DeWolff interview

DEWOLFF ZET OPMARS VOORT NA PERIODE VAN AFZONDERING

Op 3 februari verschijnt het nieuwe album ‘Love, Death & In Between’. Het is al weer de tiende release sinds de oprichting van DeWolff, al weer ruim vijftien jaar geleden. Na een periode van lockdowns, teleurstelling, onzekerheid, online-activiteiten maar ook veel leerzame momenten, geslaagde projecten en enorme uitdagingen kan DeWolff eindelijk weer genieten van de vrijheid in de zalen van het clubcircuit en de festivalweiden. Voor het opnemen van het nieuwe album werd gekozen voor een volledig nieuwe aanpak, een prachtig avontuur met nieuwe perspectieven en grote gevolgen. Het gaat beter dan ooit met DeWolff in Nederland en ver daarbuiten…

Tekst: Jeroen Bakker

De band is weliswaar een professionele organisatie geworden maar “het voelt nog steeds als een hobby-project”, aldus zanger/gitarist Pablo van de Poel wanneer we hem vragen wat het betekent om anno 2023 deel uit te maken van een band als DeWolff. “Het voelt fantastisch. We hebben een grote mate van vrijheid. Beslissingen worden voornamelijk zelf genomen en veel zaken worden nog altijd in eigen beheer afgehandeld.” DeWolff heeft in Nederland geheel op eigen kracht veel weten te bereiken. Grote zalen in Nederland verkopen moeiteloos uit en ook vanuit het buitenland is een groeiende interesse. De band staat vrijwel altijd op mooie festivalaffiches aangekondigd en met een zekere regelmaat worden kwalitatief sterke albums uitgebracht die zowel door publiek als pers zeers positief worden ontvangen. In 2020 verschenen er zelfs vier releases waaronder een compilatie-album en een registratie van het optreden dat met het Metropole Orkest in Carré werd gegeven, een unieke combinatie met het 50-koppige jazz- en poporkest. In Utrecht heeft de band al tien jaar lang zelfs de beschikking over een eigen studio aan De Oude Gracht. “We hebben altijd al gedaan wat we zelf wilden”, vult zijn broer Luka, drummer en mede-vocalist van de band, hem aan. “Zelfs toen we nog thuis woonden en de band al opgericht was. Toen we vervolgens het ouderlijk huis verlieten om te studeren begon de band in snel tempo heel veel tijd in beslag te nemen. Sinds een paar jaar is DeWolff een fulltime bezigheid en kunnen we echt doen wat we zelf willen. Voor het overgrote deel bepalen wij dat ook zelf.” Bijzonder hierbij is ook de sterke samenwerking van de drie bandleden die na al die jaren nog steeds intact is en niet alleen zakelijk en professioneel is maar ook nog eens grotendeels familiair. Naast toetsenist Robin Piso, bespeler van Hammond en Wurlitzer, bestaat de band uit broers Luka en Pablo. Bekend zijn de enorme problemen van familievetes waarmee de heren Gallagher van Oasis zich zoal bezighielden of de broers Robinson van The Black Crowes die elkaar de tent uit vochten waarbij regelmatig het voortbestaan van de band in het geding kwam.

DeWolff // Photo by Satellite June

Bijzonder is ook dat de nog niet zo heel lang geleden kwam het plotselinge nieuws dat de band enkele optredens als support-act van The Black Crowes mocht verzorgen. Over familiaire banden gesproken en de mogelijke problemen die dat met zich mee kan brengen. De broers Chris en Rich Robinson hebben elkaar dikwijls het leven zuur gemaakt. Ik heb ze een keer eerder ontmoet. Pas voor de lockdown speelden de broers akoestisch in De Tolhuistuin en toen ben ik backstage aan ze voorgesteld. Vond ik best eng om zo mijn helden voor de eerste keer persoonlijk te ontmoeten. Het was heel cool. Luther Dickinson, ex Black Crowes-gitarist, kenden we al eerder, hij is wel eens bij ons in de studio geweest en hij heeft ons eigenlijk met hen in contact gebracht. Nadat hij onze nieuwe muziek hoorde was hij heel erg enthousiast en vroeg of we het naar hem konden opsturen. Hij zou namelijk een week later Chris en Rich ontmoeten en hen vragen om er eens naar te luisteren omdat hij er zeker van was dat ze dit konden waarderen. Een paar weken later kwam er midden in de nacht een sms-je met daarop de tekst “it worked”. Bleek later dat ze ons album in de tourbus hadden gehoord, het te gek vonden en ons erbij wilden hebben tijdens hun tour. Er waren al eens eerder pogingen ondernomen om ons bij The Crowes in het voorprogramma te krijgen en nu was het dus eindelijk zover. Het was een prachtige ervaring en het klikte niet alleen muzikaal maar ook op het persoonlijke vlak. Chris bleek oprecht geïnteresseerd en bereid om een eventueel nieuw album te produceren. Hij regelde zelfs bij de manager dat wij in plaats van een half uur, zoals eerder was afgesproken, maar liefst drie kwartier mochten spelen.” Qua faciliteiten zoals licht en geluid bleken er eveneens geen beperkingen te zijn opgelegd. “We kregen steeds meer lampen omdat ze ons wel cool vonden”. Het publiek in Zürich vond het prachtig en vooral in Spanje ging het behoorlijk los”, aldus Robin. Luka: “Parijs was ook indrukwekkend omdat het in de Olympia, zo een legendarisch theater plaatsvond.”

DeWolff staat er al jaren om bekend veel aandacht te besteden aan ‘het fysieke product’ voor de liefhebbers. Niet voor niets werden de heren al eens benoemd tot Ambassadeurs van Record Store Day 2020. Ook deze keer is het weer raak en is ‘Love, Death & In Between’ in verschillende prachtige uitvoeringen te verkrijgen. Het wordt duidelijk gewaardeerd. Waar veel artiesten het tegenwoordig moeten hebben van digitale verspreiding van de muziek wordt bij de live-shows van DeWolff gretig geld uitgegeven aan vinyl en cd’s. “Bij de optredens worden er meer lp’s verkocht dan cd’s”, aldus Robin. Ook de nieuwe hoes is weer gesierd door een fabelachtig mooi ontwerp. Het blijkt afkomstig van Rosa de Weerd, een kunstenares uit Amsterdam. “Het schilderij kunnen we straks hier in de buurt ophalen in haar atelier”, bedenkt Robin zich plotseling. “Het is een groot kunstwerk dat er in het echt ongetwijfeld bijzonder mooi uit ziet. We wilden er een geheel ambachtelijk geproduceerd album van maken en vonden dat daar passend artwork bij hoort.” Pablo valt hem enthousiast in de rede: “Er is werkelijk geen computer aan te pas gekomen. De mix van de ene tape is overgezet naar een andere tape, de mastertape waarop het is opgenomen. Die is per post verzonden naar Zwitserland en daar is er een mal van gesneden die vervolgens naar een perserij in Frankrijk is verstuurd en waarvan de plaat dus is geperst. De eerste keer is die mal overigens nog beschadigd geraakt en moest het weer opnieuw worden gemaakt. De geluidskwaliteit kun je pas controleren wanneer je de testpersing krijgt. Het was een enorm gedoe maar wanneer je dit afspeelt op je oude set, platenspeler en speakers, beleef je als het ware een volledig analoge geluidservaring. Dit is echt de eerste keer geweest dat we het zo hebben gedaan want we hebben altijd wel analoog opgenomen maar het is daarna altijd digitaal afgewerkt.”

Voor het opnemen van het nieuwe album is de gehele band, inclusief bevriende muzikanten, afgereisd naar een prachtige studio in het Franse Bretagne zoals The Rolling Stones indertijd verhuisden naar de Villa Nellcôte in Zuid-Frankrijk om daar ‘Exile On Main Street’, misschien wel hun allerbeste album ooit, op te nemen.
Alle online-activiteiten van de afgelopen tijd achterlatend en weer op de ouderwetse manier met elkaar muziek opnemen bleek een niet alleen een interessante uitdaging maar ook een eerste levensbehoefte van DeWolff. Het moest volledig anders en de bandleden besloten om zich met elkaar gedurende langere tijd in een ‘bubble’ af te zonderen in deze Kerwax Studio. “We wilden langere tijd met elkaar zijn om op te nemen, samen te eten en te slapen en zijn op zoek gegaan naar een studio die voldeed aan al onze eisen. Het voornaamste was wel dat we het live konden opnemen, dat er taperecorders aanwezig waren en dat we het volledig analoog konden doen. Daarnaast waren we op zoek naar een studio met de juiste sfeer, een studio met mystiek.”
Het was aanvankelijk even wennen om onder deze omstandigheden in een volledig nieuwe en zeer afgelegen omgeving aan het werk te gaan. De dichtstbijzijnde supermarkt bleek zich op een half uur rijden met de auto te bevinden het was de eerste keer sinds lange tijd dat iemand anders de plaat ging opnemen.
“Het voelde aanvankelijk heel vreemd maar was ook spannend. Vooral toen na de eerste dag bleek dat de geluidsman onze eerste track per ongeluk gewist had. Dan ben je die dus ook echt voorgoed kwijt.”

Na enige dagen, inclusief een goed gesprek met elkaar over de vraag “of dit wel gaat werken”, bleek de band vol vertrouwen alle remmen los te kunnen gooien. Het zouden twee enerverende weken opleveren. De openingstrack ‘Night Train’ is in meerdere opzichten veelzeggend. “Het idee hiervan was dat wij onszelf de vraag stelden wat je als publiek wilt horen wanneer wij op het podium komen.” Iedereen wordt vanaf de eerste tonen uitgenodigd om op de rijdende trein te springen, aan te haken en mee te reizen met dit muzikale avontuur dat uit twaalf composities bestaat en waarin de band de remmen volledig losgooit en alle creativiteit heeft kunnen botvieren.

Eindelijk is de trein die zo abrupt tot stilstand kwam door de coronacrisis en helemaal startklaar stond na de release van het vorige album, nu echt klaar om op volle kracht, als een op hol geslagen rollercoaster vooruit te denderen en iedereen een onvergetelijke ervaring te bezorgen.

Het jaar 2023 belooft al spoedig veel goeds voor DeWolff. Zo zal het nieuwe album naast première-shows in Nederland en Duitsland, eveneens in Parijs worden gepresenteerd en daarnaast zal ook het publiek van de 100 Club in Londen op 2 maart a.s. kennis maken met de live-uitvoeringen van ‘Love, Death & In Between’ van DeWolff. De heren blijken niet helemaal bekend met de historie van deze club maar komen al snel tot de ontdekking dat ze zich spoedig in een illustere reeks van beroemdheden gaan begeven. “Oh my God!” klinkt het luid wanneer Pablo de status van de Club naloopt en namen als Muddy Waters, B.B. King, Metallica, Alexis Korner, John Mayall, Sex Pistols en Rolling Stones tegenkomt. Na eerdere optredens in de Engelse hoofdstad, o.a. in The Blues Kitchen en The Black Heart, wordt uiteraard wederom verwachtingsvol uitgekeken naar het eerstvolgende bezoek. “Hopelijk komen wij over veertig jaar ook in zo’n mooi rijtje!”

Ook op Blues Magazine ...