Interview Aynsley Lister
Het laatste interview met Aynsley Lister voor Blues Magazine was in 2013 en Blues Magazine is benieuwd hoe het hem sindsdien is vergaan. Aangezien hij op 25 februari jl. in Piano, Dortmund in Duitsland een optreden had gepland, was de afspraak voor een gesprek, dankzij de medewerking van manager en echtgenote Stephanie Lister, snel gemaakt. Omdat we het gesprek wegens tijdgebrek (de verkoop van merchandise liep vanwege enorme drukte uit) niet konden afmaken, besloten we dit vijf dagen later in zaal BLUES Rhede, ook in Duitsland te doen. Een zeer goed geluimde en vriendelijke Aynsley neemt ons mee naar de backstageruimte waar we konden beginnen.
Tekst: André Wittebroek / Foto’s: Albrecht Schmidt
In 2013 hadden wij een interview in BLUES Rhede voor Blues Magazine en wij zijn benieuwd hoe het jou is vergaan de afgelopen vijf jaar. Is er veel veranderd?
“Dat interview herinner ik me nog goed, het was boven op het balkon. (Goed geheugen die Aynsley!) Belangrijk was de nieuwe cd ‘Eyes Wide Open’ die in 2016 uitgebracht is. Het is een iets andere cd geworden. Ik wilde een meer energieke, ietwat rauwe cd maken, ook rockiger. De gitaar blijft wel in dienst van de songs, nog steeds geen ellenlange solo’s; not only playing notes, but playing guitar. Verder is er niet veel veranderd in het dagelijks leven; toeren, opnemen in studio en veel tijd voor familie en vrienden. Dat laatste komt meestal tekort wanneer je 200 of meer shows per jaar doet. Een zakelijk grote verandering is het opzetten van een eigen platenlabel, het zelf doen van de boekingen, merchandise en de toeren geweest. Mijn vrouw Stephanie regelt die zaken vanuit ons huis. Ze heeft het platenlabel opgezet, dat was erg ingewikkeld en veel werk, maar ze heeft het fantastisch gedaan. We hebben nu alles in eigen hand en zijn baas over onze eigen songs. Omdat we alles zelf doen, drukken we de kosten enorm; geen platenbaas, geen tourmanager, geen boekingsbureau, geen chauffeur. We kunnen er zo prima van rondkomen. Omdat ik per jaar niet meer dan 100 tot 120 optredens wil doen, blijft er tijd over voor schrijven, in de studio werken waar ik ook werk voor andere artiesten en zeer belangrijk, tijd voor familie en vrienden. Een voorbeeld: ik belde André Knoch van BLUES op of we nog konden spelen en het was zo geregeld. We kennen elkaar al van een vorig optreden en dan gaat makkelijker.”
Je eigen platenmaatschappij, zeg je. Je was lang bij RUF Records van Thomas Ruf. Was het moeilijk daar afscheid van te nemen, zij hebben jou toch ook op weg geholpen in de muziek. Hoe ging dat zoal?
“In mijn jeugd deed ik veel aan sport, vooral mountainbikewedstrijden en was daar behoorlijk goed in, mag ik wel zeggen. Mijn vader speelde gitaar en op mijn achtste kreeg ik er ook een en ik luisterde naar de platen van mijn vader. Veel oefenen en ik bleek er talent en interesse voor te hebben en daarna speelde ik met plaatselijke bands in bars. Op mijn eenentwintigste werd ik professioneel muzikant. Nu dus mijn twintig jarig jubileum, schiet me te binnen! We maakten een cd met drie songs en Thomas van RUF hoorde die. Hij was enthousiast en zo kwamen we bij RUF terecht. De eerste vijf tot tien jaar was het investeren, platen maken, veel toeren en hebben we een fanbase in vooral Duitsland op kunnen bouwen. Duitsland is een grote markt en dat creëerde een solide basis. Van daaruit naar Zwitserland, Oostenrijk, Tsjechië en (nog) in mindere mate Nederland. We zijn ook kort in Amerika geweest. Afgelopen jaar voor het eerst in korte toer in Spanje gehad en dat was geweldig leuk. Daar begin je dan weer in kleinere bars, zaaltjes, eerst weer investeren. Aardige mensen en fantastisch eten! Na tien jaar Ruf was het tijd voor verandering en hebben we eerst nog even bij een andere maatschappij gezeten en toen voor onszelf begonnen. RUF en wij zijn als vrienden uit elkaar gegaan. RUF gaat veel voor nieuw talent en wanneer men bekender is geworden, zeg maar op eigen benen kan staan, gaat men vaak zijn eigen weg. Walter Trout, Joanne Shaw Taylor zijn er voorbeelden van. En Thomas gaat weer op zoek naar nieuw talent. Hij is erg goed bezig, Zijn Bluescaravan is een prachtig initiatief dat talent etaleert en aan een breder publiek voorstelt.”
Is dat drukke leven goed vol te houden? Je ziet er nog zo goed en jeugdig uit volgens mijn vrouw en enkele dames in het publiek vanavond. Ik hoorde ze dat zeggen en vertelde dat je eenenveertig was en ze geloofden het niet! Het sex, drugs en rock&roll leven gaat aan jou voorbij?
“Aynsley dankt lachend voor het compliment. Je merkt wel dat je ouder wordt en het niet meer zo vanzelfsprekend gaat als pakweg tien jaar geleden. Vorig jaar had ik longontsteking en was goed ziek, ik ben veel afgevallen en ik was al niet te dik. Het lichaam laat merken dat je ouder wordt. Dat was een soort wake-up call om het verstandiger te gaan doen, zeker tijdens het toeren. Minder drinken, vroeger naar bed, beter eten, meer rusten. Deze toer heb ik in totaal maar twee of drie biertjes gehad en ik voel me fitter. Verder fitness ik zoveel mogelijk tussendoor.”
Wat vind je van de huidige blueswereld. Nieuw talent, iets nieuws?
“Eigenlijk niet. Er zijn veel goede muzikanten maar er is weinig nieuw in mijn ogen. Toen B.B. King stierf, die een grote invloed op mij heeft gehad en nog heeft, overleed een van de laatste overgebleven bluesmuzikanten van de oude stempel. Die generatie kon goede songs schrijven en daar is gebrek aan, vind ik. Ikzelf probeer goede songs te schrijven. Veel jonge gitaristen spelen geweldig gitaar met lange solo’s en dat wil ikzelf niet. Ieder zijn ding natuurlijk maar de gitaar staat in dienst van het lied bij mij. The Free waren daar meesters in. Ook wordt veel muziek in dezelfde studio’s met dezelfde mensen achter de knoppen opgenomen en volgens mij gaat het dan soms teveel op elkaar lijken. De producer bepaalt hoe het moet klinken en niet de artiest. Zelf heb ik liever de regie. Begrijp me goed, ik heb er niets op tegen, prima voor hen, maar ik heb het liever zelf in de hand.”
Kunnen we nog iets nieuws verwachten in de toekomst? Cd of dvd?
“Mijn vrouw Stephanie is acht maanden zwanger en na vanavond zijn er nog twee shows en dan naar huis. Dan blijf ik zeker vier tot vijf maanden thuis. Deze toer moest ik alles zelf doen vanwege haar zwangerschap, normaal doet zij dat, en ik merk wel dat ik nu moe ben. We kunnen de zaken vanuit huis regelen en dan ook nummers schrijven voor de nieuwe cd.”
Er zal dan vast een nummer over de baby gaan?
“Wie weet!!”
Inmiddels kijk ik op de klok en is het een uur ’s nachts, dat hadden we niet gedacht. Daaruit blijkt wel dat het een zeer aangenaam gesprek was en nemen we afscheid, want morgen is het weer vroeg dag voor hem.
“Doe de lezers van Blues Magazine de hartelijke groeten en ik hoop ze in de toekomst bij een van mijn shows te mogen begroeten. Goodnight!” en lachend beent Aynsley naar het hotel, zwaait nog even en kwam er een eind aan een mooie avond.
(Blues Magazine bedankt Jenny Dore van Piano Dortmund en André Knoch van BLUES Rhede voor de accreditatie en de zeer vriendelijke ontvangst.)
Links:
www.aynsleylister.co.uk
www.musiktheater-piano.de
www.blues-rhede.de
Wederom prima interview Andre. Net als de show van Aynsley die avond in Blues.