CD Recensie en interview met Bill Booth
Album – Rivertown
Release 16 Februari 2024
Tekst: Jos Verhagen
Het interview
Als de COVID crisis me een ding geleerd heeft is dat er meer is dan de bluesrock. Om de tijd in de crisis te doven zijn veel muziekanten op Facebook gaan streamen. Zelf nu nog streamt de Schotse singer songwriter Dave K wekelijks een uurtje of twee. Zo kwam ik in aanraking met een andere kant van het muziek spectrum Americana en kwam Bill Booth op mijn pad, zijn nieuwe album River town komt 16 februari uit en Bluesmagazine had de kans Bill Booth te spreken.
Bill, je bent woonachtig in Noorwegen hoe ben je daar zo terecht gekomen?
Bill: Nou, toen ik nog jong was trok ik naar New York daar was veel meer werk voor een muzikant, maar oorspronkelijk kom in uit Maine. In New York daar was een booking agent die veel bands naar Noorwegen stuurde en ik wilde meer van de wereld zien dan alleen Amerika dus ik meldde me aan en zo speelde ik drie maanden in de clubs van Oslo.
Ik was niet van plan te blijven, maar een jaar later kreeg ik een baan aangeboden bij een redelijk beroemde Noorse rockband en daarna bleven de aanbiedingen komen en bracht ik steeds meer tijd door in Noorwegen dan in de VS, dus uiteindelijk veranderde ik mijn adres en woonplaats. Ik woon er nu 33 jaar.
Bij de CD zit een boekje met songteksten en daar lees ik in de tekst van River town, “when a boy leaves his town,” is dat een autobiografische nummer?
Bill: Ja, dat deel en en feite het hele album is in zekere zin autobiografisch, of in ieder geval geïnspireerd door mensen die ik kende uit mijn thuisstaat, mijn geboortestad. Ik heb gewoon diep in de archieven van mijn brein gegraven om verhalen te vinden en mensen te herinneren. Sommige delen zijn verzonnen omdat je het niet altijd precies kunt onthouden. Maar het gaat vooral om echte mensen en echte plaatsen.
Zijn mensen die zich in jouw liedjes gaan herkennen?
Bill: Ja zeker, zelfs als de namen worden gewijzigd zullen er mensen zijn die zich herkennen. Maar dat kan gelden voor elke dorp, elke stad heeft zijn lokale dronkaard en een durfal, het nummer Wyatt had to try it gaat daarover.
Nu we weten dat het deels autobiografisch is er zitten ook vele foto’s in het boekje, van river Town?.
Bill: Ja, het zijn er van drie fotografen. De foto op de achterkant is gemaakt door mijn betovergrootoom Bert Call, geboren een paar jaar na de burgeroorlog, en een van de eerste fotografen. De andere zijn gemaakt door Penny Oliphant, zij is gespecialiseerd in dit soort foto’s van verlaten dorpen en steden uit Maine, en mijn nicht Megan Booth.
Als ik luister naar het album en het nummer Rivertown en Under the pines doet het me denken aan Bruce Springsteen, is hij een van je invloeden?
Bill: Oh Ik hou erg van Bruce Springsteen, maar om te zeggen dat hij een directe inspiratiebron is, niet direct. Maar weet je wat het is, Bob Dylan was degene die ons allebei inspireerde. Maar ik hou van Bruce Springsteen. Ik heb onlangs nog een Bruce tribute-concert gegeven met een andere artiesten.
Andere vraag: hoe lang maak je al muziek?
Bill: Nou, sinds voor altijd maar begon met het schrijven van muziek voor een kindertheater op 17-jarige leeftijd. Ik ging door met spelen in pubs, het opnemen en schrijven van liedjes, en het is als een baan die je moet blijven doen als je de kost wilt verdienen en de huur wilt betalen.
Speel je veel live?
Bill: Ja, ik heb afgelopen weekend net gespeeld en over drie weken ga ik op pad met een band genaamd The Bill’s. Het is een band waar ik een paar jaar geleden een plaat mee heb gemaakt. Het is een echte bluesband. Op het album River Town zijn 5-6 Song blues, een soort folkblues om zo te zeggen. In totaal heb ik nu zeven solo albums gemaakt.
Daarbij heb ik mijn eigen studio buiten mijn huis, en daar maak ik veel liedjes voor andere albums, iedereen die een viool wil, vraagt mij of ik het kan inspelen. Het enige wat je hoeft te doen is een band opsturen, en ik speel mijn rol en krijg het geld dat is alles. Maar soms gebeuren vreemde dingen. Zo vroegen ze me voor een religieus album, om viool te spelen, ik zei dat ik een Fiddle player ben en geen violist. Je zou het aan iemand uit een symphony orkest moeten vragen, maar ze stonden erop dat ik het zou doem, dus dat deed ik en ze hebben alle nummers gebruikt.
Wat zijn de toekomst plannen?
Bill: Ja, ik probeer elk jaar naar Amerika te gaan, maar door de Covid crisis was dat een tijd lang niet mogelijk. Er zijn plannen weer een album te maken met de Bills. Met Bill T. Een echte blues-man, hij woont ook in Noorwegen, hij was eigenlijk op dezelfde tour die mij naar noorwegen bracht, maar in dan een andere band, maar we ontmoetten elkaar in Noorwegen, waar we allebei zijn geland.
Verder de promotie toer van het nieuwe album, waarmee ik in mei ook naar Nederland en Belgie probeer te komen, maar dat staat nog in de steigers met een booking in Belgie dus wie weet ontmoeten we elkaar daar.
Bedankt Bill voor dit interview en een je erg mooie plaat River Town.
Recensie:
River town van Bill Booth kenmerkt zich door teksten die gaan over de regio waar hij opgroeide. Met viool of Fiddle zoals hij het zelf noemt en met zijn gitaar vertolkt hij de stilte en de tragiek van het platte land. Muziek die wij ook wel herkennen van Rowwen Heze, Alex Roeka met verhalen over het leven. Op dit album wordt hij bijgestaan door zijn long time vriend Bill T Troiani op bas , Paul Kirby Banjo en Backing vocals en Alex Pettersen op drums. River town, is een album dat hij niet alleen met de band speelt maar ook vaak als duo, waarover Bill zei; Ik kan het niet beide viool en gitaar spelen dus het ik hulp nodig.
De teksten en nummer gaan over echte mensen mensen zoals Wyatt, in “Wyatt had to try it”, iedereen had wel een jongen in zijn klas die alles durfde. Zeker in een kleine stad als River town waarbij iedereen in dezelfde fabriek werkte en je iedereen kent, daar verhaalt “Slave to the man over”, een triest verhaal. Het kan nog triester in “Town Farm”, een waargebeurd verhaal over een man waarvan zijn vrouw er vandoor ging met een bekende muzikant, wat eindigt in een zelfdoding. Prachtig is ook het nummer “Baxter Mountain Range” waarin iemand tijdens een hike tocht door de bossen van Maine verdwaald, als vermist wordt opgegeven en na lange tijd toch weer heelhuids opduikt, tekstueel en muzikaal een meesterwerkje.
Al deze triestheid wordt omlijst met mooie muziek die past bij de nummers, de gitaar, banjo en viool wisselen elkaar op gepaste wijze af. Een heerlijk luister album waarbij het boekje met songteksten onmisbaar is om de verhalen op juiste wijze te duiden.
Tracklist:
1. Ice House
2. Peltoma Avenue
3. Under the Pine
4. Ethan Allen James
5. River Town
6. Town Farm
7. St. Albans March
8. Slave to the Man
9. Wyatt Had to Try It
10. Baxter Mountain Range
11. Trouble Downtown
12. Chicken Coop
13. Snake Root Reel
Website: https://www.billboothmusic.com/
We horen graag je mening! Voeg reactie toe