Watler Trout
New Studio Album: Ordinary Madness
Released: 28th August 2020
Via: Provogue
For Walter Trout, there is no ‘us’ and ‘them’. Across his five-decade career, the great US bluesman’s music has always been a lifeline and call-to-arms, reminding listeners they are not alone. Now, as the world seeks solace from a tragedy that has touched us all, he comes armed with a boundary-exploring new studio album and eleven searingly honest songs that bring his fans even closer. “There’s a lot of extraordinary madness going on right now,” considers Trout, of the COVID-19 crisis. “This album started because I was dealing with the flaws and weakness inside me. But it ended up being about everyone.”
Ordinary Madness was completed mere days before the US shutdown, its cathartic songcraft and themes of shared troubles couldn’t chime better with a period in which our souls and spirits are under fire from tumultuous global events.
Admirably open about his troubled youth, and his own ongoing struggles with mental health, the bluesman had spent recent tours soothing himself by scribbling down his thoughts and feelings. It was only later he realised he’d just written the most honest lyric-sheet of his career – and felt he had an opportunity to let fans share and identify with him. “Everybody is dealing with something,” he says. “And I’m no different from anybody else. Ordinary Madness doesn’t mean you’re gonna end up in a mental institution. It’s just being human. It’s common humanity.”
Trout’s formative blues influences are well-documented, spanning from Paul Butterfield’s 1965 self-titled debut alongside Mike Bloomfield to John Mayall’s seminal 1966 ‘Beano’ LP with Eric Clapton. But as he cut his teeth in New Jersey, the young guitarist was also drawn to the maverick songwriters, taking in The Beatles, Dylan and Neil Young’s Crazy Horse. At every step of his career – moving to California in ’74 to back up giants like John Lee Hooker, joining Canned Heat and Mayall’s Bluesbreakers in the ’80s, then flying solo in 1989 – the stockpile of songs kept growing.
This time around, Trout is doing things a little differently. Led in by an electronic intro created by eldest son Jon Trout, the song sets off on a hypnotic groove with a gloriously languid guitar break that’s anything but autopilot blues. “I’ve broken the pinkie on my left hand three times in the past year,” remembers Trout, “so the guitar playing on this album took a little work, and there’s some anger and frustration in some of the solos. I really like that solo on the title track. It took two or three re-takes. But I think I nailed it.”
From that jump-off, a career-best album spilled out, as Trout convened his band of Michael Leasure (drums), Johnny Griparic (bass) and Teddy ‘Zig Zag’ Andreadis (keys) – along with long-time producer Eric Corne, plus special guests Skip Edwards, Drake ‘Munkihaid’ Shining and Anthony Grisham. The backdrop, once again, was the private LA studio of Doors legend Robby Krieger. “The whole place is full of vintage gear, and it’s all there for you, whatever you want. The keyboard that Ray Manzarek used in The Doors – it’s just fucking sitting there. I remember, on the rhythm track for OK Boomer, Michael Dumas, who runs the studio, comes walking in and says: ‘Here’s the SG that Robby used in The Doors – wanna try this?’ Then, for the rhythm guitar on Heartland, he says: ‘Here’s one of James Burton’s Paisley Telecasters…’”
Musically, Trout’s antennae are up, as he pushes the envelope on the psychedelic layered vocal harmonies of The Sun Is Going Down, a song about dealing with ageing. Lyrically,he says, “it’s about running out of time. You gotta look at death, deal with it, accept it. That’s a condition of being alive.” The blissed-out anthemics of Up Above My Sky, nods to peak-period Pink Floyd and Trout worked with the US blues singer Teeny Tucker on the bereft All Out Of Tears – a tribute to her late son. On the haunting Heaven In Your Eyes, Walter was stunned by Marie Trout’s lyrics about the desperation of trying to find ways to reach the person you love but being unable to find the words.
“As the lyric says in Up Above My Sky,” he reflects, “sometimes you have to see through the darkness to find the light. I can’t wait get back out there again, meet the people at shows, hug them and pose for a photo. And I’m really looking forward to playing these songs live. Because I think this album speaks to these times…”
Walter Trout
Ordinary Madness
Available formats: 2LP+MP3 | CD | Limited CD box | MFiT Digital
Release date: 28 August 2020
Label: Provogue
Track List
1. Ordinary Madness
2. Wanna Dance
3. My Foolish Pride
4. Heartland
5. All Out Of Tears
6. Final Curtain Call
7. Heaven In Your Eyes
8. The Sun Is Going Down
9. Make It Right
10. Up Above My Sky
11. OK Boomer
Walter Trout – Wanna Dance (Official Lyric Video)
Walter Trout is terug met het gloednieuwe studio-album Ordinary Madness, dat op 28 augustus via Provogue wordt uitgebracht.
Voor Walter Trout is er geen ‘wij’ en ‘zij’. Gedurende zijn carrière van vijf decennia is de muziek van de grote Amerikaanse Bluesman altijd een hulplijn geweest en een middel om de luisteraars eraan te herinneren dat ze niet de enige zijn. Nu de wereld troost zoekt in een tragedie die ons allemaal raakt, komt hij gewapend met een grensverleggend nieuw studio-album en elf zinderend eerlijke liedjes die zijn fans nog dichterbij brengen. “Er is momenteel een heleboel buitengewone waanzin aan de gang”, zegt Trout over de COVID-19-crisis. “Ik begon aan dit album naar aanleiding van de gebreken en zwakheden in mijzelf. Maar uiteindelijk ging het over iedereen. ‘
Ordinary Madness was slechts enkele dagen voor de sluiting van de VS voltooid, de catharsis van het lied en de thema’s van gedeelde problemen konden niet beter klinken in een periode waarin onze ziel en geest onder vuur liggen door tumultueuze wereldwijde gebeurtenissen.
Bewonderenswaardig open over zijn moeilijke jeugd en zijn eigen voortdurende worstelingen met zijn geestelijke gezondheid, had de Bluesman de afgelopen tijd als ontspannend ritueel tijdens tours veel van zijn gedachten en gevoelens opgeschreven. Pas later realiseerde hij zich dat hij de meest eerlijke songtekst van zijn carrière had geschreven – en voelde hij de ruimte om dit met zijn fans te delen en zich met hem te identificeren. ‘Iedereen heeft zo zijn problemen’, zegt hij. “En ik ben niet anders dan wie dan ook. Ordinary Madness betekent niet dat je in een psychiatrische instelling thuishoort. Het hoort allemaal bij het mens zijn.”
De Bluesinvloeden van Trout zijn goed gedocumenteerd, variërend van Paul Butterfields titelloze debuut uit 1965 tot Mike Bloomfield en John Mayall’s baanbrekende ‘Beano’ LP uit 1966 met Eric Clapton. Maar toen hij zich nestelde in New Jersey, werd de jonge gitarist ook aangetrokken door uitzonderlijke songwriters als The Beatles, Dylan en Neil Young. Bij elke stap van zijn carrière – verhuizen naar Californië in ’74 om reuzen als John Lee Hooker te ondersteunen, zich in de jaren ’80 aan te sluiten bij Canned Heat en Mayall’s Bluesbreakers om vervolgens solo te vliegen in 1989 – bleef de voorraad liedjes groeien.
Deze keer doet Trout het een beetje anders. Onder leiding van een elektronisch intro gemaakt door de oudste zoon Jon Trout, begint het nummer aan een hypnotische groove met een glorieus lome gitaarpartij die allesbehalve autopilot Blues is. “Ik heb het pinkje in mijn linkerhand het afgelopen jaar drie keer gebroken,” herinnert Trout zich, “dus het gitaarspel op dit album kostte wat werk, en er was wat woede en frustratie in sommige solo’s. Ik hou echt van die solo op het titelnummer. Er waren twee of drie takes voor nodig. Maar ik denk dat ik hem heb zo. ‘
Vanaf die start ontvouwt zich één van zijn beste werken tot nu toe bijgestaan door zijn band bestaande uit Michael Leasure (drums), Johnny Griparic (bas) en Teddy ‘Zig Zag’ Andreadis (toetsen) samen met producer Eric Corne, en muzikale gasten Skip Edwards, Drake ‘Munkihaid’ Shining en Anthony Grisham. Het decor was opnieuw de privé LA-studio van Doors-legende Robby Krieger. “De studio staat vol met prachtige vintage apparatuur. Het mengpaneel dat Ray Manzarek gebruikte in The Doors – het staat gewoon verdomme daar! Ik herinner me nog dat tijdens de opnames van de gitaarpartij van ‘OK Boomer’ Michael Dumas, die de studio runt, binnenkomt en zegt: ‘Hier is de Gibson SG die Robby gebruikte in The Doors – wil je die misschien proberen?’ En voor de ritmegitaar op Heartland zegt hij ineens: ‘Hier is een van James Burton’s Paisley Telecasters …’ ‘
Muzikaal staan de antennes van Trout omhoog, terwijl hij de grenzen verlegt met de psychedelisch gelaagde vocale harmonieën op ‘The Sun Is Going Down’, een lied over omgaan met ouder worden. Tekstueel, zegt hij, “gaat het over in tijdnood komen. Je moet naar de dood kijken, ermee omgaan, het accepteren. Dat is een voorwaarde om te leven. ” De laid back doch bombastische ‘Up Above My Sky’, doet denken aan de glorieperiode van Pink Floyd en Trout werkten samen met de Amerikaanse blueszangeres Teeny Tucker aan het bedroevende ‘All Out Of Tears’ – een eerbetoon aan haar overleden zoon. Op het angstaanjagende ‘Heaven In Your Eyes’ stond Walter versteld van de teksten van zijn vrouw Marie over de wanhoop van het hopeloos naar manieren zoeken om de persoon van wie je houdt te bereiken, maar de woorden niet kan vinden.
“Zoals de tekst zegt in ‘Up Above My Sky’,” reflecteert hij, “moet je soms door de duisternis om het licht te vinden. Ik kan niet wachten om weer op tour te gaan, de fans te ontmoeten tijdens shows, ze te omhelzen en te poseren voor een foto. En ik kijk er echt naar uit om deze nummers live te spelen. Omdat ik denk dat dit album tot deze tijden spreekt … ”
Walter Trout Online: http://www.waltertrout.com/
We horen graag je mening! Voeg reactie toe