Ryan McGarvey
Cafe De Weegbrug, Roermond
1 Juni 2013
Tekst, foto’s en video’s: Walter van Heuckelom, ism Rootstime.be
Voor meer foto’s, zie fotoalbum Walter
Daags na het overweldigende akoestische optreden in het Duitse Viersen was de Ryan McGarvey Band te gast in Café De Weegbrug in Roermond bij de goedlachse en sympathieke Truus. Het huis was uitverkocht toen de drie jongens omstreeks 22h00 het podium bestegen. Ditmaal voor een full electric gig. Logan had zijn cajun van gisteren ingewisseld voor zijn DW drumstel, Justin had zijn vertrouwde vijf snaren Lakland 55-Aj basgitaar bij zich en Ryan had drie gitaren klaar staan zijn Gibson, Fender en ik dacht zijn Duesenberg. Niet erg want deze laatste zou hij niet gebruiken. Juist een week na dat hij het publiek op Het Highlands festival overdonderd had met zijn opdwepende muziek was hij weer in Nederland om zijn muziek te brengen. Een groot festival of een kleine club het maakt de jongens niet uit. Overal waar ze te gast zijn geven ze zich voor de volle honderd procent.
00002 Ryan McGarvey De Weegbrug Roermond 1 juni 2013- My sweet angel
Al van bij het begin werd er de beuk ingegooid met het knappe uptempo nummer “Never Seem To Learn” met de vettige sound van de Gibson. In “My Sweet Angel” werd veelvuldig gebruik gemaakt van de Wah Wah pedaal wat dit nummer nog meer kracht geeft. In deze eerste nummers bleef Ryan de Gibson bespelen. Zo ook in “Joyride” één van de beste nummers uit het debuutalbum “Forward In Reverse” uit 2007. Met dit aanstekelijke ritme is het bijna onmogelijk om stil te blijven, zo meeslepend is deze muziek. Logan laat zich van zijn beste kant zien. Het is een technisch geweldig goed drummer die veel gebruikt maakt van zijn cimbalen. Tijd om op adem te komen is er niet want de volgende geweldige song “Downright Insane” is al uit de startblokken geschoten. De galm op de stem van Ryan past perfect in het soort muziek dat de Ryan McGarvey Band speelt. De eerste zweetdruppels stonden al op de jongens hun voorhoofd, want het was ontzettend warm in de hoek waar de jongens aan het spelen waren in een overvolle De Weegbrug.
Justin heeft een heel mooie keuze gemaakt met zijn nieuwe basgitaar. Deze Lakland vijfsnaren bas heeft een zeer diep en warm geluid. Justin is ook een jongen die ik elke tour meer en meer zie openbloeien. Ryan McGarvey zelf blijft me elk concert weer verbazen. Het is een heel sympathieke en kalme jongen voor en na een concert. Maar eens op het podium is hij een echt showbeest op de gitaar en ik durf zelfs stellen dat hij bij de beste gitaristen van zijn generatie behoort. Nog steeds de Gibson en de Wah Wah pedaal in “The One That Got Away”.
Na dit nummer werd deze gewisseld voor de Fender voor een parel van een slowblues nummer. “Crying Over You” heeft alles wat dit soort nummers moet hebben. Het zou zo op een album van Joe Bonamassa kunnen staan. Het is steeds een enorme beleving om Ryan zijn handen gevoelvol over de snaren te zien bewegen. Daarna volgt er een kort instrumentaal nummer om daarna weer vol gas te geven in “Watch Yourself”. Zeer strakke en krachtige ritmesectie waar de meester zelf dan kan op soleren. Prachtnummer. Een enkele cover wil Ryan ook wel spelen, maar het merendeel zijn eigens nummers. Rustig opbouwend en dan plots naar een geweldige climax dat is wat “Starry Night” zo mooi maakt, met als extra toetje een lekkere vettige gitaarsolo. Voor de pauze nog even de vingers losgooien in het instrumentale en vingervlugge “Texas Special”. Verbazend hoe gemakkelijk Ryan dit supersnelle nummer speelt. Het kost hem blijkbaar geen enkele moeite. Tijdens de pauze haastten Ryan, Justin en Logan zich naar buiten om even frisse lucht te happen. En dat verbaasde niemand in De Weegbrug want het was er inderdaad heel warm in de hoek waar de jongens moesten spelen. Alleen maar even opletten dat er geen verkoudheid gepakt werd.
00003 Ryan McGarvey De Weegbrug Roermond 1 juni 2013 – Joyride
Na de frisse lucht was de Ryan McGarvey Band weer klaar om stevige bluesrock te spelen uit zijn zeer succesvolle laatste album “Redefined”. “Blues Knockin’ At My Door” werd de knappe opener van set twee. Gevolgd door “All The Little Things”. Misschien nog wel steviger dan de voorgaande song en weer die lekkere galm op die Gibson, toch wel een handelsmerk van Ryan McGarvey. En of dat nog niet genoeg was volgde “Prove Myself”, waarvan de band een super versie speelde van bijna vijftien minuten. Het publiek reageerde overdonderend. En er bleef maar klasse muziek komen. Er volgde een nummer dat Ryan schreef in de tourbus tijdens de laatste Europese tour. Zeker van de titel ben ik niet maar ik geloof dat het nummer ” Little Red Rider” noemde, hopelijk komt het op het volgende album. Nog een topper uit dat laatste album is de slowblues “So Close To Heaven”. Het is een nummer dat Ryan nauw aan het hart ligt. Ook eindigen deed de band met een slowblues. Over dit laatste nummer kan ik blijven schrijven zo onbeschrijfelijk mooi was deze superlange versie van “Blue Eyed Angel Blues”. De gitaar van Ryan deed bijna alles in deze bijna twintig minuten pareltje. Ze huilde, jankte, brulde, was gevoelig, intens, romantisch en nog zoveel meer. Als je dat als artiest allemaal kan ben je een hele grote.
Wat een einde van nog maar eens een overweldigend optreden van Ryan McGarvey, Justin McLauchlin en Logan Miles Nix. Het zweet droop van deze drie muzikanten af en hun shirt was doornat, maar toch kwam er nog een toegift met “Mystic Dreams”, de psychedelische bluesrocker die elk concert op het programma staat. Het is één van de meest opdwepende nummers die ik ken en lekker superlang. Deze keer was deze toegift twintig minuten. In dit nummer moeten de drie muzikanten allemaal weer op heel hoog niveau spelen, maar het resultaat mag er weer wezen. Hier in De Weegbrug te Roermond wist Ryan McGarvey het publiek volledig voor hem te winnen, net zoals hij dat een week eerder op het Highlands Festival in Amersfoort had gedaan. Dit was ook het laatste optreden in Nederland gedurende deze tour van deze jonge Amerikaanse band uit Albuquerque. Nu staan er nog een tiental optredens op het programma vooral in Duitsland en één festival in Polen. Er werd beloofd om terug te komen naar Europa en Nederland rond oktober, november 2013.
00009 Ryan McGarvey De Weegbrug Roermond 1 juni 2013 Blues knockin’ at my door
Een mooi en goed verslag van een schitterende band. Die MOET je live gezien en gehoord hebben. Toppie.
Inderdaad topband! A.s. zaterdag nog te zien in Der Schwarzer Adler in Rheinberg Duitsland, niet ver weg. 30 min. van Nijmegen, Arnhem. Mooie locatie ook! Laatste van deze tour!!
Het nieuwe nummer heet Little Red Riding Hood. Mooi verslag Walter. Dank je.
Bedankt voor de titel van het nieuwe nummer Andre.