THE JIM JONES REVUE
Paradiso, Amsterdam
26 november 2009
Door Jeroen Bakker
Jim Jones hield zich in de jaren negentig bezig met psychedelische bluesrock in de band Thee Hypnotics waarna zijn carriere een vervolg kreeg met Black Moses. Omdat het tijd werd voor een band die zijn naam droeg werd The Jim Jones Revue opgericht, hoewel dat laatste met een grote korrel zout moet worden genomen want het was eigenlijk een bijeenkomst, georganiseerd door Jim die met een solo-project bezig was, van vijf gelijkgestemde Londenaren die de depressieve geluiden van bands als The Smiths spuugzat waren. Terug naar de roots dus met frisse Rock ‘N’ Roll uit een garage in Londen om de boel op vrolijke wijze wakker te schudden. Het gelijknamige debuutalbum werd op ouderwetse, dus zonder opsmuk met vier-sporen-recorder, binnen 48 uur op de tape geslingerd maar kon al spoedig na de release ervan rekenen op lovende recensies. De ‘high energy R & R’ bleek ook op het podium zijn uitwerking niet te missen met als gevolg dat tijdens de recente optredens van Chuck Berry in the UK de zalen behoorlijk werden opgewarmd/verhit door The Revue. Verwachtingsvol werd door een goed gevulde Bovenzaal van Paradiso uitgekeken naar deze band die eerder dit jaar op het Zwarte Cross Festival te bewonderen was. Zoals nogal eens gebruikelijk binnen het kader van de primitieve Rock ‘N’ Roll gaan de concerten gepaard met haperend materiaal, dat uiteindelijk het einde niet zal halen, en ruizende, suizende, piepende microphonen. Het plezier is er bij zowel band als publiek niet minder om en al snel blijkt het geluid goed in balans. Behalve de ‘onrustige’ frontman Jim is het de van Saint Jude bekende toetsenist Elliott Mortimer die alle aandacht naar zich toe trekt door als een gereanimeerde Jerry Lee Lewis zijn klavier bijkans doormidden te hakken terwijl de andere bandleden als een straaljager door het boogiewoogierockabillypunk- repertoire denderen. Het gitaarwerk van Rupert Orton klinkt, ondersteund door de ritmetandem van bassist Gavin Jay en drummer Nick Jones, overstuur maar vliegt nergens uit de bocht. De hitte lijkt ondraaglijk te worden voor de maniakale Jim Jones dus klinkt er uitdagend ‘Feel Free To Strip Off’ door de zaal waardoor ‘Cement Mixer’ net even dat ‘sleazy’ randje krijgt. Een toegift is onvermijdelijk dus laten de heren tijdens ‘Good Golly Miss Molly’ nog eens goed horen waar het de inspiratie vandaan heeft gehaald. Bij het publiceren van dit verslag heeft The Jim Jones Revue een eveneens uitstekende indruk gemaakt tijdens het Speedfest te Eindhoven van afgelopen zaterdag.
Setlist:
Hey Hey Hey
Rock ‘N’ Roll Psychosis
Another Daze
High ‘Orse
Burning Your House Down
Cement Mixer
Who’s Got Mine?
512
Fish 2 Fry
Elemental
Big Hunk O’ Love
Fog Horn
Meat Man
Princess & The Frog
Good Golly Miss Molly
Website The Jim Jones Revue : www.jimjonesrevue.com
We horen graag je mening! Voeg reactie toe