Foto: Dick Jonkers
Interview | Ruben Hoeke – 25 jaar on tour
“Het is een vrij unieke situatie dat ik nu een maand lang geen optredens op de agenda heb staan”, aldus Ruben Hoeke op het moment dat wij hem eind juli aantreffen. “Ik kan mij nauwelijks herinneren wanneer dat voor het laatst voorkwam. Ik kan er prima mee leven aangezien er vanaf begin september tot en met januari volgend jaar allerlei leuke dingen aan zitten te komen.” Zelfs wanneer er een maand niet gespeeld wordt is de muzikant nog steeds met muziek gerelateerde zaken bezig. Het leek zowel Hoeke als Blues Magazine een goed moment om eens uitgebreid vooruit te blikken op de interessante zaken die er verwacht kunnen worden rondom de persoon Ruben Hoeke die afgelopen weekend nog als gast van Akkerman 70! op het Bluesrock Festival Tegelen te zien was maar ook dit jaar zijn eigen jubileum onder de naam ‘Ruben Hoeke 25 Years On Tour!’ uitgebreid zal vieren.
Tekst: Jeroen Bakker
Hoeke – Legacy
“Het is fijn om even met andere dingen bezig te zijn maar het moet niet te lang duren. Ik wil eigenlijk altijd spelen. Nu ik zoveel leuks in het vooruitzicht heb staan heb ik daar vrede mee maar normaal gesproken word ik knap onrustig van zo’n situatie.” Wie had gedacht dat Hoeke de muziek voor enkele weken heeft ‘geparkeerd’ vergist zich. Samen met zijn broer Eric werkt hij aan het ‘Hoeke – Legacy’ album dat geheel in het teken staat van composities die Rob Hoeke ooit maakte. “Zijn pianospel stond allemaal op floppy disk en is allemaal instrumentaal. Het materiaal dat we hebben geselecteerd bestaat uit afgeronde composities. Het is een mix van boogiewoogie en blues. Gespeeld zoals alleen hij dat kon. Met de befaamde betonnen linkerhand en de swingende rechter. Onze vader heeft dat indertijd opgenomen met als doel dat wij daar ooit mee aan de slag zouden gaan”.
Ruben was 23 toen Rob Hoeke, de beste boogiewoogie-pianist die er ooit in Nederland en ver daarbuiten heeft bestaan, in 1999 overleed. Pas achttien jaar later lijkt de tijd rijp om aandacht te besteden aan de muziek die de vermaarde pianist ooit componeerde. In de zomer van 2016 hebben Ruben en broer Eric, alle tracks beluisterd en daar vervolgens een selectie uit gemaakt. In maart van dit jaar zijn ze begonnen met opnemen. ‘’Ondanks aanbiedingen van andere muzikanten hier aan mee te werken, hebben wij er bewust voor gekozen om het met elkaar uit te werken. Dat betekent dus dat Eric op drums en ik op bas en gitaar onze vader begeleiden. En geloof het of niet; als je het eindresultaat beluisterd zou je zweren dat we tegelijk aan het spelen zijn! Straks denken mensen nog dat ie stiekem leeft en we met z’n drieën de studio in zijn gedoken, haha!” Waarom dit moment is gekozen om er aan te werken is voor Ruben zelf ook deels onverklaarbaar. Feit is dat hij zich er jarenlang niet toe kon zetten om er aan te beginnen. Zelfs het luisteren naar muziek van zijn vader bleek te veel gevraagd. “Het was gewoon te pijnlijk en confronterend. Toen mijn vader net overleden was werden er weleens platen van hem gedraaid door een DJ als ik ergens speelde. Goed bedoelt hoor, maar ik vluchtte dan doorgaans naar een plek waar ik de muziek niet hoefde te horen. Toen het idee ontstond aan de slag te gaan met deze nieuwe Hoeke-cd ben ik wel in de archieven gedoken. Ook om er achter te komen wat hij mooi qua bas en drumwerk vond. Dat wist ik wel ongeveer maar ik wilde tot het uiterste gaan om het goed te krijgen, en dat is gelukt.”
De Blues
In eerdere gesprekken met Blues Magazine liet Hoeke ooit eens doorschemeren niet zo nodig vastgepind te hoeven worden aan de blues-scene. Bang dat er met het uitbrengen van dit album alsnog een blueslabel aan hem zal blijven kleven is hij niet. “Dit is iets wat ik moest doen. Weet je… Die blues zit gewoon in mijn bloed. Ik vind het enorm fijne muziek. Ik zou zo een hele avond alleen maar blues-shuffles kunnen spelen. Maar ik vind het ook leuk om ‘liedjes’ te maken in andere genres. Met de RHB gaan we tijdens de aankomende ’25 tour’ een live-cd opnemen, daarna een nieuw studio album en daarna zou ik wel weer eens een bluesplaat willen maken. Die muziek zal altijd een rode draad blijven en zal ik ooit nooit verloochenen.”
De opnames van het ‘Legacy’ album zou niet alleen een verrassende en interessante maar ook een ronduit opmerkelijke klus blijken te zijn. “Tijdens de beluistering van die floppys en het selecteren ervan ontdekte ik dat hij in dit genre, in deze stijl toch echt veruit de allerbeste was. Dat heb ik altijd geweten hoor, maar het is toch leuk om het weer bevestigd te horen. Het grappige was bovendien dat ik exact dezelfde melodieën pakte op mijn basgitaar en gitaar als hij op de piano. Dat rammelde er als het ware zo uit. Soms werden zijn originele piano opnamen abrupt afgebroken. Wat er dan precies gebeurde weet ik niet, maar vermoedelijk kwamen mijn zus of ik dan de kamer binnenstormen zonder te beseffen waar hij dan mee bezig was. We waren dan iets vroeger thuisgekomen van school bijvoorbeeld.” Toen Ruben op een bepaald moment aan hem vroeg wat hij aan doen was antwoordde zijn vader: “Ik maak muziek voor jullie zodat jullie ooit eens een plaatje kunnen maken als ik er niet meer ben”.
Jan Akkerman, UFO’s en Knight of the Guitar
Rob Hoeke was niet alleen bij een groot publiek zeer geliefd maar kon ook onder veel collega-muzikanten rekenen op een buitengewone waardering. De eerste naam die hierbij valt is Jan Akkerman die ooit aan Rob Hoeke vroeg om mee te werken aan ‘Womans Gone’, een prachtige slowblues van de legendarische band Brainbox dat op het eveneens legendarische debuutalbum zou verschijnen. Het vormt een mooi bruggetje naar het onlangs gehouden jubileumfeestje dat Ruben organiseerde ter ere van de zeventigste verjaardag van Jan Akkerman. De avond in december zou een groot succes worden en het aantal geplande optredens met de superband, waarin we onder anderen gasten als Bert Heerink en Benjamin Herman tegenkomen, breidde zich steeds maar uit. Tot grote teleurstelling overigens van de Amerikaanse zangeres Beth Hart die eerder dit jaar dolgraag Ruben Hoeke in haar band had ingelijfd. De eerder gedane toezegging aan Jan Akkerman bleek niet eens een twijfelpunt te zijn voor Hoeke of zoals hij later aangaf: “Afspraak is afspraak. Het was geeneens een punt van discussie. Ben je gek. Spelen met Jan en band is ontzettend leuk.”
In de loop der jaren is er een vriendschap ontstaan met Akkerman. Uiteraard zijn er ook ervaringen uitgewisseld uit de periode dat Hoeke Senior met de meestergitarist optrok en Akkerman bij de familie Hoeke over de vloer kwam. Ruben denkt met veel plezier terug aan het verhaal uit de tijd dat het gezin in Zaandam op de twaalfde etage van de Oost-Dorsch (wat toen de hoogste flat van Nederland was), woonde en ineens de hele galerij vol stond met politieagenten. Vader Hoeke was namelijk gek op alles wat met vliegen te maken had en bouwde dan ook zijn eigen vliegers of vliegtuigen. Een keer vroeg Hoeke aan Akkerman om nog even te blijven tot het weer licht werd om dan te helpen bij het opstarten van zijn afstand bestuurbare vliegtuig. “Wanneer je dan rond zes uur ’s ochtends op 70 meter hoogte zo’n ding met een spanwijdte van bijna drie meter om de flat laat vliegen scheuren zorgt dat wel voor wat paniek. Zo liet ie ook wel vliegers op. Vanaf het dak. Geen gewone vliegers, nee, van die zelfgemaakte reuzevliegers. Soms hing ie daar dan lichtjes in. Die stonden dan op zo’n 800 meter hoogte. Schiphol dacht dat ze een UFO hadden waargenomen. Het is maar één van de vele verhalen.” Later dit jaar zullen beide gitaristen onder de noemer ‘Knight of the Guitar’ opnieuw in een zeer bijzondere samenstelling samen spelen. Naast Hoeke en Akkerman spelen namelijk Anton Goudsmit van de New Cool Collective, Leendert Haaksma uit de band van Anouk en Leif de Leeuw mee in de tour.
Ruben Hoeke © Ron Koffeman
Blues on the Road, Frank van Pardo, Legacy II?
De agenda voor Ruben Hoeke is daarmee voor dit jaar grotendeels volgeboekt aangezien de muzikant zelf ook nog een feestje te vieren heeft, hij zit vijfentwintig jaar in het vak. Er zouden dus best eens hier en daar enige conflictpuntjes kunnen optreden in de agenda. “Dat blijkt wonderwel mee te vallen”, aldus Hoeke. “Alles past heel mooi in elkaar”. Naast de shows met Akkerman staan er dertig met zijn eigen band in de planning en is er ook nog tijd voor allerlei sessie-werkzaamheden. “En dan te bedenken dat ik er aanvankelijk maar een stuk of vijf van plan was te doen”. Het was 10 december 1992 toen Hoeke zijn eerste officiële optreden deed in Het Drieluik te Zaandam met de band Blues On The Road. Het Drieluik bestaat niet meer maar 500 meter verderop staat het Zaantheater waar de Ruben Hoeke Band 10 december a.s., dus precies vijfentwintig jaar later, te zien zal zijn in een ietwat nieuwe samenstelling. Bassist Mike Kamp heeft onlangs Paul Brandsen vervangen maar er zal ook plaats worden gemaakt voor een oude bekende. Speciaal voor de gelegenheid is Rubens eerste band Blues On The Road nieuw leven ingeblazen en zal deze avond worden aangevuld met niemand minder dan Frank van Pardo, de vocalist en bluesharpist die jarenlang deel uitmaakte van de Ruben Hoeke Band. Een werkwijze volgens het voorbeeld zoals die eerder bij U2 voorkwam toen de bandleden als The Dalton Brothers, een country-gezelschap hun eigen voorprogramma verzorgden tijdens de Joshua Tree Tour. “Het worden bijzondere avonden. We spelen drie optredens met Blues on the Road als ‘mijn eigen voorprogramma’. The Shack, Paradiso en het Zaantheater. Iedereen kijkt daar wel naar uit. Het is toch een mooie ronde cirkel zo. Op de vraag waar Ruben het meest trots op is de afgelopen 25 jaar antwoord hij; “Dat ik nog steeds de muziek kan maken die ik zelf mooi vind. Ik heb gelukkig nooit hoeven buigen voor commercie en speel met mensen die aardig zijn. Daarnaast is de agenda in al die vijfentwintig jaar nog nooit zo ver van te voren goed gevuld. Ik kijk nu al uit naar mijn 50-jarig jubileum, haha!”
Het ‘Hoeke – Legacy’ album zal in december verschijnen via Butler Records en de kans is groot dat het iets los gaat maken met alle fijne gevolgen van dien. Van enige druk is absoluut geen sprake en verwachtingen met betrekking tot een buitenlands avontuur, Rob Hoeke was ook over de landsgrenzen zeer gezien, zijn er geenszins. “Eric en ik hebben dit in eerste instantie voor onszelf gedaan. Toch ook als een soort eerbetoon aan onze vader. Dankzij de fantastische hulp van met name Marten Haak van de Captain Hook Studio in Neck en ontwerper Jan Blaauw hebben we een plaat gemaakt waarvan we denken dat onze vader trots op zou zijn geweest. Hij laat gewoon nog een keer horen waarom hij de beste was. Ik hoop dat vele mensen de kans krijgen de plaat of cd te kunnen beluisteren. We hebben de smaak te pakken. De blues en de boogie-woogie. Het zou zomaar kunnen dat we over een aantal jaren opnieuw de archieven induiken om een opvolger te maken.”
Website artiest: www.rubenhoeke.com
RH 25 tour
Za. 09-09 DRU Cultuurfabriek – Ulft
Zo. 10-09 IJsseljazz – Gorssel
Vr. 15-09 Hedon – Zwolle + The Veldman Brothers
Za. 16-09 Kroepoekfabriek – Vlaardingen
Zo. 17-09 The Shack – Oude Meer + Blues on the Road ft. Frank van Pardo
Za. 23-09 Van Beresteyn – Veendam
Za. 30-09 Het Bolwerk – Sneek
Vr. 06-10 Paradiso – Amsterdam + Blues on the Road ft. Frank van Pardo
Za. 07-10 De Flux – Zaandam (losse show)
Vr. 13-10 Texel Blues – Texel
Za. 14-10 Van Slag – Borger
Zo. 22-10 De Gigant – Apeldoorn + The Veldman Brothers
Vr. 27-10 Victorie – Alkmaar
Za. 28-10 The Bounty – Breskens
Zo. 05-11 De Bosuil – Weert
Zo. 12-11 ’T Vermaeck – Gilze-Rijen
Vr. 17-11 De Peppel – Zeist
Za. 18-11 Indoor Bluesfestival Workum – Workum
Za. 25-11 De Vorstin – Hilversum
Zo. 26-11 De Amer – Amen
Vr. 01-12 De Groene Engel – Oss
Za. 02-12 Schiller – Aalten
Zo. 03-12 De Neushoorn – Leeuwarden
Vr. 08-12 ‘T Beest – Goes
Za. 09-12 De Gevangenpoort – Edam
Zo. 10-12 Zaantheater – Zaandam + Blues on the Road ft. Frank van Pardo
Za. 16-12 Het Podium – Hoogeveen
Zo. 17-12 De Muziekgieterij – Maastricht
Ma. 25-12 Club Jazz & Pop – Andijk
goed verhaal, geweldige band !!!