Recensie: Ghost Town Blues Band – Backstage Pass

Ghost Town Blues Band – Backstage Pass
Format: CD – Digital / Label: Eigen Beheer
Releasedatum: 27 februari 2018

Tekst: Martin van der Velde

In 2014 weet de Ghost Town Blues Band een tweede plaats tijdens de International Blues Challenge in Memphis in de wacht te slepen en speelt zich daarmee nationaal behoorlijk in de kijker. De band staat bekend om haar energieke live shows, die hen door heel Amerika en Canada heeft gebracht. Ondertussen staan voor het komende seizoen zelfs al de eerste internationale shows op de rol.
De Ghost Town Blues Band is met recht een bluesband die de eenentwintigste eeuw vertegenwoordigd, zij brengen een moderne bluesvariant die opgebouwd is met elementen uit rock, stevige funk, rock ’n roll en de charismatische North Mississippi hill country grooves. Deze mix van stijlen gecombineerd met de enorme drang om iedere keer weer een daverende show neer te zetten maakt de band een geliefde festival act, waarbij hip hop horn sections afgewisseld worden met drie-snarige cigarbox gitaren, wat een schitterend contrast oplevert.
De huidige bezetting van de band bestaat uit zanger gitarist Matt Isbell, Taylor Orr eveneens op gitaar, de ritmesectie Matthew Karner (Bas) en Preston McEwen (Drums), Trombonist Suavo Jones en Tim Stanek op toetsen en trompet maken de band compleet.

In 2008 bracht de band hun debuut album ‘Dust The Dust’ uit. Vier jaar later verschijnt ‘Dark Horse’, een album dat in 2015 wordt opgevolgd door ‘Hard Road To Hoe’ en nu ligt daar ‘Backstage Pass’, een live album dat naast eigen materiaal enkele covers bevat, die de band behoorlijk bewerkt en volledig naar eigen hand weet te zetten.
Dat blijkt wel uit Come Together, uiteraard bekend van de Beatles, die met stevig slidewerk op de drie-snarige cigar box gitaar van Matt Isbell van start gaat. Het nummer kent diverse wendingen, nog een Beatles nummer komt voorbij Norwegian Wood en zelfs Led Zepplins Whole Lotta Love. Met het grootste gemak schakelt de band door naar een groovy Zuid-Amerikaans ritme in Tip Of My Hat, waarin alle ruimte geboden wordt voor piano- en saxofoonsolo’s.
De mannen van de Ghost Town Blues Band doen er nog een schepje bovenop met soul doordrenkte track Shine, en het feestje is compleet wanneer Suavo Jones met een trombone solo de boel nog eens opklopt. Met Big Shirley lijkt de band iets traditionelere blues te gaan spelen, maar het nummer gaat aan het eind naar een climax wanneer Matt Isbell een rauwe stem opzet in de stijl van Bon Scott en er zo een heerlijke AC/DC sfeer ontstaat.
Whipping Post van Gregg Allman krijgt een uitvoering van meer dan een kwartier, iets wat natuurlijk prima past bij de Allman Brothers. Isbell en Orr spelen toepasselijke gelijk opgaande gitaarriifs, wat het nummer zo herkenbaar maakt en er is genoeg ruimte voor improvisatie tijdens de lang uitgesponnen gitaarsolo van Taylor Orr. Na het funky I Get High, waarin we ook nog flarden van You  Can’t Always Get What You Want (Rolling Stones), Walk On The Wild Side (Lou Reed) en zelfs een stukje rap ontwaren zet de band de authentieke shuffle One More Whiskey in.
De cd eindigt met een zeer funky en groovend I Need More Love, waarin de band verrassend overschakelt naar Gimme Some Lovin’, die wij uiteraard kennen van de Spencer Davis Group, met onder andere Steve Winwood in de gelederen.
Grappig om te zien dat een band uit Memphis, Tennessee zoveel Brit blues en rock elementen laat terug komen tijdens hun live show om het feestje nog completer te maken. Dat deze heren in staat zijn om te partyen blijkt wel uit deze live opname en het moge duidelijk zijn dat zij tijdens hun set ieder concertzaal en festival de sfeer tot op een hoogtepunt weten te brengen.

Een aanstekelijke cd met verrassende herkenbare elementen.

01. Come Together
02. Tip Of My Hat
03. Shine
04. Givin’ It All Away
05. Big Shirley
06. Whipping Post
07. I Get High
08. One More Whiskey
09. I Need More Love

Ook op Blues Magazine ...