IN GESPREK MET… JAN HIDDING
25 Mei 2011
Tekst: Jeroen Bakker
Tot grote opluchting van velen maakte enige maanden geleden Cuban Heels, één van Nederlands meest intense bands uit de ‘rootshoek’, bekend een doorstart te maken en nog mooier… met een nieuw album te komen.
‘Gritbag’ kon evenals de drie voorgangers wederom rekenen op lovende kritieken van de pers, de Volkskrant beloonde het album onlangs met maar liefst vier sterren, en na de eerste optredens blijkt de uitstekende livereputatie ook nog eens helemaal intakt te zijn. Is er dan helemaal niets veranderd? Toch wel, zoals later zal blijken.
Het is half zes in de middag als Jan Hidding, zanger en componist van de band, zijn pauze ter beschikking stelt om deze prangende vraag aan BluesMagazine te beantwoorden en daarnaast de laatste ontwikkelingen rondom Cuban Heels toe te vertrouwen. Wie zich in 2011 actief wil bezighouden met de bluesmuziek in Nederland moet er tenslotte zeker een baan bij hebben.
Sinds het uitbrengen van Gritbag zijn er twee optredens gedaan waaronder een officiële releaseparty. Hoe heb je het ervaren?
Hidding: Het tijdsbestek tussen de release van het album en het eerste optreden was betrekkelijk kort. Er was weinig tijd om met elkaar een en ander door te nemen. We hebben een week eerder en de middag voorafgaand aan het optreden even gerepeteerd. Het was daarom best even stressen hoe het op het podium zou uitpakken. Kijk, het is aanvankelijk wat onwennig want het zijn allemaal nieuwe nummers. Als je die eenmaal in de vingers hebt dan speel je gewoon wat losser. Ik denk dat het desondanks uitstekend is verlopen. De mensen vonden het prachtig en er zijn die avond veel exemplaren van Gritbag van de hand gegaan.
Het was zeker ook wel even wennen om met T-99-frontman Mischa den Haring als vervanger van Rico Gerfen te spelen?
Hidding: Dat viel eigenlijk best mee omdat we Mischa al veel langer kennen. We zijn elkaar door de jaren heen vaak tegengekomen en hebben zelfs naast onze verplichtingen met onze eigen bands samen aan een nieuw project gewerkt. Op het moment dat binnen Cuban Heels de vlam in de pan sloeg stonden er nog enkele optredens geprogrammeerd en we hebben toen Mischa gevraagd ons voor even uit de brand te helpen. Het verliep dusdanig prettig dat we besloten om met elkaar verder te gaan en aan nieuw materiaal te gaan werken. Aanvankelijk wilden we een afscheidsoptreden doen maar het einde van de band dat zag niemand zitten.
Toch is er op het album een bijdrage van Rico te vinden. Hoe zit dat dan?
Hidding: Klopt, dat is het titelnummer en dat hebben we er op gezet als een soort eerbetoon aan Rico.
De reacties op Gritbag zijn zoals we gewend zijn, overwegend positief maar toch duikt er iedere keer weer de vergelijking met The Black Keys op. In een jaar dat jouw band uit elkaar viel brengen zij met Brothers één van de beste albums van 2010 uit. Ervaar je die vergelijking als vervelend of frustrerend aangezien zij momenteel één van de ‘hotste’ acts van het moment zijn?
Hidding: Zeker niet. Ik ben vanaf het begin al een liefhebber geweest van wat zij doen. Zij maken al langere tijd muziek en zijn ook pas later echt succesvol geworden. Bij het succes van ‘Brothers’ is denk ik ook wat geluk om de hoek komen kijken. Ik denk bovendien dat zij een meer rockminnend publiek aanspreken terwijl wij ons meer in de blueshoek bevinden.
Zij zijn evenals jullie toch ook beïnvloed door dezelfde bluesmannen zoals o.a. Junior Kimbrough maar hebben toch de stap kunnen maken richting de ‘alternatieve’ sector. Heeft die ‘blueshoek’ Cuban Heels, ondanks de altijd lovende recensies, beperkt in het succes?
Hidding: Wij zijn daar nooit zo mee bezig mee geweest. Je maakt ten eerste muziek waar je van houdt. Het imago van bluesmuziek speelt hierbij natuurlijk een rol. Die jonge gasten hebben het idee dat de blues enkel en alleen voor ‘ouwelullen’ bestemd is. Onze stijl spreekt zowel jongere muziekliefhebbers als ook ouderen aan. We horen van jonge gasten vaak dat ze niet van blues houden maar dat ze wat wij doen te gek vinden. We zijn ook niet echt een pure bluesband maar we combineren een aantal stijlen. Blues, gospel, garagerock, soul het zit er allemaal in.
Als muziek maken financieel iets oplevert is dat natuurlijk mooi meegenomen maar het is nooit onze intentie geweest om radiovriendelijke en commerciële muziek te maken om succes te hebben. De tijden zijn ook wel veranderd. Er zijn tegenwoordig zoveel bands in Nederland die er heel even aan mogen proeven en vervolgens hoor je er niets meer van. Indertijd was het mogelijk om langdurig en zonder al te veel problemen langere tijd aan de top te staan.
Je hebt met de band optredens gedaan op North Sea Jazz Festival, Bospop en Moulin Blues. Zijn er na het uiteenvallen van de band in september vorig jaar nog doelstellingen die je deze keer wel hoopt te kunnen bereiken?
Hidding: Ik zou dolgraag eens met de band op Eurosonic of op Lowlands willen spelen. Daarnaast droom ik er van om eens aan een nieuw album te kunnen werken zonder afhankelijk te zijn van een ‘krap’ budget. Gewoon eens meer tijd overhouden om over de muziek na te denken en iets langer aan de basistracks kunnen sleutelen zodat je beter voorbereid in de studio aankomt om daar vervolgens ook langer te kunnen blijven werken. Het liefst in een analoge studio volgepropt met prachtige vintage apparatuur. Ook is het een wens van mij om een soulplaat op te nemen in zo’n zelfde analoge studio.
Zou dat niet ten koste gaan van het rauwe, pure en ongepolijste geluid wat toch min of meer jullie handelsmerk is geworden? Zoiets als meer van Tom Waits’ Mule Variations waarop een haan zich tijdens de opnamen van zijn luidruchtige kant laat horen, dan Def Leppard’s Hysteria dat ongeveer zes jaar studiotijd heeft gekost en uiteindelijk nog abominabel klinkt?
Hidding: Hoe groot ons budget ook zou zijn; Cuban Heels zal nooit een glad klinkende, overgeproduceerde plaat opnemen. En Mule Variations van Tom Waits klinkt dan misschien wel alsof het even snel in elkaar gezet is maar Waits is natuurlijk iemand die heel goed over zijn sound nadenkt. Eigenlijk is Mule Variations de standaard voor lo-fi geworden. Die plaat is een prachtige combinatie van heel smerig klinkende partijen en heel clean klinkende partijen. Ik heb me laten vertellen dat er tijdens die opnamen een paar honderd uur is opgenomen. Daar is dus ruim de tijd genomen voor het creëeren van die zo specifieke sound.
Kijk de meesten van ons hebben een fulltime baan en daarom is zoiets voor ons praktisch gezien niet eens mogelijk. Bij ons moet het allemaal snel gebeuren en ook nog eens binnen tien dagen opgenomen zijn.
(Even Later) Zoals Tom Waits zou ik het wel willen ja. Hij heeft nog nooit een hit gehad maar desondanks miljoenen platen verkocht en toch zou niemand hem herkennen wanneer hij in ons dorp loopt… Ja, dat lijkt me wel wat.
Tour Data Cuban Heels
=== 2011 ===
12 Juni Ribs & Blues, Raalte
11 Augustus Nix Blues Night, Enschede
16 September Brennels Buiten, Kraggenburg
24 September Kingsnakes Festival, Rossum, Gelderland
29 September Groene Engel, Oss
4 November De Piek, Vlissingen
18 November De Bosuil, Weert
3 December Merlyn, Nijmegen
=== 2012 ===
1 April Café De Lijst, Hoogeveen
Web: www.myspace.com/cubanheels
Voor boekingen: www.goomahmusic.nl
Robert Koole [email protected]
Tel; +31 (0)6 29 24 88 03
We horen graag je mening! Voeg reactie toe