BOB DYLAN AND HIS BAND + MARK KNOPFLER
20 Oktober 2011
Rotterdam, Ahoy
Tekst: Jeroen Bakker
‘Don’t You Dare Miss It!’ staat er op de grote posters vermeld. Aangekondigd als een ‘unieke double bill’ zijn Bob Dylan en Mark Knopfler in oktober en november aan een intensieve, 33 optredens durende Europese tour bezig waarin beiden met een eigen band te bewonderen zijn. De twee zijn geen onbekenden van elkaar. Knopfler leverde lange tijd geleden al eens een bijdrage op Dylan’s Slow Train Coming en produceerde in 1983 zijn album Infidels. Een samenwerking van de invloedrijke singer/songwriter en ex-Dire Straits boegbeeld op één podium schept natuurlijk grote verwachtingen en vormt reden voor speculaties. Van de twee genoemde albums zou in Ahoy echter niets gespeeld worden en in tegenstelling tot de dagen erna zouden de twee ook niet gezamenlijk optreden.
Mark Knopfler heeft voor deze gelegenheid een speciale band, bestaande uit Richard Bennett op gitaar, Guy Fletcher op keyboards, Jim Cox op piano, John McCusker op viool, Ian Thomas op drums, Mike McGoldrick op fluit en Glenn Worf op bas, samengesteld met wie het eerste deel voor de pauze wordt ingevuld. Hoewel Knopfler op basis van een succesvol verleden in Nederland weliswaar ‘een potje kan breken’ wordt niet voor de meest gemakkelijke set gekozen. Tijdens de opener Why Aye Man heeft de geluidsman nog het nodige bij te stellen en ook gedurende het recente Corned Beef City is het geluid verre van optimaal. Pas tijdens het bekende maar wel heel braaf uitgevoerde Sailing To Philadelphia lijken alle problemen verholpen en begint het optreden voor de fijnproevers interessant te worden tijdens Hill Farmer’s Blues van het enigszins onderschatte The Ragpicker’s Dream uit 2002 waarvan we tevens Marbletown te horen krijgen. Knopfler lijkt zich probleemloos in zijn rol als opwarmer te schikken. Dylan wordt vriendelijk bedankt voor de uitnodiging.
Met de band wordt regelmatig getracht een soort van spanningsveld op te bouwen waarin ruimte is voor Keltische invloeden en neemt Knopfler het publiek mee op een verkenningstocht langs zijn muzikale roots in Done With Bonaparte. De uitvoering is zoals verwacht foutloos wat vervolgens beloond wordt met een beleefd applaus. De tweedeling in het bijna uitverkochte Ahoy is nu al duidelijk waarneembaar. Iets wat de hele avond niet meer goed zal komen. Desondanks kan het indrukwekkende en heavy uitgevoerde Speedway At Nazareth tot het eerste hoogtepunt van de avond gerekend worden.Voor de eerste keer gaat Knopfer voluit maar met een toegift als So Far Away wordt al weer snel afstand genomen van eventuele verregaande uitbundigheid.
Zelfs voor een doorgewinterde performer als Bob Dylan zijn er nog podia te vinden die niet eerder bespeeld zijn, zo werd eerder dit jaar voor de eerste keer opgetreden in Vietnam, maar het klinkt in Rotterdam haast vertrouwd wanneer rond een uur of negen een bekende stem de traditionele aankondiging van de ‘poet laureate of rock ’n roll’ voor zijn rekening neemt. Met de huidige vaste opener Leopard-Skin Pill-Box Hat van Blonde On Blonde trapt Dylan af en wordt hen die de meester voor de eerste keer meemaken, de stuipen op het lijf gejaagd. Toegegeven, het geluid moet nog worden bijgesteld, de gitaar van Charlie Sexton komt keihard door en de stem van Dylan waar altijd zoveel over te doen is, deze discussie loopt al sinds de beginjaren zestig, blijkt voor een groot aantal bezoekers een te zware beproeving.
Waar The Red Hot Chili Peppers het vorige week enkele malen zonder geluid moesten stellen doet Dylan het met een minimum aan licht. Het lijkt de intimiteit in de grote zaal alleen maar te bevorderen hoewel meneer Zimmerman niet naar Rotterdam lijkt te zijn gekomen om vrienden te maken. De bezoekers achterin kunnen maar met moeite hun held ontwaren op dat grote podium maar It Ain’t Me, Babe You’re Looking For, aldus Bob die voor hun gemak te herkennen valt aan zijn witte hoed. Filmen of fotograferen, zelfs met mobiel op dertig meter afstand is verboden. Security in de zaal houdt streng toezicht en tikt de overtreders op de schouders. Zou Dylan zich wellicht generen voor eventuele missers?Hoewel de tijden zijn veranderd en ‘Sir Bobness’ met groot gemak drie generaties bedient herkennnen we na enkele minuten toch echt Things Have Changed gevolgd door het eveneens ruim tien jaar geleden geschreven (en voor Time Out Of Mind bestemde) Mississippi. Waar enkele jaren geleden in de Heineken Music Hall de positie vanachter het toetsenbord geen moment werd verlaten, lijkt Dylan in 2011 onrustig maar beweeglijker dan ooit. Ter plekke wordt gekozen voor een gitaar of klinkt een scheurende bluesharp door de grote sporthal. Zoals verwacht laat de setlist iedere avond enkele interessante verschillen zien en bestaat het vermoeden dat Dylan zijn band regelmatig instrueert over het verloop van de avond. Gruizige folk, rauwe blues, brute country en ongepolijste rock is er met The Levee’s Gonna Break, A Hard Rain’s A-Gonna Fall, High Water (For Charley Patton), Blind Willie McTell, Highway 61 Revisited, Workingman’s Blues #2 en Thunder On the Mountain. De eigenzinnige Dylan laat de grote crowdpleasers achterwege, een deel van het publiek is zelfs al lang naar huis. Met Ballad of a thin man en het onvermijdelijke All Along The Watchtower is de finale ingezet en kan behalve het feit dat hij de gemoederen op 70-jarige leeftijd nog altijd bezighoudt, de voorzichtige conclusie getrokken worden dat Bob Dylan vanavond een verre van perfect maar uitermate boeiend en gedreven optreden heeft neergezet.
Dylan en zijn band nemen het applaus na ruim anderhalf uur met genoegen in ontvangst maar toegiften zitten er niet in. Na Like A Rolling Stone is het voor vanavond echt afgelopen, kunnen de echte fans tevreden zijn en kan het grote publiek met een voldaan gevoel huiswaarts keren. Een volgende tussenstop in de Lage Landen tijdens The Neverending Tour kan en zal, naar het zich laat aanzien, niet al te lang op zich blijven wachten.
Ik weet niet waar jullie geweest zijn maar ik zag gisteren een zeer zwakke show, Dylan heeft het gehad en zal nooit meer de oude worden, dat is gisteren nog maar eens bewezen. Mark Knopfler is slechts nog een echo van zijn vroegere swing, al blijft zijn geluid prachtig.
Vergeet niet af en toe kritisch te zijn, ook op de helden van weleer
Ben ik het echt niet mee eens! Wat verwacht je, deze man is 70. T’is maar waar je voor komt. Ik vond het zeer speciaal dat hij er stond. Natuurlijk is zijn stem niet meer de oude, na zo’n geleefd leven liggen de meeste van ons al onder de grond. Diep respect voor deze man en ook 100% zeker voor Mr. Knopfler, wat een top muzikant!
Vergeet niet af en toe kritisch te zijn wordt dan ook nog gezegd.. Je zou nog pissig worden op Paus Johannes Paulus II, omdat ie niet meer zonder te bibberen een toespraak kon geven
persoonlijk vind ik die stem geweldig klinken .. kruising tussen paole conti en tom waits .. schitterend !!
Knopfler is en blijft prachtig, bijna perfect gespeeld en gezongen, toch ook al in de 60 jaar oud..
Maar Dylan heeft geen stem meer en kan geen gitaar meer spelen, jammer….
Ik zag een band die enorm lekker speelde en er plezier in had, en een oude man die zich (nog steeds) geen zak aantrekt van wat een aanzienlijk deel van “het publiek” van hem verwacht (namelijk een obligate greatest hits-show). Hulde! Ik vond het te gek gisteren.
Het concert van Knopfler was als sex zonder orgasme, wel lekker maar geen hoogte punten. veel van de nummer hadden perfect op een veel kleiner podium gepast, en raakte verloren in het geroezemoes van de zaal.
Wat Dylan op het podium produceerde was onvergefelijk. Een ruw spelende band, en een man die niet meer verder kwam dan kreten en keelklanken. Nummer werden onhekenbaar uitgevoerd. Voor het eerst in heel lange tijd heb ik voortijdig een concert verlaten.
Pieter
het geniale van dylan zit hem onder andere in het feit dat hij zijn nummers voor ieder optreden opnieuw arrangeert .. je zult zelden twee keer eenzelfde uitvoering van t zelfde nmmer van de man horen ,.. ongelooflijk knap maar ja wel eens lastig om een song te “herkennen” …
Huub
Ik ben er live op de 10e rij staanplaats bijgeweest en heb met kippevel genoten van de band en de volmaakte klanken van Knopfler, meesterlijk. Waar ik stond was het geluid perfect !!
Als fan van Knopfler heb ik Dylan er kosteloos bij gekregen en als mosterd na de maaltijd ervaren, deze legende, (want dat blijft hij ook voor mij) moet ophouden met zijn tour en afgaande op zijn eerste klanken met de mondharmonica dan zeg ik : deze man moet op muziekles. Zijn onverschillige houding naar het publiek is niet waardig, nee zelfs ongehoord. In zijn laatste song heeft de gitarist nog extra druk uit moeten oefenen anders waren er zelfs geen kreten meer uitgekomen…..en was het bij een intro gebleven.
Huub
Heb me ook zitten verbijten bij Bob dylan.
Ooit begonnen als solist met een gitaar, nu met een hoop lawaai, rock en roll achtige muziek.
Beetje genant. Je zou die man tegen zichzelf moeten bewchermen. JAmmer, jammer, want ik ben groot fan.
Veel mensen liepen de zaal uit inderdaad.
Hans kampman
Mark Knopfler was een tegenvaller, maar dat verwachte ik eigenlijk. Teveel bandleden op teveel instrumenten, te vaak “Iers-Country”, en te hard afgesteld. Een onherkenbare dijk van muziek met gitaar en stem van Mark K er bovenuit. Ook mijn sympathieke buurman zei hetzelfde, dus het lag niet aan mijn oren. Vond hem vroeger met Dire Straits vaak te commercieel en niet spannend.
Bob+band was echt kwaad en kortaf, prima ruige avontuurlijke rock. Hij zong amper op melodie, songs vaak niet herkenbaar. Zware knarsende stem, heel kortaf ritmisch, niet zeurderig. “Wij is beweeglijker dan ooit”, zei ik tegen mijn buurman… stond wijdbeens wiegend harmonica te spelen en lifte zelfs zijn voorvoet in puntlaars op :-)… De nrs waren heel moeilijk te herkennen, ook de teksten vaak amper, alsof het nieuwe songs waren. Maar
hoe dan ook goeie muziek. Alsof hij zijn geschiedenis kwaad wegvaagde
en speelde in het nu van zijn stemming op deze leeftijd,,, 70 jaar en prima agressieve muziek,,,hij wil kennelijk niet eindigen als Johnny Cash.
Dus ook geen toegift, klaar uit, lampen aan. Beter dan de vorige keer, meerder mensen rondom mij gingen veel eerder weg,,, ja als je alleen zijn oude platen of nieuwere cd’s kent is dit wel wat anders. Jaja,,, laatste nr Like a Rolling Stone.
Ik hoopte nog op Bob en Mark samen, maar nee, daar had Bob kennelijk geen zin in.,,,
Dus weer alleen maar af op grote namen, die het niet meer kunnen waar maken.
Dan ga ik liver zondagmiddag naar Smokin’Joe Kubek & BNois King in Gooreind. Vlak over de grens in Belgie.
Als iemand die geen verstand van schilderen heeft een paar schilderijen van Cezanne ziet kan het voorkomen dat ie denkt: ‘een paar appeltjes, steeds diezelfde berg – kunst hoor’. Hier stond een van de grootste artiesten van de laatste 4 decennia ‘still kicking strong’. Grappig ook dat reacties van totaal onbegrip over wat Dylan doet ook al in ’65 en ’66 te horen waren.
……… ik bedoel natuurlijk van de laatste 5 decennia – met rekenen ben ik dan weer wat minder sterk :)
@BertL,Fantrick&Hanskampman etc versus de rest (bijv @Jo ) tot nu toe. LOL Verslag doen /beleving van een Concert is iets heel persoonlijk. En ga nou niet Smokin’Joe Kubek & BNois King in het gehucht Gooreind met ze vergelijken. Smokin’zal het zeker waar maken denk ik..
Overigens @Jeroen Bakker : Je bent nog niet eens echt begonnen met je( persoonlijk) verslag.. Laat je niet beinvloeden gewoon opschrijven zolas jij het belefd hebt. Anders is er geen beginne aan ..:-)
Wij hebben een prima avond gehad. Achter in de zaal op de tribune was het geluid goed. Dylan is Dylan, een geweldige componist die op een fantastische manier aan soms stokoude nummers toch weer een nieuwe kleur weet te geven. Dylan is een legende met zijn nukken, zijn doorleefde stem en dat orgeltje er bij.
Goeie stuwende band, soms lekker “scheurende” harmonica, jammer van die stem die in een recensie werd beschreven als een mix van gegrom en janken. En het is nu juist ook de intonatie en inflectie van die stem die Dylan tot Dylan maakt. Gemengde gevoelens derhalve. Positief was wel dat Bob zich niet d hele avond achter een orgeltje verschool, maar soms het midden van het podium opzocht. En zowaar een shuffle maakte op het podium.
Knopfler klonk goed; de Ierse-country viel niet tegen. de jongeman links van hem zat er goed in. ontspannen gespeeld, zelfs ’n improvisatie waarbij je kon zien/horen dat er “gezocht” werd naar nieuwe klanken. Mooi.
Dylan heeft ’n grafstem gekregen, oké, 70 jaar. Maar dan nog deed het pijn aan de oren. Veel te hard. Volgens mij zijn die andere muzikanten overbodig; hij alleen met een gitaartje-mondharmonica; onderwerpen nemen uit deze tijd. Hij zou zo weer opnieuw kunnen beginnen.
@Wi@twitter-19265758:disqus Het gaat mij er om, dat artiesten ver over de houdbaarheidsdatum nog optreden.
Iemand dient ze daartegen in bescherming te nemen. Maar er wordt nog steeds er veel geld aan hen verdiend door meerdere personen. Dus worden ze weer de weg opgeschopt of hebben ze zelfs nog steeds zin vanwege het geld. (Kom dus niet met leeftijd aanzetten, waarom het minder gaat. Je betaalt tenslotte dik geld om een goed product te zien.)
Hoewel het mijn grote favorieten zijn o.a. B.B. King, Chuck Beryy of Jerry Lee Lewis, laat ik hun optredens aan mij voorbij gaan en beperk ik mij helaas tot het luisteren naar lp’s of cd’s.
@BertL Heb ik oa by Stones.Sommigen houden van “oude Kaas”(Iemand zei nl eens bij een aankondiging van n artiest:”Het is net als Kaas.. hij is gerijpt en nog lekkerder geworden…”) Maar snap je ergens wel.. Soms zijn er liefhebbers die niet van overjarige kaas en zeker niet van schimmel kaas houden.Heb ik soms met jonge kaas vaak smakeloos Geef mij maar regelmatig de ouwe kaas :-) Schimmelkaas soms… :-)
Wie kan mij helpen aan foto’s van het concert van Mark Knopfler en Bob Dylan in Ahoy 2011?
Mijn camera werd afgepakt, maar zou graag een paar foto’s van het concert van beide heren willen afdrukken.
Wie kan mij helpen?
corrievandehaar@@planet:disqus .nl
Alvast hartelijk dank!!!!
@Corrie vdHaar: Vrees hier niet.Tis Blues ROCK wat de klok slaat op dit moment met (gelukkig) ook een beetje “Beyond” Zoals Americana. Sjah Bijna een tsunami aan aanstormend Giaar Talent(?) LOL