In gesprek met Simon McBride
in zaal De Noot te Hoogland
17 december 2016
De Ierse zanger, gitarist en songwriter Simon McBride was tijdens zijn toer in november en december ook in Nederland en zijn afsluitende optreden was in zaal De Noot in Hoogland/Amersfoort van eigenaar Henk Hak. Mijn bedoeling was een recensie van het optreden te schrijven met daaraan gekoppeld een interview. Maar onze collega Walter Vanheuckelom bezocht het optreden van 1 december in Spirit Of 66 in Verviers en maakte daar een prachtig verslag van. In dat verslag, hier te lezen, wordt al veel over Simon’s muzikale leven verteld en dat zullen we niet allemaal gaan herhalen. Voor het optreden in De Noot was er een gezamenlijke maaltijd en tijdens die maaltijd was er gelegenheid voor een kort interview.
Tekst: André Wittebroek
Hoe en wanneer ben je met de muziek in aanraking gekomen?
“Veel mensen denken dat ik in eerste instantie beïnvloed ben door mijn Ierse collega’s Rory Gallagher, Gary Moore en Thin Lizzy maar dat is niet zo. Mijn vader kocht een gitaar om zelf te gaan spelen en die lag altijd thuis. Dat ding trok natuurlijk mijn aandacht en als mijn vader er niet was, pakte ik die en begon te oefenen. Ik was toen een jaar of tien. Les heb ik nooit gehad, alles zelf aangeleerd, een autodidact. Gelukkig was het talent aanwezig en hard werken deed de rest. De gitaristen uit de jaren tachtig waren in mijn tienerjaren vooral mijn voorbeelden, niet de bluesrockers maar meer de stevige rockers. Vanaf mijn zestiende werd ik professioneel muzikant. Ik speelde daarna in Sweet Savage uit Belfast een hardrock-metalachtige band en maakte twee CD’s met hen. Toen ik eruit stapte volgde Vivian Campbell (o.a. DIO) mij op. Een tijdje later kwam pas de interesse voor de bluesrock erbij. Nog steeds speel ik een stevigere vorm van blues en ook rock. Maar er zitten ook Indie-rock, funk- en soulelementen in mijn muziek. Mijn favoriete albums zijn bijvoorbeeld ‘Surfing With The Alien’ van Joe Satriani en Jeff Beck’s Guitar Shop. Maar welke gitaarliefhebber vindt die niet geweldig. Jeff Beck is bovenaards. Het was dan ook fantastisch dat ik in Belfast voor hem het voorprogramma mocht doen een jaar of vier geleden en ook voor Joe Bonamassa en zelfs B.B. King. Een ander hoogtepunt was het Glastonbury Festival in 2011.”
Jullie zijn lang niet in Nederland geweest, waarom komen jullie zo weinig?
“De laatste keer was geloof ik in 2013, drie jaar geleden alweer. Het is ook moeilijk vanuit de UK een toer te boeken zonder een boeker, die de weg weet, de clubs kent e.d. Manni Küsters van DoubleK Booking and Management, die ook Don Airey in zijn portefeuille heeft, zag mij spelen en had interesse om een toer op het vasteland op te zetten en dat werd deze tour. Daarvoor heb ik in de UK veel getoerd en naast mijn eigen band doe ik veel projecten. Shows voor Guitar Heroes bijvoorbeeld. En was ik dit jaar op tour met Ian Gillan van Deep Purple en speel ik in de band van Don Airey, de toetsenist van Deep Purple. We gaan volgend jaar maart weer op tour met Don Airey and Friends. Verder promoot ik PRS gitaren over de hele wereld en ben als tutor verbonden aan de opleiding BIMM (Brighton Institute of Modern Music).We leven in een moderne wereld en daarin zijn zoveel mogelijkheden en concentreer ik me niet alleen op mijn eigen band. Dat houdt je fris.”
Je speelt op PRS gitaren en niet zoals veel gitaristen op een Gibson of Stratocaster. Heeft dat een bepaalde reden?
“PRS staat voor Paul Reed Smith en ze zijn Amerikaans. Vanaf mijn vijftiende, dus al 22 jaar speel ik erop. De gitaren worden speciaal voor mij gemaakt en ze klinken fantastisch en hebben een geweldige kwaliteit. Een Gibson of Stratocaster heeft een eigen geluid en de PRS is voor mij veelzijdiger. Maar dat is natuurlijk persoonlijk. Ze passen gewoon bij mij en mijn muziek. PRS organiseert jaarlijks een festival waar ik dan vaak op speel en daar speelden bijvoorbeeld ook Santana en Buddy Guy. Ik promoot ze ook en dat brengt me over de hele wereld.”
Je bent ook songwriter. Is er een bepaalde stijl van schrijven?
“Nee, dat heb ik niet. Er is geen bepaalde strategie. De ideeën komen overal vandaan, uit het hele leven. Soms schiet mij iets te binnen of zie ik iets en schrijf er over en komt dan de muziek. Het kan ook andersom gaan. Eigenlijk gaat het allemaal verschillend. Er zit geen vast patroon in. Op de nieuwe CD, waarvan zo’n zestig procent klaar is hebben we ons meer op de songs als geheel gericht dan op de muziek. We hopen die in mei, juni af te hebben. Deze toer is er een officiële bootleg CD te koop van de show van 22 mei dit jaar in The Borderline in London. Dus er is al een live CD. We nemen elke show op en horen dan hoe het was en of er dingen verbeterd, veranderd moeten worden. De kwaliteit van deze Official Live Bootleg is heel goed. Alleen te koop bij de shows.”
Vanavond spelen jullie de laatste show van de toer. Tevreden?
“Jazeker. Het is erg leuk om hier weer te spelen en de mensen weer te zien. We hopen dat er een vervolg op komt en dat het niet weer drie jaar duurt voor we hier zijn!”
Dan komt er helaas een eind aan het gesprek want de maaltijd is genuttigd en de band moet richting podium. (P.S: Ik kan het met Walter eens zijn: het concert is geweldig, erg stevig, meer rock dan blues maar goed!)
Website Artiest
We horen graag je mening! Voeg reactie toe