Het mooie van zo’n gelegenheidsband als The Blues Giants is, dat het altijd verrassend is. Vele herkenbare bluesklassiekers worden gespeeld, ieder bandlid speelt iets van zichzelf, niemand is de baas en er is voldoende gelegenheid voor de heren hun eigen ding te doen. Er is respect voor elkaar en het spelplezier is duidelijk van alle gezichten af te lezen. De immer gezellige Bosuil kan terugkijken op een fantastische blues middag/avond.
Tijdens dit laatste weekend van januari staat Neder(blues)land werkelijk bol van prachtige concerten, toffe festivals en intieme muziekavonden. Vandaag heb ik gekozen voor een lange reis naar een hele mooie zaal, namelijk De Bosuil in Weert. De programmering van deze gezellige zaal is altijd interessant voor bluesliefhebbers en vandaag in het bijzonder aangezien men niet minder dan drie topbands op de rol heeft staan!
De New Yorkse Sari Schorr, die inmiddels haar tweede tour door Nederland doet. De Oostenrijkse formatie Meena Cryle & The Chris Fillmore Band, net een nieuw live-album uit en nu volop bezig met Nederland platspelen. En dan de all-star formatie The Blues Giants, een illuster gezelschap bestaande uit zanger Sugaray Rayford, gitaristen Mike Zito en Albert Castiglia, drummer Jimi Bott en bassist Willie J Campbell (bekend van o.a. The Fabulous Thunderbirds). Kortom, vandaag staat hier een mega line up!
Ronduit heerlijk vind ik zo’n concert op de zondagmiddag: bijtijds op pad, bij aankomst rustig alle bluesvrienden begroeten en dan een uitstekende aanvangstijd van 16.00 uur. Groot voordeel is dat het weer rond 20.00 uur afgelopen is en men op het gemak naar huis kan kachelen, om vervolgens voor middernacht weer thuis te zijn. In mijn geval is de volgende dag namelijk gewoon het begin van mijn werkweek, maar met zo’n ‘voorspel’ is dat niet eens een straf meer!
Het debuutalbum van Sari Schorr ‘Force Of Nature‘ is al grijsgedraaid in mijn cd-speler, maar vanmiddag mocht ik haar voor het eerst live bewonderen. Met het concert in De Bosuil sluit Sari en haar band The Engine Room, haar tweede Nederlandse toer af. Deze indrukwekkende dame heeft een meer dan geweldige zangstrot en een dito stage performance. Als een sirene windt ze de aanwezigen om haar muzikale vinger. Ze wervelt over het podium, evenals haar fantastische gitarist Innes Sibun die net zo hard meewervelt. Innes kennen we onder andere van zijn werk met Robert Plant.
Krachtige eigen nummers als Ain’t Got No Money, Demolition Man en Kiss Me van haar album zorgen voor een powervolle groove. Natuurlijk moet zo nu en dan heel even het gas terug en dat doet ze op prachtige wijze met het relativerende nummer Ordinary Life. Ook heel speciaal is haar versie van Leadbelly’s Where Did You Sleep Tonight.
Drummer Kevin O’Rourke, bassist Kevin Jefferies, toetsenist Anders Olinder en gitarist Innes Sibun weten de uiterst expressieve Sari naar grote hoogte te stuwen en de beloning volgt direct met een uitzinnig publiek waarvan menig, net als ik, voor het eerst kennis maken met deze Force Of Nature… Met In Trouble besluit Sari haar dampende (en te korte) set. Maar niet getreurd, deze dame zien we zeker terug dit jaar! Sari Schorr & The Engine Room is een absolute aanrader voor stevige, gepassioneerde bluesrock. Sari laat hier een uitstekend visitekaartje achter, gaan zien dus! In juni staat ze sowieso op Ribs & Blues 2017. Na afloop van het concert vertelde Sari me dat ze inmiddels al weer hard aan een tweede album werkt.
Om 17.00 uur is het tijd voor de tweede topact: Meena Cryle & The Chris Fillmore Band, die naast Meena en Chris vandaag bestaat uit drummer Bernard Egger en bassist Joris Hendrik . Zij zijn volop aan het toeren ter promotie van hun representatieve live album In Concert. Afgelopen vrijdag was fotograaf Edwin Birkhoff aanwezig bij hun concert in de North Sea Jazz Club (lees zijn verslag hier) en ook nu blaast deze kleine, frêle dame ons weer totaal van de sokken met haar krachtige, soulvolle stem. De band heeft in Nederland in korte tijd een stevige live-reputatie opgebouwd, getuige de vele optredens.
Meena vormt met gitaarvirtuoos Chris Fillmore een twee-eenheid van de bovenste plank. Zij zijn echt zo’n duo wat elkaar in alle opzichten versterkt. Dat is genieten dus en dat doet het publiek dan ook. Trouwens, de Bosuil is gewoon vol! Wordt ik nog iedere keer blij van de gospel Change Is Gonna Come van Sam Cooke, het kippenvel verschijnt bij de gitaarintro van de ballad It Makes Me Scream,. Wat een intensiteit wordt hier tentoon gespreid. Om de druk daarna iets te verlagen pakt Chris zijn dobro en bottleneck erbij voor een erg mooi stukje slide gitaar. We zijn getuige van een prachtige set, heel afwisselend qua songs en intensiteit. Een overtuigend optreden!
Precies om 18.15 uur staan ze dan op het podium: The Blues Giants.
Sugaray Rayford is nu echt zo’n artiest die de zaal binnen no-time compleet in vuur en vlam zet, al is het alleen al vanwege zijn sexy moves en twerkende lichaam. Hilarisch. Een man, die je zo mee naar huis wilt nemen! Als de imposante Sugaray het sexy Rub My Back onversterkt de zaal inslingert gaat het dak er compleet af. Zijn stem is doordrenkt met soul en passie, zijn gezichtsuitdrukkingen spreken boekdelen, zijn zweet stroomt rijkelijk. Na afloop is iedere draad van zijn lichaamsbedekking doorweekt en kan hij zijn pet uitwringen. Alleen al door zijn stem en zijn figuur is deze man uit Texas een bluesgigant. Diegenen die aanwezig waren op Moulin Blues in 2014 weten daar nog alles van! Deze band doet zeker hun naam eer aan. Met Rub My Back, Shake It en Tryin To Make A Livin’ komt de sfeer er direct goed in! Of zoals Sugaray (too sweet to be sour) het publiek toespreekt: “This is a party, not a concert!”.
Het machtige gitaarwerk van de band wordt verzorgd door de man uit Nederland, Texas Mike Zito en zijn partner in crime én labelgenoot Albert Castiglia. Mike verkeert regelmatig in Europa, waar hij recent nog zijn bekroonde album Make Blues Not War in de kijker speelde. Albert zien we helaas te weinig. Deze uitstekende zanger/gitarist speelt in thuisland Amerika menig zaal plat, trad hier op met Ruf’s Blues Caravan en bracht vorig jaar nog het stevige album Big Dog uit. Toch mag de man wat mij betreft hier vaker de zalen onveilig maken, wát een uitstekende muzikant.
Het fundament van The Blues Giants is de ritmesectie bestaande uit drummer Jimi Bott en bassist Willie J. Campbell (The Fabulous Thunderbirds). Zelden zo’n stabiele basis aan het werk gezien, waarbij vooral Willie J. een onuitwisbare indruk maakt met zijn superbe stijl!
Het geheel rockt, grooved, funkt en valt nergens stil. Hier staan vijf supermuzikanten die maar een ding willen: een feestje bouwen. En dat lukt, de Bosuil staat op de kop! Om de beurt zingen ze en spelen ze een of meer (eigen) nummers. Zo brengt Albert de Junior Wells song Where Did I Go Wrong op heerlijke wijze, goed gezongen en met uitmuntend soleerwerk. De zalige partij slide gitaar die Mike op een zinderend gebrachte Spoonful speelt, bezorgt mij en vele anderen met mij kippenvel. Maar hij gaat pas echt los op een movin’ en groovin’ John Lee Hooker song, waarbij hij zijn gitaar met zijn tong bespeelt. Hot flashes!
Het is een beetje dollen met het publiek voorafgaand aan de machtige Freddie King cover Same Old Blues, als Sugaray zijn ware leeftijd niet wil verraden behalve het feit “black don’t crack”. Met Goin’ Down loopt het optreden naar een eind maar met nog een drietal opwindende nummers, neemt de band uiteindelijk afscheid van het enthousiaste publiek. Een toegift met snelle instrumentale hoogstandjes, soepeltjes overgaand in de heerlijke slowblues Why I Sing The Blues, waarbij een onversterkte Sugaray het publiek ingaat, en eindigend met de meezinger Baby That’s The Way I Feel, waarbij er nog een dansje wordt uitgeperst, terwijl de gitaristen nog eenmaal een battle aangaan met elkaar. En dan is het toch echt voorbij.
Het mooie van zo’n gelegenheidsband als The Blues Giants is, dat het altijd verrassend is. Vele herkenbare bluesklassiekers worden gespeeld, ieder bandlid speelt iets van zichzelf, niemand is de baas en er is voldoende gelegenheid voor de heren hun eigen ding te doen. Er is respect voor elkaar en het spelplezier is duidelijk van alle gezichten af te lezen. De immer gezellige Bosuil kan terugkijken op een fantastische blues middag/avond. Het in grote getale verschenen publiek kreeg niet een, niet twee maar drie stuk voor stuk top blues acts voorgeschoteld, een bijzonder mooi initiatief dat naar (veel) meer smaakt.
Tekst: Nineke Loedeman / Foto’s: Edwin Birkhoff en Nineke Loedeman
Album alle foto’s Edwin
The Blues Giants vervolgen hun tour, ze zijn op:
2 februari in de North Sea Jazz Club, Amsterdam
4 februari in de De Warande, Turnhout (B)
5 februari in de Korenbloem, Zingem (B)
Website Sari Schorr
Website Meena Cryle & The Chris Fillmore Band
Hier is nog een uitstekende video impressie van deze mooie avond te vinden, gemaakt door Wilma Wolfs.
Mooi verslag. Complimenten. Helaas zelf optreden voorbij moeten laten gaan.
perfect weergave van een vrijwel perfecte bluesnamiddag bij onze noorderburen …
Een super zondag gemist. Een onverwachte dikke rekening voldaan. Tja je kunt je euro maar één keer uitgeven. Een mooi, boeiend verslag. Wat was ik er graag bij geweest!
Dank voor jullie complimenten! Dit weekend zijn de Giants overigens nog bij onze zuiderburen in de Warande en in de Korenbloem, dussss :-) grtz. Nineke
29 jan was een topmiddag met een topline-up van bluesartiesten deze recencie geeft een juiste weergave van deze bluesmiddag-avond
het was genieten van deze topartiesten leve bluesmagazine
m,n volgende concertje is joanne shaw Taylor in venlo en daarna hibf in grolloo