Kwadendamme Bluesfestival 2012
11 & 12 Mei 2012 – Kwadendamme
Featuring:
Doghouse Sam & His Magnatones, Khalif Wailin Walter, Ryan McGarvey, Drippin’Honey feat. Boyd Small, Gerry McAvoy’s “Band of Friends” feat. Marcel Scherpenzeel en Ted McKenna, The Goon Mat & Lord Bernardo, The Veldman Brothers, Sean Carney feat. Omar Coleman, Tommy Allen & Johnny Hewitt, Dwayne Dopsie & The Zydeco Hellraisers, Ben Prestage, Lady “A” Bluesband, The Juke Joints, Kenny Neal, The Nimmo Brothers.
Tekst: Nineke Loedeman
Foto’s: Marco van Rooijen
Tekst verslag Ryan McGarvey: Walter Vanheuckelom
Video’s: Walter Vanheuckelom / Wilma Wolfs
In Kwadendamme vindt het tweede weekend van Mei “het meest gezellige Bluesfestival” van Nederland plaats. Drie dagen per jaar verandert dit Zeeuwse dorp in Bluestown, een kleinschalig festival, georganiseerd door een enthousiaste groep bluesliefhebbers en bezocht door bluesers uit Nederland en uit heel Europa. Dit weekend is de twintigste editie, en de 1200 gasten wordt een bijzonder gevarieerd programma aangeboden. Mensen ontmoeten elkaar, en zien elkaar terug. Met enthousiaste omhelzingen alom, en met de eerste biertjes al naar binnen geklokt wacht men relaxed op de eerste muziekklanken. Er heerst een zeer gemoedelijke sfeer, het ons-kent-ons gevoel overheerst.
Om klokslag 17.00 uur , na opening door burgemeester Gelok, mag Doghouse Sam & his Magnatones het festival openen. Dit Belgische trio, gewapend met een contrabas, drums en gitaar, speelt een energieke set van pure, rauwe roots-blues. Voor de toegift wordt er een cornflakes-blik-gitaar te voorschijn getoverd, de zogenaamde Kellogg’s shred-box. Gitarist/zanger Wouter bespeelt ‘m met de slide op een indrukwekkende manier, wat een flitsende performance is dit. Kwadendamme is goed begonnen met deze geweldige band.
Vervolgens staat Khalif ” Wailin” Walter, uit Chicago, op het podium het publiek verder op te warmen met zijn geheel eigen boogie blues stijl. Originele Chicago blues doordrenkt met funk en bluesrock. Een nummer als Big bootyed woman komt zeker wel binnen bij het publiek, de manier waarop het gespeeld wordt is hilarisch en het publiek smult ervan. Hetzelfde geldt voor Please don’t go van Muddy Waters. Deze show is vol energie en power, de heren peppen het geheel flink op. Steeds meer publiek komt in de tent kijken en luisteren naar deze goede band.
Ondertussen spelen op de Juke Joint Stage het duo The Goon Mat & Lord Bernardo. Dit Franse duo brengt lekkere Mississippi blues, en werd terecht door de bezoekers gekozen om terug te keren op deze 20e editie.
De Ryan McGarvey Band uit Albuquerque, New Mexico is bezig aan de derde Europese tour binnen een jaar. Wat vooral opvalt is dat deze band elke keer een stap voorwaarts maakt. De 2 laatste Europese tournees, the fall tour 2011 en deze spring tour 2012 hebben dezelfde bezetting, namelijk Ryan McGarvey op leadgitaar en zang, Justin McLaughlin op basgitaar en Björn Hamre op drums. Het concert zelf was voor mij het beste concert dat ik van Ryan al gezien heb. Alles klopte. Klank was prima, de band was in goede doen en het publiek danste en zong geweldig mee. Ryan speelde songs van zijn eerste cd maar ook uit zijn nieuwe cd “Redefined”. Hoogtepunten opnoemen is niet zo gemakkelijk omdat er zoveel waren. De opzwepende melodie en gitaar tijdens Never seem to learn. Het energieke Joyride kreeg geweldige respons van het publiek. Downright insane is een nummer waar men niet stil kan bij blijven, een song dat alles heeft wat een goede song moet hebben. Tijdens Texas special laat Ryan zijn vingervlugheid nog maar eens bewonderen. Deze band laat ook horen dat ze pareltjes van tragere nummers zoals Cryin’ over you and Close to heaven ten gehore kunnen brengen. De laatste song van de veel te korte set was Mystic dream. Een nummer waar iedereen die van het betere gitaarwerk houdt duimen en vingers van aflikt. Na een daverend applaus mochten de jongens nog een bisnummer doen. Het werd een Jimi Hendrix cover namelijk if 6 was 9. In dit nummer mocht Björn ook een zijn eigen kunnen nog wat meer in de verf zetten met een mooie drumsolo. Hou je van goede bluesrock en goed gitaarwerk ga gewoon eens kijken als ze in de buurt zijn. Ze zijn nog tot en met begin juni in Europa.
Het is altijd balen als een goede band de plug eruit trekt, om andere wegen in te slaan. Des te fijner is het als diezelfde band na 12 jaar de draad weer oppakt en verder gaat waar ze zijn gebleven: gewoon goede down-to-earth bluesmuziek maken. Vanavond staat Drippin’Honey hier op het podium, versterkt met Boyd Small. Een hoogtepunt is toch zeker de drumsolo van Joost Tazelaar en Boyd, wat een genot om te zien hoe de mannen op elkaar ingespeeld zijn, en een fantastische act neerzetten. De band speelt moeiteloos het ene na het andere bluesy nummer, de vocalen worden verdeeld tussen gitarist Sander Kooiman en Boyd, de laatste zingt een fantastische slowblues I believe to my soul. De strakke bas van Lut Luttik en de greasy bluesharp van Kim Snelten maken het geheel af. Deze band klinkt alsof ze nooit zijn weggeweest….
Als afsluiter vanavond staat de geweldige Gerry McAvoy’s Band of Friends feat. Marcel Scherpenzeel en Ted McKenna geprogrammeerd. Aangezien veel bluesliefhebbers Marcel terug wilden zien op deze 20e editie van dit festival, werd besloten om maar meteen Gerry en Ted te laten meedoen. Deze samenstelling speelt een Rory Gallagher tribute, ter nagedachtenis en ere aan de Ierse blueslegende. De tent is mudvol als met Last of the Independants wordt geopend, meteen gaat het gas erop, al rockend en stampend komt de muziek over het uitzinnige publiek heen. Gerry en Ted leggen een ongelooflijk sterke basis voor het magnifieke gitaarspel van Marcel, werkelijk om kippenvel van te krijgen. Gerry’s pompende basriffs sturen Marcel naar de top, waar hij hoort…..Nummers als Moonchild, Do you Read me, en een waanzinnige Calling Card komen voorbij. Een adembenemende bassolo van Gerry in Bad Penny is een hoogtepunt, gevolgd door het prachtige Million Miles Away. Dan wordt Ryan McGarvey het podium op gevraagd, om samen Messin’with the Kid te spelen, een fantastische jam. Met een stampende Bullfrog Blues sluit deze superband een dampend optreden én een geweldige 1e dag Kwadendamme af…..
Het zonnetje schijnt weer heerlijk als de volgende dag de tent open gaat. Mensen, al dan niet goed wakker, staan al weer klaar voor een nieuwe dag van dit relaxte festival. Uitstekende sfeer, hapje, drankje, fijne muziek, alles is hier goed geregeld.
Op het podium staan The Veldman Brothers klaar om ons eens lekker wakker te schudden met hun eerlijke oldschool blues. Deze winnaar van de Dutch Blues Foundation voor beste blues band van 2011, zet zoals altijd een energieke, stabiele set neer. De strakke basis wordt gevormd door bassist Donald van der Goes en drummer Marco Overkamp. De broertjes Veldman, Gerrit op gitaar en Bennie op Hammond wisselen de zang af, waarnaast Bennie ook zijn bluesharp laat scheuren. Bekende nummers worden gespeeld, zoals Need to know en een gevoelig Saw you there….Genieten met een grote G .
Dan is het de beurt aan zanger/gitarist Sean Carney, geen onbekende voor het publiek van Kwadendamme. In 2008 speelde hij hier een onvergetelijke pot West-Coast swing, nu is hij terug met zanger/ mondharmonicaspeler Omar Coleman uit Chicago.
Sean begint de set met Monday Blues, een geweldig swingend nummer. Dit trio swingt tot en met, en als na een paar nummers Omar Coleman aantreedt wordt het geheel een funky en groovende mix. Deze man speelt de bluesharp heel rauw en vet, de energie spat eraf. Het tempo wordt opgeschroefd en fijne opzwepende nummers als Very Lucky Man enSell my Monkey laten het publiek behoorlijk loskomen.
One-man-band Ben Prestage tourt door Nederland en heeft een behoorlijke reputatie opgebouwd. Vandaag zit hij buiten op het Juke Joint Stage en weet het publiek enthousiast te krijgen met zijn aanstekelijke swamp-roots-blues. Ook voor de lekkere gospel In the Dark draait hij zijn hand niet om, babbelt ondertussen honderduit, en plukt aan zijn dobro en cigarboxgitaar. Altijd hilarisch is de manier waarop hij zijn band voorstelt, wat een heerlijk optreden van deze man uit Florida.
Vol verwachting ga ik op naar Dwayne Dopsie & The Zydeco Hellraisers, een high-energy band die je moet hebben meegemaakt. Ongelooflijk zoals deze band tekeer gaat op het podium, een mix van zydeco en blues wordt over het publiek uitgegoten. Dat niet alleen, de eerste drie rijen konden ook letterlijk voelen hoe Dwayne zich in het zweet werkte. Gesteund door de relatief rustig ogende bassist, drummer en gitarist gaan deze king of accordeon Dwayne, saxspeler Cedric en wasbordspeler Alec compleet uit hun dak. Geweldige gig, de menigte in de tent gaat los en ik ook trouwens, heerlijke muziek.
Zo rond etenstijd staat de Lady “A” BluesBand uit Seattle voor ons klaar. Samen met de band zet ze hier een lekker optreden neer. Het swingt tot en met. Wat een imposante verschijning, deze lady A, met een even imposante zangstrot. Ze zingt het allemaal: blues, gospel, jazz, funk. Ze draagt niet é é n, niet twee maar minstens drie nummers op aan de dames in het publiek. Waarom is mij onduidelijk, maar ik weet wel dat ze met haar sexy performance verschillende reacties oproept. Meezingen, dansen, goede muzikanten en aanstekelijke muziek…
Tommy Allen & Johnny Hewitt
spelen op het Juke Joint Stage onvervalste jaren ‘50 Chicago Blues. Heel relaxed, een goede stem, een rauwe bluesharp en strak gitaarwerk. Errug prettig om naar te luisteren en te kijken.
Heel bijzonder is de verloting een Fender Stratocaster, gesigneerd door alle spelende artiesten van deze 20e editie. Onder luid gejuich wordt, na drie pogingen, iemand heel gelukkig gemaakt. Hij mag de witte gitaar mee naar huis nemen, een prachtig symbool voor dit bijzondere bluesfestival…
The Juke Joints
hoeven niet aangekondigd te worden, de tent puilt al uit voordat er ook maar iemand van de band op het podium staat. De masters of bluesrock, ja…deze mannen weten van wanten met hun ruige, rockende powerblues. Het nummer This is it klinkt alsof het feest nu pas eindelijk begint. Peter gaat helemaal los achter zijn drumstel ( het waren enerverende dagen) en Derk plukt aan zijn bas, terwijl Sonnyboy zijn bluesharp laat gieren en Michel het geheel aftopt met zijn scheurende gitaarsolo’s. Voornamelijk nummers van hun cd Going to Chicago worden gespeeld, een werkelijk fantastisch optreden was dit van deze “huisband” van internationale klasse.
Het lijkt een broederlijke aangelegenheid te zijn dit festival, want ook Kenny Neal heeft 2 broers in zijn band, bassist Darnell en hammondspeler Fredrick. Deze gitarist uit de swamplands van Louisiana speelt prachtige nummers als Since I met you baby, een slowbluesnummer met daarin een heerlijke stukje mondharmonica. Hij heeft een hele fijne stem, super uitstraling en is een verrekt goede gitarist. De set is sterk, het swingt en grooved. Lady A komt nog even een nummer meezingen en het publiek geniet hiervan. Ook Who’s gonna love ya gaat erin als koek, helaas is dit optreden veel te snel voorbij. Wat een hoogtepunt deze band.
Als Alan en Stevie Nimmo op het podium verschijnen staat de afgeladen tent helemaal klaar om uit het dak te gaan. Eé n van de “all time” lievelingsbands The Nimmo Brothers hebben hier een behoorlijke reputatie opgebouwd met hun power blues-rock. De stevige nummers worden afwisselend door de broers gezongen, net zoals ze de gitaarsolo’s spelen. Ze doen voor elkaar niet onder en met hun uitstekende bas-drum basis zetten ze hier toch wel een bijzonder vette gig neer. De uptempo nummers volgen elkaar vlot op: People, Bad Dog en Halfway from Home. Deze bluesrock lawine is nog lang niet uitgeraasd, het publiek krijgt er geen genoeg van en schreeuwt om meer en meer….
Als uiteindelijk de laatste klanken van de Nimmo Brothers zijn weggeëbd, loop ik richting uitgang en weet ik waarom dit festival zo geliefd is bij de echte bluesliefhebbers. Beregoede muziek, relaxte sfeer, fijne locatie, goede organisatie…alles klopt hier gewoon. Op naar Kwadendamme 2013… noteer alvast in uw agenda: 10 & 11 mei 2013, de 21e editie van Bluesfestival Kwadendamme!
Voor meer impressies:
Walter Vanheuckelom YouTubekanaal:
http://www.youtube.com/user/retlawv?feature=watch
Wilma Wolfs YouTubekanaal:
http://www.youtube.com/user/mrwolfs17?feature=results_main
Fotoalbum Kwadendamme Bluesfestival 2012
Kwadendamme was een top weekend. Superrrrrrrr!
Mooi verslag van een heerlijk weekend, wij gaan ons best doen om volgend jaar weer met mooie bands voor de dag te komen, nu eerst heel het jaar lekker genieten op andere festivals, hoeven we zelf niets te doen……see you all!
super genoten, volgend jaar weer!
Vergeet ik iets te zeggen over het verslag ! en die fotootjes ….. nou ja ……. gaat ie weer … mooi gedaan !!
Inderdaad , het was weer een mooi weekeinde daar in Kwadendamme , Voor de gospel mis een glaasje champagne uit Gevarenwinkel!, Christoffel Bier na de gospelmis ! in de mooie tuin van meneer pastoor. en bijna had ik mijn tentje weer op moeten zetten !! om er nog maar een dagje aan vast te plakken !! Kees en Peter en al de vrijwilligers bedankt .
Mooi verslag Tinneke en zoals gewoonlijk weer prachtige foto’s Marco.Allebei reuze bedankt