Is de Zeeuwse klei een goede voedingsbodem voor de blues? Dat oneindig vlakke land, wil de muziek daar wel gedijen? ‘’Neuh…’’, zeggen Peter Kempe en Michel Staat, respectievelijk drummer en gitarist van The Juke Joints. Wat dan wel? Veel spelen, een professionele inslag, liefde voor de muziek, en altijd, altijd het onderste uit de kan. ‘’Die zaal moet op z’n kop!’’
JUKE JOINTS // Photography Jan vd Berg
In Gesprek met Peter Kempe en Michel Staat
Door Dietmar Terpstra
Blues Magazine spreekt de twee Zeeuwse muzikanten op een zonnig terras, op de drempel van de lente, hartje Goes. Aanleiding: Vijfendertig jaar geleden stond hier de wieg van The Juke Joints, één van de meest aansprekende blues/rock/rootsgezelschappen van de lage landen. Er is geen zichzelf respecterende zaal in Nederland waar dankzij deze band het zweet niet van de muren droop, en zojuist is het gezelschap weer thuisgekomen van een tour door Noorwegen. ‘’We hebben daar weer een boel nieuwe vrienden gemaakt, dus volgend jaar kunnen we weer die kant op!’’
De mannen van The Juke Joints zijn nuchtere jongens. Geen poeha. Vriendelijk ook. Niet te beroerd om de verslaggever even mee te nemen op een sight seeing tour door ‘de zak van Zuid Beveland’, alwaar, in het lieflijke Kwadendamme, gelegen in uniek hagenlandschap, dit jaar alweer voor de zesentwintigste keer het plaatselijke bluesfestival wordt gehouden. Allang uitverkocht, uiteraard. Katholieke enclave in een steil protestantse omgeving, waar de duizend dorpsbewoners al jaren niet opzien tegen een invasie van bierdrinkende bluesliefhebbers, nota bene aan de voet van de monumentale kerk, die tijdens het festival open staat voor een heuse gospelviering. Zo houd je het platteland wel levendig!
Vijfendertig jaar al, zijn de mannen met elkaar op pad. Kempe is één van de oprichters van The Juke Joints, Staat kwam er wat later bij. Kempe: ‘’Ik had al een jaar of tien een andere band, ook jongens uit de buurt. We speelden covers van George Thorogood, Status Quo, ZZ top, The Free, makkelijk scoren. Maar ik wilde meer spelen, zij kwamen de oefenruimte amper uit. Toen ben ik met de gitarist The Juke Joints begonnen. We zijn direct begonnen te werken aan eigen repertoire. Dat viel nog niet mee, het bleek een proces van jaren. We hebben in die begintijd heel veel opgenomen, teksten geschreven. Bleek ook: blues is op zich een makkelijk genre. We maakten allerhande uitstapjes naar rock ‘n’ roll en zydeco, dat maakte het allemaal veel interessanter!’’
‘’We hebben altijd veel kunnen spelen, hier in de buurt, maar ook door heel het land en daarbuiten. Er is altijd een steady stroom van live optredens geweest, en dat is goed, want onze nummers zijn pas compleet als we ze goed live kunnen spelen. We hebben ook mazzel gehad dat we geen ontevredenheid in de band hadden, en geen onvriendelijkheid. Kijk, er is natuurlijk wel ’s wat, als je negen uur in de bus zit voor een optreden van een uur wordt er wel eens iemand chagrijnig. Maar gelukkig hebben wij onze eigen bus, met onze eigen spullen. We reizen samen naar de show. Ik denk dat dat het bandgevoel in de loop der jaren heeft versterkt.’’
Het was niet vanzelfsprekend. “Achter de schermen heb je er een hoop werk van’’, zeggen Staat en Kempe. “Het is een kwestie van een lange adem. Doorgaan, niet opgeven. Uiteindelijk is het de bedoeling dat elke tent op zijn kop gaat. Het publiek bepaalt, uiteindelijk. “Albums opnemen doet de band ook nog steeds, tegen de stroom in. ‘’Spotify is voor de jeugd, ons publiek koopt platen.’’ Memorabele albums heeft de band gemaakt, de live-plaat ’35 Years Of Rock Rollin Blues’ is de laatste in een lange rij. ‘Walking Down Memphis’ is een bijzondere, opgenomen op de heilige grond van de Sun Studios, waar Elvis en Carl Perkins zongen. Met Willie Foster namen ze een plaat op, nadat ze hem hadden leren kennen tijdens de Bluesestafette. Een live-plaat werd ook opgenomen in Ierland, bijna het tweede huis van de band. ‘’Ieren waarderen muziek, zij delen onze passie. We proberen iedere twee jaar naar Ierland te gaan.’’ Prachtige ervaringen heeft al dat spelen wereldwijd opgeleverd. Eddie Clearwater, die in een kanariegeel pak en met een indianentooi op de studio binnenkwam. Optreden in het stadhuis van Wenen. In Letland. Op North Sea Jazz. ‘’Dat zijn momenten om te koesteren.‘’ Maar waar de band ook staat, op festival Polderblues te Westdorpe in Zeeuws-Vlaanderen, of op het groots jazzfestival ter wereld, overal en altijd geldt hetzelfde adagium: ‘’We zien het publiek graag dansen, die zaal moet plat!’’
JUKE JOINTS // Photography Marianne Poppe
KWADENDAMME
Vorig jaar, tijdens het 25-jarig jubileum van Kwadendamme Blues, is organisator Peter Kempe onderscheiden voor zijn verdienste voor de blues. Uit handen van de locoburgemeester van de gemeente Borssele, dhr Ad Schenk, ontving hij de versierselen die horen bij de ridder in de Orde van Oranje Nassau. Kempe kreeg de onderscheiding omdat hij al jaren diverse bluesroutes organiseert, door Goes, Middelburg, Bergen Op Zoom, Vlissingen en Terneuzen. Maar bovenal vanwege het feit dat hij, samen met zijn vrouw, vriend Kees Wielemaker en 150 (!) vrijwilligers al ruim een kwart eeuw het onvolprezen Kwadendamme Bluesfestival organiseert. Een niet geringe prestatie, zeker als je je realiseert dat hij er in 1992 bij toeval ingerold is, omdat een festival in de buurt er mee ophield, en hij het niet kon aanzien dat er in de hele regio geen bluesfestival meer zou plaatsvinden. Totaal onvoorbereid, dat wel. ‘’We wisten van niks, het is langzaam gegroeid. ‘’ In de loop der jaren hebben veel grote bands uit het blues(rock)-circuit het festival aangedaan, zoals Julian Sas, de betreurde Rosa King, Seatsniffers, Boyd Small, Ana Popovic, Boo Boo Davis, The Paladins, Eddy Clearwater, de fameuze Nighthawks en Ian Siegal, om er maar een paar te noemen. En dat allemaal nagenoeg zonder subsidie en sponsoring.
Kempe: ‘’We krijgen wel iets, via de gemeente en de provincie, en daar kunnen we een knappe band van boeken. Maar dat is ‘t. ‘’Het jaarlijkse festival wordt wel breed gedragen in het amper 1000 inwoners tellende dorp. ‘’Het zegt natuurlijk wel wat dat we zoveel vrijwilligers hebben. En als het zover is, stroomt het hele dorp vol. De mensen vinden het prachtig! De festivalgangers komen door de straat, zetten de caravan bij de boer neer, het kan allemaal!’’ Dat het festival de laatste jaren al ruim van tevoren nagenoeg uitverkocht is, is ook een goed teken. ‘’Wat mij altijd opvalt, is dat bands door het publiek worden opgestuwd, ze stijgen boven zichzelf uit. Het is natuurlijk heel bijzonder dat dat bij ons gebeurt, dat geeft een kick!’’
De 26ste editie van het Kwadendamme Bluesfestival vindt plaats op 11 en 12 mei. Belangrijke acts dit jaar zijn onder veel meer SaRon Crenshaw, Bintangs, Steven Troch, Walter Broes en zijn Mercenaries en uiteraard The Juke Joints. Nog enkele kaarten zijn beschikbaar.
Meer info op http://kwadendamme.weebly.com/kwadendamme-1112-mei-2018.html
Toppie om het te lezen allemaal, het gezegde is niet voor niks ,… als de Juke joints er zijn is het altijd feest waar dan ook, zelfs in een klein keldertje in Nederweert in het verre Limburg.