No Man’s Valley – Outside The Dream
Format: CD – Digital / Label: Tonzonen Records
Releasedatum: 22 maart 2019
Tekst: Filip Heidinga
In 2012 tipten wij van Blues Magazine deze band al, die toen net hun eerste EP hadden uitgebracht. De band uit het Limburgse Horst bracht daarna in 2014 weer een EP uit en in 2016 konden we het eerste volledige album van de band beluisteren. ‘Time Travel’ (zoals hun debuutalbum heet) was een erg goed album dus de verwachtingen waren groot toen we onlangs hun tweede album ‘Outside The Dream’ genaamd op ons bureau kregen. Zal het tweede album het niveau van het eerste album kunnen halen of niet?
De twee jaar tussen het debuutalbum van No Man’s Valley en deze release, ‘Outside The Dream’ getiteld, was een moeilijke periode voor zanger Jasper Hesselink. Hij kreeg een burn-out gevolgd door een diepe depressie. Erover praten kon hij niet, zijn enige redding in deze donkere dagen was zijn muziek. Twee jaar lang was hij bijna alleen maar bezig met het album, die we nu eindelijk kunnen beluisteren. Met dit in je achterhoofd zou je een erg donker album verwachten maar dat is niet helemaal zo.
De hoes van het album ‘Outside The Dream’ is ontworpen door gitarist Christian Keijsers en bevat, trouwens net zoals het eerste album, onder andere een tunnel. Deze tunnel staat symbool voor de donkere periode waar zanger Jasper Hesselink doorheen moest de afgelopen jaren.
Het album opend met de titeltrack Outside The Dream. Gedreven door het orgel van Ruud van den Munckhof neemt de band je mee hun wereld in. Het resultaat is een erg sterk openingsnummer. Het volgende nummer Eyeball neemt je verder mee hun wereld in. Het nummer bevat een mooie baslijn van Rob Perree en is een stuk steviger dan het eerste nummer. Tegen het einde van het nummer slaat de sfeer van het nummer opeens om in een soort circus. Maar dan wel een freaky circus.
Eyeball lijkt een voorbode te zijn van Hawk Rock want die begint met een stevige gitaarriff van Christian Keijsers. Met het bijna acht minuten durend From Nowhere lijken de vier mannen van No Man’s Valley een ode te brengen aan The Doors, terwijl het daarop volgende nummer Into The Blue meer iets heeft van de muziek van Pink Floyd uit hun beginjaren.
Na Into The Blue komt weer zo’n lang nummer, iets waar de band trouwens echt in uitblinkt. 7 Blows heeft een erg mooie opbouw en barst pas echt goed los als, na een minuut, Dinand Claessens er met zijn drums bijkomt. Na de chaos van 7 Blows krijgen we het schurende en scherpe nummer Lies.
Naarmate het album doorgaat lijkt het haast wel alsof de chaos, die duidelijk in de muziek zit, steeds erger te worden. Alsof je steeds verder hun wereld in gaat maar dat je ook steeds meer chaos tegenkomt, waardoor je misschien niet alles snapt wat je hoort.
Maar dat maakt het album nou juist zo goed. Je moet het album eerst even op je laten inwerken maar hoe meer je luistert hoe meer je begint te begrijpen en hoor je soms iets wat je nog niet eerder hebt gehoord.
Na ruim een half uur in de wereld van No Man’s Valley te hebben rondgedwaald is het alweer tijd voor het laatste nummer: Murder Ballad.
Kortom: wederom een sterke plaat van No Man’s Valley, een album wat je op je in moet laten werken.
Tracklist:
01. Outside The Dream
02. Eyeball
03. Hawk Rock
04. From Nowhere
05. Into The Blue
06. 7 Blows
07. Lies
08. Murder Ballad
Website: No Man’s Valley
We horen graag je mening! Voeg reactie toe