Blind Blake (1896 – 1934)
Samengesteld door Hans Ros
Blind Blake, volledige naam waarschijnlijk Arthur Blake, was een Amerikaanse zanger, gitarist en pianist. Hoewel hij in de jaren twintig en dertig een populaire artiest was die blueszangeressen als Ma Rainey en Coot Grant begeleidde, sessies speelde met de jazzklarinettist Johnny Dodds en met zijn eigen ragtime- en bluesplaten een hele generatie muzikanten beïnvloedde, is er over zijn leven vrijwel niets bekend. Over zijn leven voorafgaand aan zijn eerste plaatopnames in 1926 is verder niets met zekerheid bekend.
In de jaren twintig woonde Blake waarschijnlijk in Jacksonville (Florida). In 1932 maakte hij zijn laatste opnames in het hoofdkantoor van Paramount in Grafton (Wisconsin), kort voordat het label werd opgeheven. Paramount bracht in 1926 de eerste platen van Blind Blake uit, te beginnen met “Early Morning Blues”/”West Coast Blues”. Zijn muziek verkocht goed en er werden in totaal 79 nummers van Blake op plaat gezet.
Behalve soloplaten met blues- en ragtimenummers heeft Blind Blake ook, als een van de weinige countryblues-artiesten, opnames gemaakt met jazzmuzikanten en blueszangeressen. Hij speelde met bluesgitarist Papa Charlie Jackson en banjospeler Gus Cannon, die zich destijds “Banjo Joe” noemde. Blind Blake is vooral vermaard om zijn herkenbare gitaarspel dat klinkt als een ragtimepiano. Zijn complexe en subtiele fingerpicking-stijl was een inspiratiebron voor tijdgenoten als Blind Boy Fuller en Blind Willie McTell, die samen met hem de basis legden voor de opkomende Piedmontblues. Zelfs Reverend Gary Davis, die niet snel onder de indruk was van collega-muzikanten, sprak zijn bewondering voor hem uit.
Het werk van Blind Blake klinkt ook door in “From Four Until Late” van Robert Johnson, die volgens Johnny Shines even makkelijk in de stijl van de East Coast als van de Delta speelde.Decennialang was er niets bekend over zijn latere leven. Op 1 december 1934, nadat Blake drie weken ziek was geweest en bloed had opgegeven, liet zijn vrouw Beatrice Blake een ambulance komen. Hij kreeg opnieuw een longbloeding en overleed op weg naar het ziekenhuis. Als doodsoorzaak werd tuberculose vastgesteld.
Karakteristieke nummers van Blake zijn “Diddie Wa Diddie”, “Wabash Rag” en “Skeedle Loo Doo Blues”, dat mede dankzij de versies van Papa Charlie Jackson en Big Bill Broonzy zou uitgroeien tot een ragtime-klassieker. Blind Blake zorgde voor diverse primeurs. Hij nam met “West Coast Blues” de eerste gitaar-instrumental in de bluesgeschiedenis op. Sinds de bluesrevival van de jaren 1960 is Blake gecoverd door onder anderen Bob Dylan, Ralph McTell, Ry Cooder en Leon Redbone.
Wil je meer horen van Blind Blake, check deze link
Weer een mooi stukje van hans ros