J.P. Soars – Let Go Of The Reins
Format: CD – Digital / Label: Whiskey Bayou Records
Releasedatum: 23 augustus 2019
Tekst: Peter Marinus
Aan alles op dit album van zanger-gitarist J.P. Soars, uit Californie, is te horen, dat de opnames van dit album een spontane aangelegenheid is geweest. Het album werd namelijk in slechts 1 week tijd opgenomen door producer Tab Benoit. Die nam tijdens de opnames ook plaats achter de drums. Daarnaast zijn op het album ook Chris Peet (bas) en Tillis Verdin (Hammond B3) te horen.
Je zou J.P. Soars wellicht kunnen kennen als lid van de band The Red Hots, waarmee in 2019 de eerste prijs bij de Blues Foundation’s International Blues Awards in Memphis, Tennessee werd binnengesleept.
Naast het ongepolijste spontane geluid van dit album valt ook de zang van J.P. op en dan met name de enge gelijkenis met de stem van wijlen Lee Brilleaux van het Britse Dr. Feelgood. Ook J.P.’s veelzijdige gitaarspel valt op. Meestal rauw en brandend maar ook soulvol en soms jazzy.
Geopend wordt met de fris groovende funky bluesrock van Been Down So Long met de pompende Hammond B3 en J.P.’s messcherpe bijtende gitaarsolo. “If you wanna get to heaven, you got to raise some hell” is het motto van de rauwe boogie If You Wanna Get To Heaven. Verbazingwekkend genoeg gaat het hier om een cover van de countryrockers The Ozark Mountain Daredevils.
Freddie King Thing geeft wat het belooft namelijk een eerbetoon aan het soulvolle bluesgeluid van Freddie King. Een shuffle met, uiteraard, hard bijtend gitaarwerk. Let Go Of The Reins is een logge trage boogie met dreigend rauw gitaarwerk en een zeer hypnotiserende werking.
De funky blues van het instrumentale Crow’s Nest heeft een hoog Meters gehalte, waar de pompende Hammond B3 een groot aandeel in heeft naast de branderige, broeierige gitaar van J.P. Een rustpunt is de sfeervolle warme bluesballad Lonely Fire met J.P. op de intieme akoestische gitaar.
Maar dan wordt de volgende rauw pompende shuffle ingezet met Have Mercy On My Soul. Een nummer met raggend rauw gitaarwerk en grauwende Lee Brilleaux-achtige zang. J.P. gaat in Let It Ride op de countrytoer in een huppelend nummer met zwevend en “boppend” gitaarwerk. Dit is een cover van een nummer van gitarist Randy Whatley. Het instrumentale Minor Blues is ook een cover en Wel van Django Reinhardt. Deze cover wordt vormgegeven in een dreigend Twin Peaks sfeertje waarin J.P.’s gitaar zowel jazzy als bluesy klinkt. Met Time To Be Done gaat J.P. weer op de New Orleans/Meters toer. Een groovend nummer dat ook nog eens voorzien is van rauw pompende Wilko Johnson-achtige riffs.
J.P. sluit het album af met de intieme, landerige countryballad Old Silver Bridge. Een akoestisch nummer waarin J.P.’s zang ook ineens de grauw van John Hiatt blijkt te hebben.
Het spontane en rauwe karakter van dit album van J.P. Soars heeft ervoor gezorgd dat we hier van een blues aanrader kunnen spreken!
Tracklist:
01. Been Down So Long
02. If You Wanna Get To Heaven
03. Freddie King Thing
04. Let Go Of The Reins
05. Crow’s Nest
06. Lonely Fire
07. Have Mercy On My Soul
08. Let It Ride
09. Minor Blues
10. Time To Be Done
11. Old Silver Bridge
Website: J.P. Soars
We horen graag je mening! Voeg reactie toe