Julian Sas Band
Bibberblues, Eersel
21 December 2012
Tekst en Video’s: Walter Vanheuckelom, in samenwerking met Rootstime.be
Van donderdag 20 december tot zondag 23 december 2012 was het in het Nederlandse grensdorp Eersel tijd voor de 25ste editie van Bibberblues. Bibberblues is eigenlijk een kroegenfestival. De organisatie had voor een heel aantrekkelijke affiche gezorgd. De hoogdag was zaterdag 21 december, die dag kon men op elf verschillende locaties een concert bijwonen. Ook speciaal is dat al deze concerten volledig gratis zijn. Tussen al de aantrekkelijke namen koos ik voor Julian Sas in Partycentrum Bolle Jan. Een dikke pluim voor de organisatie dat ze toch één van de grootstenamen van de Nederlandse bluesrock scene konden strikken voor deze 25ste editie. De zaal was dan ook goed gevuld voor dit concert.
JULIAN SAS BAND – SWAMPLANDS
Om 21h15 begonnen de jongens aan hun muzikale werk. Met Tenny Tahamata op basgitaar en Rob Heijne op drums heeft deze band één van de beste ritme secties van Nederland. Julian zelf is een heel imposant figuur die graag de ruimte op een podium benut ( dat kon spijtig genoeg zaterdag niet vanwege het kleine podium) en een begenadigd gitarist die zowel powersolo’s, vette bluessolo’s, als heel intens gevoelige solo’s uit zijn gitaar weet te toveren. Er werd dadelijk stevig van wal gestoken met verschillende nummers van de nieuwe cd ” Bound To Roll“. Deze in het voorjaar verschenen cd zal in deze eindejaarsperiode in verschillende lijstjes van het genre hoog genoteerd staan. Van song één werd er al duchtig met de pedaal gewerkt. “Mercy ” is een heel sterke opener, net of Julian het nodig zou hebben om genade te moeten afsmeken om het publiek op zijn hand te krijgen. In ” Burning Bridges” krijgen we een heel ander Julian Sas te horen de wereldverbeteraar die ons vertelt dat we allemaal water bij onze wijn moeten doen. Het is een pracht van een slowbluesnummer met een heel heftige gitaarsolo ertussen. Daarna werd het tempo weer wat versneld om te gaan naar de moerassige “Swamplands”. Kenmerkende strakke drums van Rob en mooie baslijnen van Tenny, terwijl Julian zijn gitaar laat huilen en smeken om meer. Duivels, demonen en genade zijn thema’s die dikwijls terugkomen in de muziek van Julian Sas. Een mooi verlengstuk van deze “Swamplands” is “Tear it up”. Julian op zijn opperbest, bekroond met een hele vette solo.
JULIAN SAS BAND – REAR IT UP
Na al dit powergeweld terug tijd om wat te kalmeren en het wat rustiger aan te doen. Maar kalmer en rustiger betekent daarom niet slechter want van nummers als ” Lookin’ For A Friend” krijg ik echt kippenvel. Al kwam dit heel gevoelige nummer niet helemaal tot zijn recht in deze zaal. Gratis inkom is dan wel heel leuk maar het brengt ook veel mensen naar een zaal die niet in de muziek geinteresseerd zijn en alleen komen om te drinken en 2 uur te praten of te roepen. En dit was zaterdag spijtig genoeg niet anders. Spijtig zowel voor de jongens op het podium alsook voor de mensen in de zaal die wel daar waren voor deze fantastische band. In de cover van Ellmore James “Stranger Blues” laat Julian ook zijn techniek met de bottleneck bewonderen. Stevige rock komt er met “30 Days In The Hole” een sombere song met weer een fantastische inbreng van Tenny en Rob. Een prachtnummer met een abrupt einde.
De Julian Sas band heeft eigen nummers genoeg om een hele avond te vullen, maar toch neemt hij ook tijd om hulde te brengen aan zijn vroegere idolen zoals met “Highway 61” van Johnny Winter en met “Shadow Play” van Rory Gallagher. Beide nummers zijn ook te vinden op de jongste cd van Julian Sas. Deze meer herkenbare nummers werden dan weer wat meer gewaardeerd door het aanwezige publiek. “Highway 61” is een echte roadsong, Julians versie is wel iets steviger dan het origineel. Veel pedaalwerk en sterk vocaal werk hier. “Shadow Play” is altijd één van Rory’s favoriete nummers voor mij geweest. Een nummer waar je onmogelijk stil kan bij blijven. Alles is bijna perfect in dit nummer. Helaas was het toen ook bijna tijd om afscheid te nemen.
JULIAN SAS BAND – BULLFROG BLUES
Maar Julian zou Julian niet zijn moest hij geen twee formidabele toegiften spelen. Twee covers dat wel maar wel met een eigen inbreng en geen kleine. Het waren weer twee nummers van zijn vroegere gitaarhelden. Het eerste was een cover die bijna elke band in dat genre speelt, namelijk “Hey Joe” van Jimi Hendrix. Een knappe langdurige versie met tussenin een kleine bassolo van Tenny Tahamata. Daarna nog een ode aan Rory Gallagher met “Bullfrog Blues”. Eerst langzaam beginnen zoals de song in het origineel gespeeld wordt om daarna alle power boven te halen enzijn versie te spelen. De laatste noot van “Bullfrog Blues” betekende ook het afscheid van de Julian Sas aan de 25ste editie van Bibberblues.
Website: http://www.juliansas.com/
Met zo'n mooie recensie gaan we vol vertrouwen aan de slag met Bibberblues 2013!