Roger Chapman
Life In The Pond
Label: Ruf Records
Release: 25 juni 2021
Tekst: André Wittebroek
Roger Chapman, bijnaam Chappo, is vooral bekend geworden in de jaren zestig en zeventig toen hij leadzanger was in the Farinas die later werd omgedoopt in Family. Men trok naar London en daar kwam de grote doorbraak. Family stond bekend om de mix van vele muziekstijlen: jazz, blues, folk, progressieve en psychedelica en dit alles meteen op hun debuutalbum uit 1968 Music In A Doll’s House. De band draaide vooral om Chapman’s direct herkenbare zang met een unieke eigen stijl vanwege zijn rauwe en kenmerkende vibrato. Live varieerde het van soms bijna schreeuwerige intensiteit tot zacht en balsemend. .
Family werd een grote band en bracht zeven albums uit en ging in 1973 uit elkaar. Gelukkig heb ik de band live kunnen zien en op televisie bij Rockpalast. Daarna volgde de band Streetwalkers, een meer Americana beïnvloede band.
In 1979 bracht hij zijn eerste solo album Chappo uit en een veertigjarige solocarrière begon die nu bekroond wordt met het album Life In The Pond. Ik herinner me Chappo als een zeer gedreven, beweeglijke zanger maar op dit album, hij is inmiddels negenenzeventig, is het allemaal veel rustiger en zijn stem heeft zeer prettig geouderd. De teksten zijn erg belangrijk en gaan over politiek, wereldnieuws, mensen, het omgaan met de aarde en het gewone leven. Tekstboek is bij de cd gevoegd. De mix van stijlen is er nog steeds.
Het album bevat elf songs en duurt ruim vijftig minuten en natuurlijk staat bij Roger Chapman de zang centraal.
Het album opent met Dark Side Of The Stars en de song heeft een heerlijke lowdown groove. Mooi dobrospel en de muziek in New Orleans Dr. John stijl met bijbehorend honk-tonk pianootje en blazers op het eind. De rauwe, gruizige stem past er uitstekend bij. In Playtime Is Over wordt het wat ruiger met mooie intermezzo’s, een fijne riff in het intro en prachtig gezongen. Drums en bas staan hier meer op de voorgrond. Weinig hoopgevende tekst over de wereld: ‘The playtime is over, here comes the blues…’.Heerlijk nummer. In Nightmare #5 weer een tekst die er toe doet: ‘The nightmare is loaded, come one fine day this world go ‘boo’ Hier meer koorzang in dit rustige nummer met een fijne riff in het hele nummer. Het refrein had wat minder vaak herhaald kunnen worden. Rabbit Got The Gun heeft een swingend, funky gehalte door het gitaartje, de blazers, de basgitaar en het orgel.. Tussenstuk met conga’s en mondharp. Rockend in Familystijl met zware gitaarriffs kenmerkt After The Rain. Een vrolijke New Orleans shuffle met honky-tonk piano en viool erbij is Having Us A Honeymoon. Het volgende Snake, een nummer van Oscar Brown Jr, is weer meer funky met rollende bas en blazers. Het ingetogen On Lavender Heights wordt schitterend en passend gezongen. Hier alleen zijn stem aangevuld met orgel en viool. Prachtige ballade! Weer wat steviger is Green As A Guacamole, hier Carribische ritmes in het middenstuk en de tekst gaat over de negatieve invloed van de media op ons. Het voorlaatste nummer Collar Turned Up begint uptempo en heeft een meer ‘pratende’ zang met blazers, sax solo, piano. Het afsluitende Naughty heeft weer een zalige intro groove en kent vele breaks met die terugkerende groove en in de tekst kijkt hij terug op zijn jeugd en de muziek en het leven in die tijd.
Conclusie:
Met Life In The Pond heeft Roger Chapman een zeer verrassend, gevarieerd en prachtig album gemaakt waarin de teksten er toe doen en soms confronterend zijn over hoe we omgaan met onze wereld. (Tekstvel zit er ook bij). Met 79 jaar zo’n album maken is grote klasse!!
Tracks:
01: Dark Side Of The Stars
02: The Playtime Is Over
03: Nightmare #5
04: Rabbit Got The Gun
05: After The Rain
06: Having Us A Honeymoon
07: Snake
08: On Lavender Heights
09: Green As Guacamole
10: Collar Turned Up
11: Naughty Child
Line-up:
Roger Chapman: vocals & lyrics
Geoff Whitehorn: guitars
Poli Parmer: sequencing, overdubs, vibes & keys.
Online: www.chappo.com
Geweldige CD , zijn stem is nog even bijzonder als in zijn Family dagen maar rustiger en gebalanceerder. Jammer dat we gevangen zitten in de tijd en leeftijd parten zal gaan spelen anders hadden we nog veel meer moois van duo Palmer -Chapman kunnen horen .