Gerry Lane – Till The End Of The Line (CD)

Gerry Lane
Till The End Of The Line

Formaat : CD
Label : eigen beheer
Release datum : 14 september 2010

Door Gerrit Harmsen

Gerry Lane werd geboren in Cork, Ierland. Hij speelde in verschillende bands uit de omgeving van dit inmiddels legendarisch stadje. Eén van de meest succesvolste was de band genaamd “Southern Comfort”. Ten tijde van deze band kwam hij in contact met Noel Redding, ex-bassist van de Jimi Hendrix Experience. De klik was daar en samen toerden Gerry en Noel met diverse bands door Ierland.
Rond 1980 vormde Gerry de band genaamd “Driveshaft”. Met die band toerde hij veelvuldig in Ierland en Engeland en speelde zij als headliner optredens in zalen als SFX Center (Dublin), City Hall (Cork), Kings Hall (Belfast), Marquee Club (Londen).
Daarnaast stonden zij op de planken als supportact van internationale acts als:”Rory Gallagher”, Phil Lynotts “Grand Slam” en ZZ Top.
In 1983 Gerry vertrok naar Engeland. Tijdens zijn verblijf in Londen maakte hij muziek met verschillende grote namen in de muziekwereld, bijvoorbeeld Gary Moore, Cozy Powell, Jeff Beck, Black Sabbath en Uriah Heep. In 1992 leverde Gerry met 2 songs zelfs een bijdrage aan Cozy Powells solo-album “The Drums Are Back”. Hij zong en speelde gitaar op deze tracks. In 1993 verhuist Gerry Lane naar de Canarische eilanden waar hij nu woont en werkt. Vanuit dit nieuwe thuisfront maakte hij ondermeer de CD “Meloneres Blues”.
De titelsong van deze CD sloeg bij ‘Big Poppa E’, een 62 jarige zwarte bluesroots artiest, in als een bom. Zo kon het gebeuren dat deze zwarte rootsman een song covert van een relatief onbekende Ierse bluesgitarist.

Een positieve schrikreactie ging er door mij heen bij het zien van de CD. Wetende dat Gerry Lane alles doet in eigen beheer werd ik positief verrast door de professionaliteit van de gehele productie. Maar, natuurlijk gaat het om de muziek.
Waar zijn eerste schijf ‘Meloneres Blues’ een heerlijke mix is van blues, rock en soul heeft ‘Till The End Of The Line’ een rock georiënteerde sound. Het geeft echter de veelzijdigheid aan die Gerry in zijn bagage heeft zitten. Een tweede CD uitbrengen en toch al een andere richting in durven slaan betekent mijn inziens lef. Tevens keert Gerry hiermee enigszins terug naar zijn rockroots. Zowel muziek en tekst is allemaal eigenwerk van Gerry Lane. Wegens het ontbreken van een band maakt hij via software-sessions gebruik van de bijdrage van andere muzikanten. Via deze manier horen we o.a. de bijdrage van Toto drummer Simon Phillips.
Dan maar eens naar de openingstrack ‘When It All Comes Down’. Een song wat niet misstaan had op een album van AC/DC. Dit betekent dat bluespuristen het album links kunnen laten liggen en het vooral een album is geworden voor liefhebbers van het wat stevigere werk.
Er is echter meer te beluisteren. Wat te denken van de mooie titeltrack, Till The End Of The Line, van dit album. Of de song ‘I ‘ve Cried The Blues

[for New York City]’ dat als videotip al eerder te horen en te zien was op bluesmagazine. Of de aanwezigheid van The Memphis Horns bij een 3-tal tracks, dat zorgt voor een extra dimensie. Ook de instrumentale afsluiter ‘La Isla’ mag er wezen, een ruisende zee, verfijnd gitaarspel, percussie, drums en een heel klein vleugje salsa. Eigenlijk een bevestiging van de al eerder benoemde veelzijdigheid van deze relatief onbekende gitarist. De iets rauwe stem/zang en de muziek maken van deze release een prima schijf die echter wel in de Beyond categorie valt. Op 14 september zal het album officieel het levenslicht zien en o.a. Verkrijgbaar zijn via I-tunes en CDbaby.com.

Tracks:
01] When It All Comes Down
02] Retribition
03] I’ve Done My Time In Hell
04] Till The End Of The Line
05] Take Down The Limit
06] I’ve Cried The Blues [for New York City] 07] Hold On
08] Criticize
09] Rockin’ The Hole Tonight
10] La Isla

Internet: www.gerrylane.net / www.myspace.com/gerrylanemusic


Ook op Blues Magazine ...