outside Woman Blues’ of met een ontketende Danny Bryant in het bluesy ‘Road Angel’ hem beter past. De uitvoering zoals Cream deze indertijd vertolkte sprak overigens veel meer tot de verbeelding. Ook ‘The Weight’ wordt er maar weer eens bij gepakt en wanneer dat met een niet onverdienstelijke rol voor Layla Zoe en Sean Webster wordt uitgevoerd is dat alleszins acceptabel. Het zal ongetwijfeld een sfeervolle toestand zijn geweest met al die muzikanten in één studio.
Naast Chris Farlowe is er ook nog een ander bandlid van het Engelse jazz/rock-gezelschap Colosseum actief op dit album, te weten Clem Clempson, de gitarist die ooit Peter Frampton verving in Humble Pie en via diverse omwegen vele jaren later weer herenigde met Farlowe in Hamburg Blues Band. Krissy is altijd hevig beïnvloed geweest door het gitaarspel van Clempson en de kans om ooit eens samen iets in de studio te doen is hier dan ook optimaal benut met het ‘Tomorrow’s Blues’, een compositie uit 2003 in een fase waarin Colosseum zojuist een doorstart had gemaakt. De avontuurlijke combinatie van jazz en rock in combinatie met inventief percussiewerk en de verfijnde gitaarcapriolen van de twee gitaristen veroorzaken een hoogtepunt op dit album. Interessant om te vermelden is wellicht dat zijn vriendin Marlia Rae een sterke vocale rol vervult. Vandaag is het voor haar een thuiswedstrijd want Rae is namelijk afkomstig uit Oxford, opgegroeid niet ver vanaf de legendarische Bullingdon, een eeuwenoude club / cocktailbar met een rijke traditie. Of er naar aanleiding van dit album nog verrassingen tijdens de optredens zullen plaatsvinden wil Krissy niets kwijt. “De bedoeling is dat we met een vaste bezetting door Europa zullen touren.” We hoeven dus geen Arthur Brown op het podium te verwachten en dat is jammer aangezien de extatische uitvoering van het bijna veertien minuten durende ‘Don’t Let Me Be Misunderstood’ toch zeker enig enthousiasme zou kunnen veroorzaken tijdens de show. Ook op een eventueel vervolg van dit album met al die gastoptredens hoeft volgens Krissy niet gerekend te worden. “Ik heb veel persoonlijke issues moeten verwerken tijdens dit project en het was weliswaar heel erg fijn om met al die mensen iets moois te creëren maar het kostte ook heel veel energie, zowel mentaal als fysiek. Bovendien zou mijn vriendin het nooit toelaten”, aldus de lachende Krissy.
Vooralsnog zal Krissy Matthews met zijn band hier in het najaar te zien zijn in De Q-Bus te Leiden en in De Bosuil te Weert maar na eerdere aangename ervaringen op Nederlandse bodem zoals tijdens Texel Blues, Blues Aan Zee en Ribs & Blues staat hij nu al te popelen om hier nog eerder en ook veelvuldig te kunnen optreden.
KRISSY MATTHEWS & FRIENDS
Label: Ruf Records
Release: Mei 2024
Te bestellen o.a. bij Bol.
Tracklisting
Disc 1
1. Queen feat. Kim Jennett
2. Ain’t Got No Troubles On The Road feat. Pete Brown, Chris Farlowe & Tommy Schneller
3. Why Are You Ashamed Of Me? feat. Heidi Solheim
4. Pack It Up feat. Big Daddy Wilson & Alice Armstrong
5. Tomorrow’s Blues feat. Clem Clempson, Marlia Rae, Harry Waters, Alfred Mehnert, Anne Hauter & Detlef Blanke
6. Rock And Roll Hoochie Koo feat. Curt Cress, Frank Itt & Stoppok
7. Learn To Live With The Blues feat. Stevie Watts, Whitney Shay, Dani Wilde, Will Wilde, Jimmy Z, Phipu Blue Dog & Kai Strauss
8. Road Angel feat. Vanja Sky & Danny Bryant
9. Try Me Again feat. Hamburg Blues Band
10. I’m A Ram feat. Jed Potts, Paul Jones, Phil Bee, Alex Lex & Paul Jobson
11. The Weight feat. Denise Gordon, Nicolas Meier, Inga Rumpf, Miller Anderson, Albie Donnelly, Sean Webster & Layla Zoe
Disc 2
1. Sunshine Of Your Love feat. Dennis Chambers, Malcolm Bruce & Maya Sage
2. Broken feat. Silje Hagen & Rory Evans
3. Twenty Flight Rock feat. Willie Woigk, Martin Ace, Alex Czerny, Peter Pansky, Giles Robson & Cherry Lee
4. Do What I Say feat. Clawfinger & Millie and Luca Crew
5. Outside feat. Rob Tognoni, Felix Dehmel & Josh Rigal Woman Blues
6. Bust A Button feat. The Stoned Hillbillies & John Otway
7. Hvorfor Stenger Du For Meg feat. Heidi Solheim
8. So Einfach Ist Das feat. Hamburg Blues Band & Stoppok
9. I Don’t Know Where My Heart Is feat. Beth Morris
10. Losing My Way feat. Wille Edwards & Erja Lyytinen
11. Mr Brown’s Blues feat. Eric Steckel, Tommy Kristiansen, Amund Maarud, Siggi Schwarz & Terry Marshall
12. Don’t Let Me Be Misunderstood feat. Arthur Brown & Felix Peikli
We horen graag je mening! Voeg reactie toe