RY COODER / NICK LOWE / JOACHIM COODER
Koninklijk Theater Carré, Amsterdam
Vrijdag 19 juni 2009
Door Jeroen Bakker
Het is bijna vijftien jaar geleden dat Ry Cooder voor het laatst op een Nederlands podium stond. Het geduld van de Nederlandse fans werd dus even behoorlijk op de proef gesteld maar Cooder heeft in de tussentijd dan ook niet stilgezeten. Het bekendste voorbeeld van zijn afgelopen werkzaamheden is natuurlijk de samenwerking met Ibrahim Ferrer in The Buena Vista Social Club. Een project dat hem behalve veel succes, waardering en awards ook een financiële strop opleverde omdat hij het embargo t.a.v. het regime in Cuba zou hebben geschonden. Het zal op de eigenzinnige Cooder weinig indruk hebben gemaakt of zou de toch behoorlijk forse ticketprijs (tot €130,-) hier iets mee te maken hebben? In ieder geval waren de voorgaande twee avonden rap uitverkocht en werd er snel een derde theater-avond aan vast geplakt.
De begeiders van Ry Cooder tijdens de ‘They Drive By Night’-tour heten Nick Lowe en zoonlief Joachim waarvan de laatstgenoemde eveneens het percussie-werk in de support-act voor zijn rekening neemt. In eerste instantie zou meester-accordionist Flaco Jimenez mee spelen maar wegens gezondheidsklachten is hij ook bij de laatste van drie avonden in Carré niet van de partij.
Juliette Commagere met haar band uit Los Angeles, waarin het stevige drum-werk van Joachim Cooder een welkome aanvulling vormt, kan rekenen op een enthousiaste ontvangst. De sferische melodieuze pop is toegankelijk en zit goed in elkaar zoals te horen is in ‘Overcome’ of ‘Everything I Love’ waarin de reggae-klanken qua akoestiek uitstekend tot zijn recht komen in het Koninklijke Theater. Juliette en haar toetseniste zullen we terugzien tijdens de achtergrond-vocalen later op de avond waarbij Commagere’s stemgeluid een opvallende gelijkenis vertoont met Linda Ronstadt.
Na een korte pauze zien we Cooder het podium betreden als een toerist die op zoek is naar een plaats op het zonnige terras. Het schijnt dat hij een enorme collectie zomerse overhemden bezit en ook vanavond is het weer een bonte vertoning. Terwijl hij rustig zijn gitaar inplugt laat hij het applaus over zich heen komen. Vanaf de eerste tonen blijkt het ontspannen karakter van deze avond als Nick Lowe de opening voor zijn rekening neemt. De Britse muzikant vormt een sterk contrast met Cooder zoals te horen is in ‘Vigilante Man’ waarin het muzikaal en vocaal iets minder luchtig toegaat. Het gaat te ver om dit optreden als rehearsal te bestempelen als je hem zittend, voorovergebogen over de slide ziet hangen maar intiem is het zeker.
Ry Cooder heeft zich in zijn muziek regelmatig sterk gemaakt voor de zwakkeren in de samenleving maar wanneer hij de eerste regels van ‘How Can A Poor Man Stand Such Times and Live’zingt, komt dat in een zaal als Carré met de chique pluche zetels toch enigszins obligaat over en daar kan de prachtige solo niets aan veranderen. Wanneer ‘Crazy ‘Bout An Automobile’ en ‘Jesus On The Mainline’ gespeeld worden is het duidelijk dat er uitgebreid zal worden terug geblikt op de jaren zeventig en tachtig: ‘Teardrops Will Fall’, ‘One Meat Ball’, He’ll Have To Go’, ze komen allemaal voorbij terwijl tussendoor verzoekjes uit de zaal als ‘Paris. Texas’ worden genegeerd. Het drumwerk van Cooder Jr. klopt van alle kanten waaruit te concluderen valt dat Jim Keltner een waardig opvolger kent. Natuurlijk had de set-list er anders uitgezien wanneer Jimenez van de partij zou zijn en daarom is ‘Chinito, Chinito’ uit 2005 niet alleen één van de weinige recente nummers maar met toevoeging van de eerdergenoemde dames een zeer verfrissend en verrassend intermezzo. Cooder maakt grappen over de aanwezigheid van de Koningin die bij de buren een openingsceremonie verricht. ‘Zou Flaco dan in De Hermitage zitten?’
Lowe doet tussendoor nog even zijn, in Nederland op bescheiden schaal succesvolle, ‘Half A Boy & Half A Man’ en mag in de toegiften vlammen met de oude klassieker ‘(What’s So Funny About) Peace, Love and Understanding’. Uiteraard ontbreekt ook ‘Little Sister’ niet in de finale en rest ons de vraag of we weer zo lang moeten wachten om de 62-jarige Cooder in de Lage Landen aan het werk te zien.
Website Ry Cooder : www.nonesuch.com/artists/ry-cooder
Mooi verslag Jeroen! Ry is 1 van mn Fav singer song en slide players
belachelijk dat je 130 euro per persoon (dat is nog steeds 286 gulden in echt geld) moet betalen om alleen maar binnen te komen bij dit concert en dan is Flaco er ook nog niet eens bij.
Doe dit maal 2, met je reis- en parkeerkosten, je koek en zopie, daar kan een doorsnee gezin een paar weken van leven.
Hoezo crisis ?
Hoe een grote fan van wie ik dan ook zou zijn, als een ticket meer dan 50 euro kost doe ik niet meer mee aan deze flauwekul die werkelijk niet meer in verhouding staat, ik koop t.z.t. de DVD wel
Prima verslag en vanwege de hoge toegangsprijzen bleef ik thuis en bewaar ik de mooie herinneringen van het concert in muziekcentrum Vredenburg met zijn beste bezetting ooit..
Helemaal mee eens,alle concerten van Flaco staan bij mij in het geheugen gegrift hoor! ontmoetingen in San-Antonio met Flaco en Santiago jimenez bij het Conjuntofestival zijn hoogtepunten, de prijzen hier zijn abnormaal, dus laat ik het wel bij de cd's.is dat alleen om Ry Cooder erbij is? ook ik koop t.z.t. wel een DVD.
hee hee heb dit verslag gelezen zeker de moeite waard
blues magazine een coole site met leuke verslagen en foto's en leuke reacties gaaaaaaaaaa zoooooooooo door!
groetjes joor
Klopt helemaal Jeroen,
Ik was er bij in Amsterdam en in Antwerpen:
Top was het. Ik had de tranen in m'n ogen.
Wat de prijs betreft: Die was een beetje aan de hoge kant, maar wen er maar vast aan.
Muzikanten worden weer troubadours. Ze zullen moeten leven van live optredens ipv CD verkoop.
Daarnaast financiert Ry al z'n projecten zelf.
Maar ach, als een DVDtje het echte werk kan vervangen, kan je er ook maar beter niet bij zijn.
Sluit me aan bij Marc. Ry Cooder zal geen Ferrari's kopen van de winst maar weer verder kunnen met het maken van zijn meesterwerken. Hij heeft $300000 in Chavez Ravine gestopt. Dat zegt genoeg. Ben naar het concert in Antwerpen geweest. 95 euro was geen geld voor dit concert dat eigenlijk met geen pen is te beschrijven. Een dvd zou heel mooi zijn maar om de man live zijn ding te zien en vooral te horen doen is onbeschrijvelijk. Het geluid van dit concert was ook niet van deze wereld. Ry heeft een hoop geld gestopt in de beste apparatuur en geluidsmensen. Ik heb nog nooit een beter geluid gehoord. Het was jammer dat Flaco er niet bij was maar ik heb vorig jaar 2 maal met de goede man mogen spelen. Het is een schat van een man maar zijn speel-niveau en gezondheid zijn helaas niet meer zoals vroeger. Daarnaast heb ik Ry 2 x eerder gezien ( in '88 en '95 ) en mag ik zeggen dat hij de kar makkelijk in zijn eentje trekt. Zoals gezegd hoop ik dat er een dvd komt als mooie herinnering maar de ervaring van het concert zal ik mijn hart meedragen.
Pieter
als je niet teveel wilt betalen, moet je naar Venice gaan
een folk/pop groep uit Venice Beach.
muziek als eagles, steely dan, cs&n ,
maar toegankelijker'
as november komen ze ong. 15 concerten geven over het hele land
(zie hun website: venicecentral.
gave muziek, zuiver en werkelijk elk concert is een feestje.
a fan for years
ben het eens met de vorig reaktie
prachtige harmoniën van 2x 2 broers en elkaars neven
ze zijn familie van de lennonbrothers & sisters
uit de jaren 70.
maar laat dat je niet weerhouden om erheen te gaan
gemiddelde prijs per concert E. 35