‘Van Mali tot Mississippi’ … In gesprek met Joep Pelt
Deze maand is in Hoofddorp het theaterprogramma ‘Van Mali tot Mississippi’ officieel van start gegaan waarin muzikale ontdekkingsreiziger Joep Pelt het definitieve verhaal vertelt van de blues. Het is een verhaal waarin het publiek wordt meegenomen in een trip waarin Pelt de blues achterna reisde en aan de hand van verhalen en liedjes die hij onderweg verzamelde, vertelt hoe de blues de muziekgeschiedenis voorgoed veranderde. Vanaf de West-Afrikaanse roots via de Caribische slavenroutes tot de prille start in de Zuidelijke staten van de USA wordt de blues achterna gezeten door de bevlogen Nederlandse muzikant die zijn reis op verschillende tussenhaltes onderbrak om o.a. met muzikanten als Son House, T-Model Ford, R.L. Burnside, Lobi Troaré en Ali Farka Touré ‘diep te gaan in de blues’ en samen met hen zijn liefde voor deze fascinerende muziek te kunnen delen. Na een eerder gesprek in oktober 2014 waarin zijn album ‘Show Me The Way’ centraal stond, leek het ons een goed moment om weer eens met Pelt bij te praten over de huidige stand van zaken…
Tekst: Jeroen Bakker
“Voordat ik begin deze maand in Het Oude Raadhuis te Hoofddorp deze serie optredens begon heb ik in 2016 al vijf keer eerder iets in deze opzet gedaan. Dat waren echt de eerste stapjes. Ik heb vervolgens het verhaal uitgewerkt en ben nu hierop aan het voortborduren. Het theater biedt uitstekende, nieuwe mogelijkheden om dit verhaal uit de doeken te doen. Ik heb vaker in theaters gespeeld en het viel mij altijd op dat er met dynamiek en verstilling heel veel valt te doen en heel veel energie kunt krijgen vanuit het publiek. Je gaat, en dat klinkt enigszins abstract, als het ware samen met het publiek. Je kunt er veel meer doen dan wanneer je alleen voor een overwegend rumoerig publiek speelt. Daar is overigens niets mis mee hoor want als ik dan speel maak ik er met elkaar toch een gezellige avond van maar er valt in een theater veel meer te regisseren waardoor het verhaal beter tot zijn recht komt. Ik ben daarbij geholpen door dezelfde regisseur die ook ‘The Kik Hertaalt!’, de laatste theatertour van De Kik, heeft gedaan.”
“Ik ben al lange tijd met het onderwerp bezig. In het theater vertel ik over de mensen die ik heb ontmoet, over de dingen die ik heb geleerd en alles wat ik heb gezien. Ik richt me rechtstreeks tot het publiek en samen met de mensen gaan we over de Atlantische Oceaan heen en weer. Ik speel liedjes die ik onderweg verzameld heb. In de show bekijken we naast foto’s en historische beelden ook dia’s met een ouderwetse projector. Het zijn illustraties bij de verhalen die ik heb, en nee, er is helaas geen budget over voor toastjes met salade maar het is misschien toch handig als de mensen hun paspoort meenemen naar de voorstelling. Het zijn foto’s van mij toen ik in Mississippi was maar soms is het ook goed om er ook historische beelden bij te pakken. Dat maakt het iets tastbaarder, iets minder abstract. Kijk een onderwerp als ‘slavernij’ dat nu, en gelukkig ook, onderdeel uitmaakt van het sociaal maatschappelijk debat, staat hier in een iets andere context. We zijn ons er van bewust maar je kunt er ook op verschillende manieren naar kijken. Hoe zat dat nu in elkaar? Wat waren de voorwaarden en wat waren de omstandigheden? Het gaat in dit geval om de vraag hoe de blues is ontstaan. De eerste generatie donkere Amerikanen waren bijvoorbeeld geen slaven, waren niet onder slavernij geboren maar zij hadden wel een nieuwe muzikale uiting nodig. Je merkt dat er dus heel veel misvattingen zijn en ook dat heeft met de muziek te maken. Ik probeer uitleg te geven op de vraag hoe de Afrikaanse muziek in Amerika is terechtgekomen. Als je de bouwtekeningen laat zien van een slavenschip dan zie je dat er geen mogelijkheid was om muziekinstrumenten mee te nemen. Toch zijn er diverse trommels en bijvoorbeeld ook de banjo uiteindelijk in Amerika terecht gekomen. Het is ook leuk om, wanneer je het hebt over een Afrikaans instrument, om daar dan dus een foto van te laten zien.”
“Het is overigens geen zware voorstelling hoor. Ik heb de meest gekke dingen beleefd in zowel Mississippi als in Mali. Ik heb vier dagen op een rivier gezeten, waar je trouwens normaal gesproken een halve dag voor nodig hebt, om Ali Farka Touré te ontmoeten. Ik zat daar op een bootje met enkele mensen tussen de geiten en lekkende olievaten waar ze naast zaten te roken. Het zijn verhalen die wel onderdeel zijn van de muziek want ik ging naar hem toe om gitaarles te krijgen. Touré is toch één van de meest invloedrijke gitaristen uit Afrika gebleken. Iets langer geleden, ik was nog een achttien-jarig jongetje, een ruim twee meter lange blanke reus met acné, toen ik in Mississippi vroeg of ik met meneer R.L. Burnside mocht samen spelen. Dat was waanzinnig want dat was een enorme held van mij. Ik had zoveel mazzel dat ik daar binnen kon komen. In 1997 waren wij daar geweest. Ik had hem toen al eens ontmoet maar was er nog niet in geslaagd om met hem samen muziek te maken. Een jaar later kwamen wij er nogmaals via een afspraak die Calvin Jackson had gemaakt. Jackson had een poosje in Nederland gewoond en ik had al eens tijdens een jamsessie, in de Southern Bluesnight te Limburg, met hem op het podium gestaan. Hij regelde dat wij bij uiteindelijk bij Burnside langs konden komen. Het is niet alleen muzikaal heel belangrijk voor mij geweest, ik oefen er nog op, maar het heeft ook grotendeels mijn leven bepaald. Ik ben er nog in 2015 geweest om een festival te bezoeken dat georganiseerd wordt door Kenny Brown: The North Mississippi Hill Country Picnic, een festival dat als doel heeft om die zo specifieke muziek uit die streek onder de aandacht te brengen. Kenny was vriend, manager en gitarist van R.L. Burnside. Het is daar een heel kleine gemeenschap die zich met die muziek bezig houdt en ik heb daar met allerlei muzikanten gespeeld. Er was familie van Junior Kimbrough en van Burnside aanwezig. Ook Luther Dickinson, die speelt daar volgens mij met zijn Mississippi Allstars zo ongeveer ieder jaar, Cedric, Dwayne en Gary Burnside, vrijwel alle troonopvolgers liepen daar rond. Het zijn jongens die allen een grote toekomst werden toegedicht. Je kreeg het idee in een muziek-dynastie te zijn beland in een directe lijn zoals die daar ruim vijftig jaar geleden door Mississippi Fred McDowell werd ingezet, maar eigenlijk is uit die Burnside-familie alleen Cedric, de drummer die indertijd ook al deel uitmaakte van R.L. Burnside’s band, er goed uitgekomen. Die heeft diverse projecten lopen, heeft awards gewonnen, maakt zijn eigen muziek en is daar betrekkelijk succesvol mee. Iedereen speelde daar met elkaar en gaat heel aardig met elkaar om. Samen in een bos met een kampvuur. Het festival is echt een aanrader.”
Met de enthousiaste Pelt dreigt het gevaar dat hij al veel loslaat over de alleraardigste belevenissen die hij tijdens zijn theater-optredens behandelt. Beter is het om het zelf mee te maken tijdens één van de shows in de komende maanden.
Naast deze theater-optredens zullen er dit jaar nog veel andere muzikale activiteiten rondom de persoon Joep Pelt plaatsvinden. “De Afrikanen van Soweto Soul komen in mei ook weer deze kant op.” Met dit andere project waarin hij muziek maakt met Afrikaanse muzikanten staan veel interessante dingen op het programma. Met hen zal een club-tour volgen. Dit zal voornamelijk in de zomermaanden plaatsvinden. “In april zal ik sessies gaan doen in Zuid-Afrika en in het najaar komt er een huiskamer-tour, gooi ik een paar gitaren in de auto en kruipen we bij elkaar op schoot”. Het zou zomaar eens een heel druk jaar kunnen worden voor de veelzijdige muzikant.
Pelt weet het zelf alleraardigst te omschrijven: “Aan het begin van het seizoen staan er wat pannetjes op het vuur en op een bepaald moment begint er iets te pruttelen. Soms brandt het aan en soms gebeurt er helemaal niets.” Wij laten Joep Pelt even alleen met zijn pannen-set en kijken enorm uit naar alle bijzondere avonturen die nog komen gaan.
Website Joep Pelt
Joep Pelt – "Van Mali tot Mississippi" from Jesse Immanuel Bom on Vimeo.
Foto Joep Pelt door Ernst Coppejans
We horen graag je mening! Voeg reactie toe