Ray Bonneville – At King Electric
Format: CD – Digital / Label: Stonefly Records
Releasedatum: 7 september 2018
Tekst: Peter Marinus
Fans van Tom Waits, Chuck E. Weiss en J.J. Cale opgelet want hier komt een singer-songwriter, die moeiteloos in dit rijtje kan aanschuiven! Het gaat hier om Ray Bonneville, een singer-songwriter, die oorspronkelijk uit Hull, Quebec, komt maar al geruime tijd in Austin, Texas verblijft.
Deze artiest, die ook nog eens een Vietnam veteraan is, kan met recht tot een ervaren artiest gerekend worden want zijn debuutalbum ‘On The Main’ stamt al uit 1993 en dit is zijn negende album waarop hij begeleid wordt door Ritchie Lawrence (piano, accordeon), Andre Bohren (percussie, keyboards), Gurf Morlix (gitaar) en Stefano Intelisano (orgel).
Het album staat vol met zeer stemmige nummers, die voorzien van zijn van een broeierig, af en toe dreigend, geluid.
Het album opent met Waiting On The Night waarin Ray verlangt naar de rust van de nacht. Een ingetogen ballad met broeierig gitaarwerk, zacht ruisende drums en Ray’s omfloerste, doorleefde stemgeluid. Next Card To Fall is een loom schuifelend nummer met het intieme geluid van J.J. Cale (of Chris Rea in zijn betere dagen). De warme elektrische piano speelt een voorname rol in dit nummer met een licht country geluid. Tender Heart klinkt zeer laidback en ingetogen. Dit nummer deint heerlijk voort met zacht elektrisch gitaarwerk en brommende harmonica. South Of The Blues is een nummer, dat overduidelijk door J.J. Cale geïnspireerd is, met dreunende drums en een tegen vervorming aanhangende elektrische piano. In het kletterende It’ll Make A Hole In You komt de ratelende Tom Waits sound bovendrijven met priemend bluesy gitaarwerk en een ritmesectie die een smerig New Orleans geluid produceert.
Het duistere, solo uitgevoerde Codeine klinkt als een trage Tony Joe White en handelt over de verleidingen en gevaren van de drug codeïne. De huilende harmonica geven dit nummer nog een extra naargeestig randje. De mid-tempo rocker Until Such A Day met zijn rauwe gitaarwerk trekt meer richting het werk van Elliott Murphy of John Cougar. Het meer luchtige en lui swingende Papachulalay is voorzien van een luie funky New Orleans beat en doet denken aan het werk van Willy DeVille. De knekelhuis sound van Tom Waits is weer aanwezig in het dreigende The Day They Let Me Out. Het trage Forever Gone heeft een duister dreunend geluid en sleept zich indrukwekkend voort als mix van Tom Waits en J.J. Cale.
De zon gaat daarna weer ietsjes schijnen in de afsluiter, het instrumentale Riverside Drive waarin Ray’s sprankelende gitaarspel voor de opklaringen zorgt.
De ervaring spat van dit album af. Een zeer intiem album met een eigenzinnig geluid. Een aanrader voor de singer-songwriters fans!
Tracklist:
01. Waiting On The Night
02. Next Card To Fall
03. Tender Heart
04. South Of The Blues
05. It’ll Make A Hole In You
06. Codeine
07. Until Such A Day
08. Papachulalay
09. The Day They Let Me Out
10. Forever Gone
11. Riverside Drive
Website: Ray Bonneville
We horen graag je mening! Voeg reactie toe