SCOTT McKEON
1 mei 2010
Bluesclub The Lane, Oostburg

Scott McKeon

Scott McKeon

Verslag en foto’s: Fons Kersbulck

In het westen van Zeeuws-Vlaanderen, in de Gemeente Sluis, ligt een wat ingeslapen dorp, Oostburg. Ingeslapen? Vroeger misschien, maar nu dus niet meer, want sinds bijna twee jaar heeft een groep enthousiastelingen daar een Bluesclub opgericht. Een club die behoorlijk aan de weg timmert met een keur van internationale en nationale artiesten. Ze vonden onderdak in de zaal achter café Penny Lane en de bluesclub kreeg de naam “The Lane” “The Blues is here to stay!” is hun devies. De bluesclub richt zich op zowel het Nederlandse als het Belgische publiek, aangezien Oostburg niet zo ver van de grens ligt.

Scott McKeon

1 mei opnieuw een optreden en daarvoor had men niet de eerste de beste uitgenodigd. Scott McKeon en zijn band zouden vanavond het dak van de zaal gaan spelen en dat is ook precies wat ze gedaan hebben. McKeon wordt door velen gezien als één van de grootste jonge bluestalenten in opkomst. Deze jongeman, pakte voor het eerst een Fender gitaar op toen hij nog maar vier (!!) was en op zijn twaalfde werd (in 1998) hij door Guitarist Magazine uitgeroepen tot ‘Young Guitarist Of The Year’.  Twee jaar later richtte hij zijn eerste band op. De band speelde al met/naast diverse grote artiesten, zoals Eric Clapton, Buddy Guy en Sonny Landreth. Jaja William ;-) Het summum was misschien wel dat de band het voorprogramma mocht verzorgen van Joe Bonamassa in de Royal Albert Hall op 4 mei 2009. RAH is misschien wel de grootste eer die een artiest kan krijgen.

Rond kwart voor tien nam het optreden een aanvang. Ongeveer 90 mensen hadden de moeite genomen om naar The Lane af te reizen en uit de commentaren nadien te horen heeft daar geen enkel iemand spijt van gehad. Het was een gemêleerd gezelschap van Hollanders en Belgen, gewone huisje-boompje-beestje-burgers, die-hard bluesliefhebbers en zelfs enkele ‘ruige’ bikers die hun fraaie Harleys pontificaal voor Penny Lane hadden geparkeerd.

McKeon heeft inmiddels twee cd’s op zijn naam staan: de debuut-cd Can’t Take No More en het afgelopen maart verschenen Trouble.

Trouble met het optreden had Scott in elk geval niet. Gedurende een optreden van dik twee uur passeerden vrijwel alle nummers van zijn twee cd’s de revue, bijna per defintie stevige nummer maar ook wel eens iets rustigers, zoals ‘Scarecrow’ Op het podium stond een gepassioneerd gitarist die er zin in had en bovendien met een geheel eigen kenmerkende stijl.

Kenmerkende stijl? Yeah…so what! Wat is die stijl dan? Soulfull Bluesrock; echte powerblues cq -rock met soms funky invloeden. Moeilijk om je daar iets bij voor te stellen? Koop de cd’s van Mckeon eens en luister ze. Ze zijn absoluut meer dan de moeite waard en dat begint al vanaf het eerste nummer van zijn zeer sterke debuut-cd.: ‘Can’t Take No More’

Scott verkocht in de pauzes dus ook behoorlijk wat cd’s en kennelijk waren ze in de reclame, want de prijzen waren belachelijk laag voor een artiest van dit kaliber: respectievelijk 5 en 10 euro voor de oude en de nieuwe release en bovendien nog gesigneerd ook. Natuurlijk heb ik ze zelf ook gekocht en laten signeren en inmiddels al enkele keren beluisterd. Echt de moeite waard jongens (en meisjes)….

Scott McKeon

Tijdens het optreden ging Scott nog eens op de improvisatie-toer en hield dat gedurende 14 minuten vol. Hij liet, tot vervoering en vooral ook verbazing van zijn publiek, de uiterste mogelijkheden van zijn gitaar horen/zien en wat er allemaal mogelijk was met de diverse effecten op zijn pedalboard. Het was weliswaar loeihard, maar iets dergelijks heb ik nooit eerder mogen horen. Geluiden als in psychedelische muziek maar dan in het kwadraat. Fenomenaal, dat is het juiste woord om dit te omschrijven en die mening deelde ook het publiek met mij.

“We Want More” is wellicht het meestgebruikte zinnetje tijdens optredens van artiesten en dus ook hier. Scott speelde vervolgens twee nummers extra.

“I hope you’ll be ready for this one” riep Scott naar zijn publiek en hij zette in met het rock-n-roll-achtige Johnny Be Good, waarvan het refrein uiteindelijk ook massaal werd meegezongen door het publiek.

Ondanks dat de band bekender en bekender wordt (en geheel terecht) zijn ze allebehalve hautain of afstandelijk. Tijdens de pauze bevonden ze zich gewoon tussen het publiek in de zaal of buiten op het terras en waren ze voor een ieder benaderbaar.

Na afloop nog even nagepraat met de mannen van de band. Natuurlijk kwam daarbij hun optreden in Royal Albert Hall te berde.

“Een heel bijzondere gebeurtenis om daar eens te mogen staan, hoewel we door alle spots nauwelijks de zal en het publiek konden zien. We hopen dat we daar echt nog eens terug mogen komen”

En over Bonamassa:

‘Wat een sympathieke vent is dat! Een gewone jongen met zijn twee voeten op de grond!”

Hmm..,waar heb ik dat nog meer gehoord?

De Lane kan terugkijken op een buitengewoon geslaagd optreden van een enthousiaste en vooral ook hardwerkende band die het, door hun unieke stijl/sound verdient om richting top te gaan. Of ze daar in zullen slagen? Music is a harsh business.They’re gonna make you or gonna break you!”

Voor wie Scott en band eens wil gaan zien:

8 juli in Paradiso Amsterdam:
http://www.paradiso.nl/web/Agenda-item/SCOTT-McKEON.htm

Scott McKeon

Scott McKeon

Scott McKeon

» Volledig Foto Album

Web:
http://www.scottmckeon.com – Website Scott Mckeon band
http://www.bluesclubthelane.nl – Bluesclub The Lane Oostburg


Ook op Blues Magazine ...