Concertverslag: Philip Sayce - De Bosuil Weert, 24 juni 2023

Philip Sayce
24 juni 2023
De Bosuil, Weert

Philip Sayce is een man die weinig optreed hier in Europa, dus de aankondiging van dit optreden lokte vele naar de Bosuil, ook veel buitenlanders, zo hoorde ik Frans, Engels en Duits spreken in het publiek. Zelfs een bekende uit Hamburg had de lange reis naar de Bosuil gemaakt. Voor degene die Philip Sayce niet kennen hij begon zijn carrière als gitarist in de Jeff Healey band om daarna jaren Melissa Etheridge te begeleiden. Een optreden bij David Letterman was de aanzet naar een solo carrière, die resulteerde in een 4-tal albums, Spirit Rising uit 2020 is de laatste uit dit rijtje. Er schijnt nieuw materiaal onderweg te zijn, laten we het hopen deze man kan gitaarspelen zoals er weinig kunnen.

Tekst: Jos Verhagen / Fotografie: Marco van Rooijen. Alle foto’s staan in het fotoalbum op Flickr.

Doordat hij weinig optreed is de mystiek rondom deze man groot. Gezien de opkomst in de Bosuil, hebben vel fans de weg naar het optreden gevonden, daar onder ook opvallend veel liefhebbers met metal shirts. Klok slag kwart over negen komt Philip het podium op om directe ongenadig van start te gaan in een verschroeiende instrumentaal nummer. Nadat de mixer alles goed heeft uitgelijnd geeft Philip met zijn power trio bestaande uit drummer Bryan Head en bassist Sam Bolle volle bak gas met “Out of my mind”. Philip is goed bij stem maar dat is bij een optreden van hem van ondergeschikt belang zou gedurende het optreden blijken. Waar men voor komt zijn de gitaar solo’s. Zodra hij een solo startte gingen de telefoontjes omhoog om het vast te leggen. Gelukkig als recensent heb ik daar geen last van dat is de taak voor de fotograaf.

Als je Philip bezig ziet en de reacties uit het publiek is het te hopen dat de positieve response de man vaker naar Nederland doet komen. De set vervolgd met een mooie doorsnede van zijn drie albums met nummers als “Love is a powerfull thing””, “Once” dat hij opdroeg aan zijn vader, “Beautiful”, “My baby needs me here”, en “Morning star.” Naast eigenwerk verwerkte hij ook “Backwater blues” van Bessie Smith op meesterlijke wijze in de set samen met de vlotte shuffle “Blues aint noting but a good woman on my mind” van Don Covay. Het hoogte punt van de show was de uitvoering van “Alchemy”, een instrumentale slowblues met onversterkte stukken erin verwerkt, die kregen de zaal stil. De variatie in zijn gitaarspel grenst aan het ongelofelijke, en de eenheid die hij met zijn band vormt maakte het geheel af.

Het fantastische drum en bas werk zijn de basis waarop hij kan excelleren. Na dik anderhalf uur, stapt de band van het podium af, om voor de toegift terug te keren en waarin Philip Sayce Jeff Healey herdacht met een magistrale uitvoering van “As the years go passing by”. De afsluiter is het ruige uptempo “I am going home” waar Philip nog een keer alles uit de kast haalde en zo sloot dit een geweldig avondje gitaarles van de meester Philip Sayce. Gezien zijn reacties deed het enthousiasme vanuit het publiek hem goed, hij leek zelf ook verbaasd voor een volle zaal te staan en gaf zijn publiek waar voor hun geld.