Foto Recensie: Soulmate - Moving On

Soulmate – Moving On
Format: CD – Digital / Label: Bluefrog Records
Releasedatum: 11 juni 2019

Tekst: Peter Marinus

Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die zich iets kunnen voorstellen bij “bluesrock uit India”. En daarom is het goed dat het tweede album van de band Soulmate uit Shillong, India nu is verschenen.
Deze band bestaat uit Rudy Wallang (gitaar, zang), Tipriti Kharbangar (zang, gitaar), Leo Wallang (bas), Shaun Nonghulo (drums) en Raveen Panday (keyboards). Het eerste dat direct opvalt bij deze band is het magnifieke gitaarspel van Rudy Wallang. Zijn spel tilt de meeste nummers van dit album naar een hoger niveau.

Het geluid van Soulmate is gevarieerd te noemen. Ik heb de neiging moeten onderdrukken om “te” gevarieerd te zeggen want eerlijk gezegd bevaart Soulmate een muzikale koers waarin nog niet echt uit op te maken valt op welke koers de band nu echt verder wil. Het gaat op dit album van jazzy naar funky, van pub-rock naar soul en af en toe komt er dan ook nog eens een stevig rockend bluesrock nummer voorbij.

Het album opent (en sluit) met Peace Prayer, solo uitgevoerd door Rudy en zijn mystiek huilende gitaar. Dan wordt een jazzy shuffle ingezet in Moving On. Deze, op zich, doorsnee shuffle wordt door het bijtende gitaarspel naar een behoorlijk hoger niveau getild.
De funky blues van Set Me Free zit in het Albert King hoekje. Hiervoor geldt eigenlijk hetzelfde als in het voorgaande nummer. Het zoemende en prikkende gitaargeluid springt er weer bovenuit. Zangeres Tipriti Kharbangar klinkt bij vlagen te krampachtig bluesy. Het mid-tempo Your Sweet Loving zit qua stijl ergens tussen de oude stijl Dire Straits en Sniff ’N The Tears in. Pub-rock dus! Een aangenaam nummer waarin de band de schroom enigszins van zich af gooit en losjes rockt. Remembering Rory is een akoestisch eerbetoon aan Rory Gallagher met weergaloos gitaarspel van Rudy.
De funky blues Come Round My House blijft, ondanks het vlammende gitaarwerk, te gezapig klinken om te kunnen overtuigen. Totaal afwijkend is Cup Of Tea, dat meer als een jazzy ballad a la Minnie Riperton klinkt. Soulmate slaat ongecompliceerd aan het rocken in het vrij stevige Smile At Me. Een nummer waar de Stevie Ray Vaughan-achtige energie vanaf spat.
Ook stevig is het Hendrix-achtige Stay Away waarin de band stevig van zich af bijt. Ik had graag meer van dit soort nummers gehoord! De bluesy ballad She Is is een mooi sfeervol nummer waar het “Still Got The Blues” geluid duimendik bovenop ligt. De stuwende shuffle Koolkatstrut wordt wederom gedragen door het fel bijtende gitaarwerk.
Tot slot komt het sfeervolle Peace Prayer (Reprise) voorbij.

Ik hoor op dit tweede album van Soulmate genoeg positieve punten om toch te kunnen spreken van een aangenaam bluesrock album. Als de band op een volgend album zou kiezen voor een stevig bluesrock geluid zou ik zomaar eens helemaal overtuigd kunnen worden!


Tracklist:
01. Peace Prayer
02. Moving On
03. Set Me Free
04. Your Sweet Loving
05. Remembering Rory
06. Come Round My House
07. Cup Of Tea
08. Smile At Me
09. She Is
10. Koolkatstrut
11. Stay Away
12. Peace Prayer (Reprise)

Website: www.reverbnation.com/soulmateshillong1


Ook op Blues Magazine ...

Geen berichten gevonden.