Recensie: Tracy Grammer – Low Tide

Tracy Grammer –  Low Tide
Format: CD – Digital / Label: Eigen Beheer
Releasedatum: 19 juanuari 2018

Tekst: Peter Marinus

Tracy Grammer is een artieste waarvan het mij zeer zou verbazen als ze niet “groot” zou worden. Dit is haar tweede soloalbum nadat ze een drietal albums met Dave Carter had uitgebracht tussen 1998 en 2001. Hun samenwerking werd ruw onderbroken door de plotselinge dood van Dave Carter in 2002.
Nu is Tracy dus solo te horen, bijgestaan door Lorne Entress op drums, Chris Haynes op keyboards en accordeon, Jim Henry op gitaar en mandoline en Paul Kochanski op bas. Deze dame uit Greenfield, Massachusetts , bespeelt zelf ook de nodige instrumenten zoals de gitaar, de viool, de viola, het orgel en het klokkenspel (!).
Op haar album staan tien zeer persoonlijke nummers over familie, verlies, hoop en relaties. Qua stijl zit Tracy in de folkpop hoek met invloeden uit de country maar ook af en toe uit de soulmuziek.

Het album opent met Hole waarin Tracy het, gezien haar gelach in het intro, wel naar haar zin heeft. Een luchtig swingende folkpop nummer, met een stem die ergens tussen Emmylou Harris en Suzanne Vega in zit. Opvallend is ook de heerlijk zwevende gitaar van Jim Henry en Tracy’s viool op de achtergrond. Mercy klinkt behoorlijk soulvol met een licht groovend ritme. Dit nummer, met soulvolle achtergrondzang, zit in het Sheryl Crow straatje.
Natuurlijk staan er ook ballads op dit album zoals het ingetogen Forty-Niner met wederom het zwevende gitaarspel van Jim Henry in een belangrijke rol. Ook The Mark is een ballad met een hoog countrygehalte. Door de mooie harmony vocals moest ik aan de Common Linnets denken. In de wiegende ballad Daffodil Days vallen het warme basgeluid van Paul Kochanski en het klokkenspel op.
Tracy is zeer stemmig op haar viola bezig in de zeer intieme ballad Were You Ever Here. In Good Life vindt een zeer gelukkig huwelijk plaats tussen folk en country terwijl The Verdant Mile zeer ontspannen swingt door het zacht stuwende ritme. Verrassend is de cover van het Kate Bush nummer Cloudbursting. Tracy is hier in staat geweest om het sprookjesachtige Bush nummer te transformeren tot een loom swingend rootsrock nummer.
Het album wordt afgesloten door het melancholieke folky nummer Free met Jim Henry nogmaals in een hoofdrol op zowel de mandoline als op de elektrische gitaar.

Neem het maar van mij aan, Tracy Grammer hoort binnen no time tot de top van het rootsrock genre!

Tracklist:
01. Hole
02. Mercy
03. Forty-Niner
04. The Mark
05. Daffodil Days
06. Were You Ever Here
07. Good Life
08. The Verdant Mile
09. Cloudbusting
10. Free

Website: Tracy Grammer

Ook op Blues Magazine ...