Format: CD, Digital
Label: Blue Heart Records
Release: 19 mei 2023
Tekst: Jos Verhagen
Voor haar vijfde album wilde Grainne het anders aanpakken. De koffers werden gepakt en ze verhuisde van het groene Ierland naar zuid California om met Amerikaanse bluesrock gitarist Marc Ford, bekend als voormalig lid van The Black Crowes, een vetter en brutaler geluid te creëren voor haar nieuw album. Samen met haar man Paul Sherry, verleende Gary Clark Jr’s ritmesectie; drummer/percussionist JJ Johnson en bas/toetsenist Elijah Ford hun medewerking aan dit album. Onder leiding van top producer Chris Goldsmith (The Blind Boys of Alabama / Taj Mahal / Charlie Musselwhite) werden een 9-tal songs opgenomen met als centrale punt Grainne’s vocals in een fusie tussen Keltische mystiek en Delta blues.
Het album opent met Well, Well, Well, het is een gitaar gedreven nummer met een typische Delta blues slide. De titeltrack Dirt Woman blues kent een treurig ritme waarin Grainne’s vocalen klinken als een klaagzang in een lied over beschadigde vrouwen die een uitweg zoeken. De gitaren in dit nummer versterken de pijn die je voelt, erg mooi nummer. Als dit de diepgang is die zij zocht kan ik alleen maar zeggen zeer geslaagd. Met een vleugje Motown opent What’s is gonna be, een song over het gevoel dat je niet tot in het eeuwige gaat wachten tot ze je liefde beantwoorden. De slow blues Running back to you, heeft wel iets van de jaren 60 meiden groepen zoals de Supremes of Martha & The Vandellas in zich.
Grainne’s Ierse roots zijn verwerkt in het nummer Rise above, een nummer dat drijft op het drumwerk van JJ Johnson en Grainne’s Ierse tongval. Sweet liberation is een laidback track met de juiste southern rock feel, de roots van co writer Marc Ford doen zich hier gelden. Verrassend is dan het uptepmo doortrekken met venijnige gitaren en John Ginty op toetsen. Dat de stem van Grainne raakt aan Bonnie Raitt doet zich duidelijk voelen in Hold on to you. Het nummer deint op loom ingetogen drumwerk en het piano spel van jazz pianist Peter Levin. De website American Blues Scene omschreef Grainne Duffy als vaandeldrager van de Ierse blues rock en de natuurlijk opvolger van Rory Gallagher. Zover wil ik niet gaan, maar in de vlammende rocker Yes I am doet Grainne toch een verwoede poging. Het laat in ieder geval wel horen dat ze weet waar haar roots liggen en het lekker scheuren op de gitaar komt hier goed uit de verf. Meng je Amerikaanse roots muziek met Ierse folk dan krijg zo iets als de afsluiter Killycrum. Een nummer opgedragen aan de plek waar ze woont County Monaghan nabij de grens met Noord-Ierland.
De zoektocht naar een nieuw gevoel, naar nieuw elan, heeft Grainne Duffy een mooi album opgeleverd. Gevarieerd in zijn nummers maar haar roots niet vergetend is Dirt Woman blues een geslaagd album.
Tracklist:
1. Well Well Well
2. Dirt Woman Blues
3. What’s It Going To Be ?
4. Running Back To You
5. Rise Above
6. Sweet Liberation
7. Hold On To You
8. Yes I Am
9. Killycrum
Credits:
Vocals: Gráinne Duffy
Background Vocals: Marc Ford, Elijah Ford
Guitars: Gráinne Duffy, Marc Ford, and Paul Sherry
Bass: Elijah Ford
Keys: Elijah Ford (piano and synthesizer)
Drums/Percussion: J.J. Johnso
John Ginty – keyboards on Sweet Liberation
Peter Levin – keyboards on Hold On To You
Sam Goldsmith – additional piano, percussion, vocals
Weblinks:
Website: www.grainneduffy.com
Facebook: www.facebook.com/GrainneDuffyOfficial
Twitter: www.twitter.com/grainneduffy
Instagram: www.instagram.com/grainnelduffy
We horen graag je mening! Voeg reactie toe