In gesprek met … DANNY BRYANT
19 januari 2010 – Tekst: Jeroen Bakker
Wie in de jaren tachtig geboren is heeft zeer waarschijnlijk de muziek van de jaren negentig bewust of onbewust mogen ervaren. De hiphop, britpop, house maar ook de grunge uit Seattle kende een enorme opleving. De in 1980 geboren britse bluesgitarist Danny Bryant is met heel andere zaken bezig totdat hij op 14-jarige leeftijd een gitaar krijgt. Vanaf dat moment is het de muziek van Eric Clapton die in huize Bryant een etmaal per dag te beluisteren valt. Danny is niet alleen zwaar onder invloed van ‘s mans werk maar blijkt zelf ook aanleg te hebben voor het gitaarspel. Zijn leven wordt gedomineerd door een prachtige ontdekkingsreis in de wereld van de bluesmuziek waarbij de platencollectie van zijn ouders als lesmateriaal dient.
Ik kan wel zeggen dat mijn schoolresultaten er onder geleden hebben maar voor deze studie was ik zeker cum laude afgestudeerd, aldus een lachende Bryant wanneer we hem vragen naar de oorsprong van zijn liefde voor deze, zeker in de jaren negentig minder hippe, muziek.
Mijn vader speelt sinds het begin bas in mijn RedEye-band en vraagt nu aan mij wat er tegenwoordig zoal de moeite van het beluisteren waard is. De cirkel lijkt daarmee helemaal rond.
Na de 10th Anniversary Tour van vorig jaar breng je nu met “Just As I Am” het zevende album uit en staan we aan het begin van een volgend decennium. 31 Januari zal ’s middags de release-party plaatsvinden in Oss (meer info hier). Gaat het optreden veel verschillen van jouw recente optredens alhier?
Danny : We zijn druk bezig met de rehearsals voor de nieuwe tournee en uiteraard ligt de nadruk nu op het nieuwe werk. We werken ook aan een paar aardige covers maar daar wil ik nog niet teveel over kwijt. Natuurlijk zullen de bekende dingen blijven terugkeren want die willen de mensen nu eenmaal graag horen.
De samenwerking met Walter Trout in Paradiso was om van te smullen. Je speelde als support-act en kwam later terug voor een fijne jamsessie. Trout lijkt als een rode draad door jouw carriere te lopen. Toch beperkt het studiogebeuren zich slechts tot Days Like This van enkele jaren geleden. Zit er nog iets in de koker?
Danny : Walter en ik zijn heel goede vrienden en ik heb veel aan hem te danken. Een toekomstige bijeenkomst in de studio zit er zeker in maar is al eens eerder op niets uitgelopen.
Voor Full Circle wilde hij iedereen tegelijk in de studio hebben in plaats van tapes heen en weer te sturen zodat iedereen thuis kon opnemen. In de studio bleek het face-to-face even niet te lukken maar dit krijgt zeker een herkansing.
De nadruk lijkt op Just As I Am meer dan ooit te liggen op het singer/songwriter materiaal en is in combinatie met de bluesnummers jouw meest gevarieerde album tot dusver. Is dit een voorbode van jouw afscheid als bluesgitarist?
Danny : Absoluut niet maar ik luister veel naar artiesten als Springsteen, Dylan en Waits en dat kun je wellicht terughoren op Just As I Am. De track Master of Disaster van John Hiatt is misschien het beste voorbeeld. Hij is in mijn ogen één van de allerbeste songwriters ooit.
Niet bepaald een vrolijk nummer van Hiatt maar past wel heel erg goed tussen andere treurige
momenten zoals in For The Last Time en het prachtige Alone In The Dark waarmee “Just As I Am” als geheel een opeenhoping is geworden van ellende, eenzaamheid en melancholie. In dat opzicht is het allemaal pure blues wat de klok slaat. Is dit album, zoals de titel suggereert, jouw meest persoonlijke ooit?
Danny : Ik heb er heel veel persoonlijke elementen in verwerkt maar schrijf hoofdzakelijk over andere personen. Je kunt het vergelijken met acteren waarin de hoofdpersoon jou probeert te raken door heel zijn ziel en zaligheid in die rol te leggen. Mensen verplaatsen zich graag in de rol van die hoofdpersoon in wie zij iets van zichzelf herkennen. John Hiatt is wel heel persoonlijk en zou bij het schrijven van dit nummer worstelen met diverse problemen. Hij heeft die problemen in dit nummer een plaatsje kunnen geven. Blues For Buddy is mijn eerbetoon aan alle blueshelden en handelt over een persoon die zich enorm verlaten voelt maar door beluistering van bluesmuziek weer opleeft. Eigenlijk heel positief dus en dat is “Just As I Am”.
Website Danny Bryant : www.redeyeband.co.uk
Kijk, Puike Songs van superb Singer-songwriter John Hiatt op Dannys Nieuwste CD.
De nrs “Alone in The Dark” & “Master of Disaster” passen perfect bij deze Cd van Gitaar beul.
John is 1 van mijn Fav. Singer songwriters. Alhoewel sommige (Blues)Puristen zeggen.. is dat nou “Blues!? ”
Kreeg er ooit een vervelende discussie over op een Blues-forum toen ik daar ooit een Video van John Hiatt had gezet.
Ik d8t: Het nr dat Bonnie Raitt Coverde van John: “Thing Called Love” wel lekkerrrr. d8t ik. Enfin.. Danny weet wel beter! :-)
hey William, ja mooi gedaan door Danny, hoewel ik nog niet de gehele schijf heb gehoord, en helaas ook niet naar de release party kan dus. John Hyatt is ook een van mijn lievelingen en past wel degelijk in de Blues and beyond cyclus, samen met Ry cooder, en ook Sonny Landreth heeft trekjes van deze grootheid vind ik zelf. Ik ga hem zeker zien in Paradiso met Lyle Lovett, dat wordt smullen.
IK heb nog een goede tip voor je als je van Singer songwriters houd.
Dave rawlings Machine- A friend of A Friend, binnnekort op deze site te lezen met heel veel Jackson Brown, en Neil Young, erg mooi, frank van engelen-grtz
@frank van engelen
Bedankt voor de Tips Frank
En UhhJackson Browne is met John Hiatt en R.I.P.Bobby Charles mijn Fav. Singer Songwriter.
He een Tip Voor je Kijk eens Hier naar een superb Concert van Jackson Browne Echt High Quality Videos!:
Die ik op mijn YouTube channel heb:
Jackson Browne @ Soundstage(1e 9 Videos!)
http://www.youtube.com/view_play_list?p=E2C68A9EAE6FF213
Hoor wel hoe je het vond
Deze nieuwe schijf is een groeibriljant!! En natuurlijk gaan we de 31ste live tot ons nemen..