Foto Recensie: Matt Finucane - Disquiet (EP)

Matt Finucane – Disquiet (EP)
Format: CD – Digital / Label: Light Crude Records
Releasedatum: 19 oktober 2018

Tekst: Peter Marinus

Deze EP zal voor de meesten onder ons de eerste kennismaking zijn met de Britse singer-songwriter Matt Finucane. En dat terwijl deze artiest uit Brighton alweer aan zijn veertiende release toe is.
Matt is een singer-songwriter, die, naar eigen zeggen, zwaar beïnvloed is door het werk van Lou Reed en Mark E. Smith van The Fall terwijl hij ook nog eens geobsedeerd is door horror en elektronische noise.
De Mark E. Smith invloed is hoofdzakelijk terug te vinden in de eigenzinnige, dwarse aanpak van Matt qua melodie. Nergens op deze EP is er sprake van conventionele nummers. Er zit altijd wel ergens een eigenzinnige twist in deze vijf nummers.
De Lou Reed invloed is terug te horen in het primitieve, rammelende geluid van de nummers, dat automatisch aan the Velvet Underground doet terugdenken.

Matt opent de EP met Ulterior Moves, een psychedelische rocker, waarin Matt’s zang lichtelijk aan David Bowie doet denken. Het nummer doet sowiso aan Bowie’s “HunkyDory” periode denken. Een nummer met constant aanwezige distortion in de achtergrond en een elektrische fuzzgitaar die zich eigenwijs, en soms compleet uit de toon, door het nummer heen priemt.
Happy Chains is een zacht en donker tokkelend nummer met een ontregelende noisy distortion gitaar. Een eigenzinnig nummer, dat fans van the Velvet Underground, Bowie maar ook The The zal aanspreken. People Move On drijft op felle fuzzgitaar riffs. Matt gaat hier, qua melodie, zijn eigen dwarse, onconventionele weg met een primitief Velvet Underground-achtig nummer als resultaat. Het semi-akoestische Always A Shadow lijkt weer terug te keren naar Bowie’s “HunyDory” tijd terwijl het primitieve geluid wederom aan The Velvet Underground doet denken.
De afsluiter Dead Men Sing Us To Our Rest is een zeer psychedelisch nummer met zwaar vervormde spacey zang en afwijkende akkoorden. Dit nummer zit qua geluid ergens tussen de Krautrock van een band als Amon Düül en de psychedelische geluiden van Kevin Ayers & TheWhole World in. Een nummer dat alle kanten op zwalkt.

Het is altijd prettig dat er artiesten zijn, die gewoon hun eigen, eigenzinnige, gang gaan. Matt Finucane is daar ééntje van.



Tracklist:
01. Ulterior Motives
02. Happy Chains
03. People Move On
04. Always A Shadow
05. Dead Men Sing Us To Our Rest

Website: Matt Finucane


Ook op Blues Magazine ...

Geen berichten gevonden.