Jon Amor introduceert gloednieuw album ‘Colour In The Sky’
“The Sun is up and the Dawn is golden….”
‘Colour In The Sky’ is het gloednieuwe studioalbum van gitarist Jon Amor. De boomlange, goedlachse Brit is voornamelijk bekend geworden als gitarist en mede-oprichter van The Hoax, een opwindende bluesband die eind jaren 90 veel furore maakte. Jon is naast gitarist ook een begenadigd singer/songwriter. Menig juweel vloeide uit zijn pen en veel van zijn songs spreken tot de verbeelding van zijn luisteraars, ongeacht of het nu zijn zoetgevooisde ballades, humoristische meezingers of stampende rocksongs zijn.
Amor heeft in de loop der jaren vele albums gemaakt en met vele artiesten samengewerkt. Niet alleen met The Hoax, maar ook met eigen projecten als AMOR, de Jon Amor Blues Group, The Boom Band en DVL. Zijn laatste solo album ‘Stories From The Crooked Room’ dateert alweer van 2009 en ergens in 2017 begon Jon met de voorbereidingen voor het opnemen van zijn nieuwe baby, ‘Colour In The Sky’. Dit album zal eind november 2018 ten doop worden gehouden. Interessant detail: het album kon gemaakt worden door middel van crowdfunding.
Kortom, het is de hoogste tijd voor Blues Magazine Jon Amor aan de tand te voelen over ‘Colour In The Sky’. Tijdens Jon’s recente toer met gelegenheidsformatie DVL, schuiven we even aan tafel in de keuken van De Lantaarn in Hellendoorn, waar het weliswaar heerlijk ruikt maar wat niet de meest rustige plek is. Desondanks is het gesprek uitgebreid en verhelderend.
Tekst: Nineke Loedeman
Jon, de laatste keer dat we elkaar spraken waren het de, wat later bleek, laatste maanden van de o zo succesvolle Jon Amor Blues Group. De band viel, tot groot verdriet van de vele fans, uiteen in januari 2013. Je hebt daarna verre van stilgezeten, wat heb je sindsdien allemaal gedaan?
“Nu je het zegt, dat is alweer een flinke tijd geleden! Ik was die jaren erg druk met de JABG, het was zo ontzettend leuk om te doen, maar inderdaad was de band geen lang leven beschoren. Het waren goed en wel ruim twee jaren waarin we ook zelfs twee albums hebben uitgebracht! We waren naar mijn idee een geweldig kwartet van vier individuen die het samen erg goed konden vinden en samen veel muzikale energie produceerden.
En ik heb daarna zeker niet stilgezeten. Datzelfde jaar 2013 kwamen we terug met The Hoax, namen en passant een album op in Californië, ‘Big City Blues‘ – het eerste in 15 jaar – en we begonnen hiermee uitgebreid te toeren. Vervolgens brachten we het jaar daarop met The Hoax een tribute aan B.B. King uit, het album Recession Blues. Andere projecten waarbij ik betrokken was waren The Boom Band met de albums ‘The Moon Goes Boom Live in London‘ en ‘The Boom Band – The Boom Band in 2015 en DVL, met het album ‘Diablo‘ in 2016, Ook speelde ik regelmatig met onder andere vriend Joel Fisk, Sean Webster, Peter Gage en natuurlijk ook solo.
Al met al was het een goede tijd, met veel afwisseling. Ik deed gewoon veel projecten en had mijn vingers in veel bordjes pap. Heb met veel verschillende mensen gespeeld, en met onbekenden. Lekker spontaan spelen, zonder setlist, gewoon de toon op elkaar afstemmen en gaan. Erg leuk allemaal om te doen maar het betaalt uiteindelijk niet de rekeningen.”
Jon heeft veel zin in het concert vanavond, het afgelopen jaar heeft hij voornamelijk kleine(re) gigs gespeeld. Gisterenavond ging het eerste optreden met DVL weer als vanouds. Heeft hij inmiddels het perfecte evenwicht ontdekt tussen het spelen in een band en solo optreden?
“Dat zijn wel twee heel verschillende disciplines natuurlijk. Neem DVL nou als voorbeeld, Guy Forsyth is daar de leading man en ik hoef eigenlijk alleen maar gitaar te spelen.” (lacht). “Laat mij zo’n avond maar gewoon lekker rhythm-gitaar te spelen. Het is superleuk en ik hoef niet zo nodig de gitaarheld uit te hangen.
Wat solo gigs betreft, ik ben er trouwens net weer mee begonnen, die zijn veel moeilijker dan in een band spelen, er is namelijk geen vangnet. Alles komt op mijzelf neer en dat voelt best spannend. Je voelt je soms naakt, helemaal als je een echt luisterend publiek hebt. Voordeel is dat als ik in mijn eentje speel, ieder optreden anders kan maken. Ik speel dan ook nooit met een vaste setlist, maar laat het van de sfeer van de avond afhangen.”‘
Vertel ons over je nieuwe album ‘Colour In The Sky’. De financiering voor dit album kwam tot stand via crowdfunding. Was dit een nieuwe ervaring voor jou?
“In 2013 deden we het met The Hoax ook al, voor het album ‘Big City Blues’, maar het was wel nieuw voor mijzelf en het is zeker niet mijn ding. Het was wel de enige manier om het album gerealiseerd te krijgen. Het was best spannend om mensen om hulp (lees: geld) te vragen en het bracht gewoon veel druk met zich mee. Wat wel een voordeel is, dat het dan ook écht moet gebeuren want de mensen verwachten iets van je. Gelukkig zijn mijn fans reuze geduldig gebleken, ondanks de lange wachttijd.
Ik heb de afgelopen jaren veel gigs en op vele bluesfestivals gespeeld en vaak kreeg ik de vraag wanneer ik weer een eigen album zou gaan uitbrengen. Ook tijdens mijn solo gigs, hoewel ik natuurlijk uit een omvangrijk oeuvre kan putten, kwam die vraag telkens weer voorbij. Ik bleef wel de bekende hits spelen maar ik kwam simpelweg niet veel verder. Dus ik wist zeker dat er vraag naar nieuwe songs was en uiteindelijk heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken en door middel van crowdfunding ‘Colour In The Sky’ kunnen realiseren.”
Op ‘Colour In The Sky’ staan maar liefst 12 songs, zijn het allemaal Jon Amor nummers of heb je dit keer ook een cover meegepakt? Je bent weer in zee gegaan met producer Stephen Evans, die ook ‘Unknown Soldier’ met jou heeft gedaan. Hoe is jullie samenwerking verlopen?
“De songs zijn allemaal van mijn eigen hand. Enkele ervan heb ik samen geschreven met Stephen, met hem heb ik inderdaad ook het ‘Unknown Soldier’ album in 2009 opgenomen. Dit keer heb ik Stephen meer dan gewoonlijk zijn werk laten doen. Normaliter wil ik zelf graag de controle over het project behouden maar al bij ‘Unknown Soldier’ merkte ik dat ik dit rustig kon overlaten aan Stephen.
We hebben een erg goede samenwerking, hij maakt me aan het lachen, hij is zo creatief en ik vertrouw hem. We begrijpen elkaar volkomen en we kunnen alles tegen elkaar zeggen. Ook heeft hij een geweldig gevoel voor sound en hij durft verder te gaan dan ik ooit zou durven. ”
Wat kunnen we verwachten van dit album, heb je bijvoorbeeld nog gasten op dit album en zo ja, wie kunnen we allemaal horen?
“Ik wilde dit album gewoon met plezier maken, samen met enkele vrienden. Naast Stephen onder andere op basgitaar en synthesizer, zingt Ian Siegal mee op San Bernardino, mijn goede vriend Joel Fisk speelt mee op gitaar, evenals Andrew Murphy, je hoort Paddy Milner en Bob Fridzema op toetsen en op drums heb ik zowel Mark Barrett als Clive Deamer.
De nummers zijn zowel akoestisch als elektrisch. Er zitten wat bluesy elementen in en sommige songs hebben daarentegen een totaal andere sound. Maar op zich is dat niet zo vreemd, mijn muziek is altijd veranderd de afgelopen jaren. AMOR klonk tenslotte al anders dan The Hoax, net als nog later de Jon Amor Blues Group. Het is misschien niet altijd slim om je sound te veranderen, maar wellicht zou ik me anders gaan vervelen!”
De songs zijn best optimistisch van toon eigenlijk. Ze geven een beetje het gevoel van ‘opdoemen vanuit de mist’ weer. Zelfs toen ik in de meest donkere fase van mijn leven was, probeerde ik dat via mijn songs te doorbreken. En naar mijn idee ben ik wel in staat geweest om positieve songs te schrijven. Luister maar eens naar openingstrack Faith Reborn, dat is een mooi voorbeeld van altijd de hoop houden.”
Jon Amor is het afgelopen jaar door een donkere periode van zijn leven gegaan. Begin dit jaar berichtte hij publiekelijk over zijn jarenlange alcoholverslaving. Hij startte in januari met een afkickprogramma en nu, bijna een jaar later, maakt hij voorzichtig een soort van balans op. Natuurlijk vraag ik hoe het nu met hem gaat en Jon is er zeer openhartig over.
“Het gaat goed, ik voel me gezond en ben over het algemeen veel kalmer. Ik leef in het hier en nu, niets doet er meer echt toe behalve ikzelf. Ik ben er sterker uitgekomen. Weet je, alcoholverslaving overkomt veel mensen, het is een soort van ‘stille ziekte’. Er wordt weinig over gepraat, alcohol is tenslotte maatschappelijk geaccepteerd, maar het probleem is van alle tijden en overal waar je maar kijkt. Nu mijn verslaving bekend is. spreken veel mensen mij erover aan. Soms vanwege hun eigen drankprobleem of dat van iemand in hun naaste omgeving. Het komt echt zo vaak voor!
Momenteel zit ik goed in mijn vel en heb inmiddels ook al weer nummers geschreven. Ik speel tegenwoordig veel meer gitaar want er zitten nu simpelweg meer uren in een dag. Ik ben zelfs veranderd in een ochtendmens. Ik sta vroeg op en, ik dacht dat ik dit nooit zou zeggen, de ochtend is nu zelfs mijn favoriete deel van de dag. Ik voel me sterker.”
Voel je je tegenwoordig zekerder als singer/songwriter dan, pak ‘m beet, 10 jaar geleden?
“Pff wat een vraag! 10 jaar geleden maakt ik ‘Stories (From The Crooked Room’). Ik heb mijzelf eigenlijk altijd wel vrij zeker gevoeld betreffende het liedjes schrijven. Mijn songs wisten altijd wel mensen te raken. Ik doe wel altijd mijn best op mijn teksten en natuurlijk hoop ik dat het tekstschrijven door de jaren heen beter is geworden. Ook wat mijn zangstem betreft voel ik me zekerder. Ik ken mijn limiet, heb ook meer ervaring en laat me er niet meer zo door beïnvloeden. En als iemand het niet kan waarderen, dan is dat geen probleem voor me.”
‘Colour In The Sky’ heeft een frisse, fruitige vibe over zich. Een typisch Jon Amor album, maar de sound is positiever dan Jon’s laatste albums die wat ‘zwaardere’ songs bevatten. Wil Jon een specifieke boodschap uitdragen met ‘Colour In The Sky’ en heeft die naam een betekenis?
“Als ik erover nadenk zit er inderdaad wel een soort van boodschap in. De boodschap: laat je hoofd niet hangen, er is nog steeds genoeg moois om ons heen. ‘Colour In The Sky’ refereert naar meerdere zaken. In letterlijke zin dat het uitzicht vanuit het raam van mijn woning erg fijn is en natuurlijk iets wat letterlijk met ‘kleur’ en ‘lucht’ te maken heeft. Maar ook met de hemel. Het is goed terug te horen in mijn songteksten. En zoals je kan zien, natuurlijk op de kleurrijke cover van het album.
Het algehele gevoel dat ik met dit album, dat zeker wat meer upbeat is dan de vorige, wil uitstralen is vooral positiviteit. Ik heb in mijn leven uiteindelijk genoeg deprimerende songs geschreven. Ja, dit album is simpelweg wat happier, net als ik.”
Met deze positiviteit besluiten we ons gesprek en Jon verdwijnt richting podium voor het concert met DVL (lees hier het concertverslag).
Colour In The Sky komt uit op 28 november 2018 en is te bestellen via de website van Jon Amor
Tracklist:
1. Faith Reborn
2. Elephant
3. Illuminous Girl
4. San Bernardino
5. Stranger For Me
6. Happiest All-time Low
7. Drunk On Your love
8. When The Weather Turns Cold
9. February Tree
10. Red Telephone
11. Scandinavia
12. Sentinels
Jon Amor op Facebook
Website Jon Amor
Photography: Dave Doherty
We horen graag je mening! Voeg reactie toe