Provogue’s Rockin’ The Blues Festival
met Eric Gales, Gary Hoey, Quinn Sullivan, Lance Lopez en gast Jan Akkerman
Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer
16 maart 2018
Provogues Rockin’ The Blues: An evening of guitar heavy rocking blues!
Na een half jaar voorpret is het dan eindelijk zover: de Rockin’ The Blues karavaan is neergestreken in een van Nederlands beste poptempels, de altijd gezellige Boerderij in Zoetermeer. Op 9 maart trapten de heren muzikanten, na enkele oefensessies, hun tour af in Hamburg en ze zijn inmiddels alweer bijna aan het eind van de zeven shows. Vanavond is show nummer zes en de finale zal een dag later, op zaterdag plaatsvinden in The Garage te Londen.
Vol verwachting klopt ons hart, want enkele zwaargewichten uit de internationale bluesrockwereld schuiven vanavond aan voor een staaltje vette bluesrock van de bovenste plank. Uit de stal van platenlabel Provogue zullen Eric Gales, Gary Hoey, Quinn Sullivan en Lance Lopez ‘hem’ niet alleen óp het podium van katoen geven, ook doen de heren vooraf de concerten een clinic / meet & greet aan een select groepje van ongeveer 20 muziekliefhebbers.
Tekst: Nineke Loedeman / Foto’s: Marco van Rooijen en Nineke Loedeman / Video’s: Edwin Birkhoff. Bekijk hier het Rockin’ The Blues 2018 Fotoalbum. Meer foto’s en video’s zijn HIER te vinden. (Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
Klokslag 18.30 loopt het viertal de zaal binnen en wordt er aangevangen met een voorstelronde. Ze kennen elkaar natuurlijk al en vertellen op leuke, onderhoudende wijze hoe en waar ze elkaar hebben ontmoet. Ze zijn uiteraard erg enthousiast over dit Rockin The Blues Festival concept, het is tenslotte hun eigen platenlabel die dit spektakel organiseert. Eric Gales neemt hierin het voortouw en vertelt onder andere hoe het festival is ontstaan en dat de intentie er zeker is om hierop een vervolg te realiseren.
Ook al is het een drukke week geweest, vanavond hebben de mannen er duidelijk veel zin in en staan klaar om eventuele prangende (gitaar) vragen te beantwoorden, foto’s, cd’s en/of lp’s te signeren en zich met die liefhebbers te laten vereeuwigen. Geen clinic in de zin van gitaarspelen dus, wel een informatief en reuze ontspannen hang-out. Na deze clinic/meet & greet is het dan de hoogste tijd voor het festival. De grote zaal van de Boerderij is prettig gevuld, bijna 400 bluesrock-liefhebbers uit het gehele land hebben hun weg hiernaartoe gevonden.
De bands worden op prettige wijze geïntroduceerd door niemand minder dan ‘die jongen van Jungen’, oftewel Gerry Jungen. Bekend als (radio) presentator van de Blues Box van Arrow en zelf ook een groot bluesrockliefhebber. De avond start keurig op tijd en alle bands maken gebruik van een vaste backline, wat het wisselen van de bands aanzienlijk bespoedigd. Iedere artiest heeft ook zijn eigen begeleidingsband bij zich.
Uit Boston komt Gary Hoey en hij mag vanavond het spits afbijten, tezamen met zijn kompanen AJ Pappas op de basitaar en Matt Scurfield achter de drumkit. Gary Hoey is een enthousiaste, drukbezette man en heeft inmiddels al zo’n 20 albums op zijn naam staan. Zijn laatste album ‘Dust & Bones‘ uit 2016 bevat uitstekende rock ’n roll en blues rock. Hoey werkte al samen met gitaargrootheden als Joe Satriani, Kenny Wayne Shepherd, Eric Johnson en Steve Vai, om maar enkele te noemen en stond in het voorprogramma van Jeff Beck.
Gary zet een flitsende set neer met nummers van zijn verschillende albums, waaronder natuurlijk het virtuoze Dust & Bones en het frisse Who’s Your Daddy. Eén nummer dat Gary al sinds 1993 op zijn setlist heeft staan is Hocus Pocus, inderdaad van Neerlands trots Focus en indertijd uitgebracht in 1971. Gary is echt dol op het nummer en het maakt hem dan ook ontzettend trots dat hij nu niemand minder dan zijn eigenste held Jan Akkerman mag aankondigen!
Akkerman, die zoals iedereen weet, aan de wieg heeft gestaan van Focus én dus ook van Hocus Pocus, speelt hier vanavond dit bijzondere nummer met Gary mee! Gary’s droom komt uit, de energie spat er werkelijk af en dit resulteert in een zinderende performance! En het publiek? Dat smult ervan!
De bijna 19 jarige Quinn Sullivan deelde reeds het podium met veel van zijn helden waaronder Buddy Guy, Carlos Santana en Joe Bonamassa, maar ook B.B. King en Billy Gibbons. Als jongetje van 4 jaar, stond hij al in de tv show van Ellen Degeneres, maar gitaarvirtuoos Quinn is vooral bekend geworden als protegé van Buddy Guy, die hem voor het eerst in 2007 het podium op vroeg om mee te jammen,iets wat daarna nog vele malen gebeurde.
Het verbaast ons ook niet dan het Quinn absoluut niet ontbreekt niet aan enig showmanschap. Hij zingt uitstekend, beweegt reuze gemakkelijk op het podium en slingert de ene na de andere bijkans perfecte gitaarsolo uit zijn Strat het publiek in. Het maakt al met al erg veel indruk. De jonge man zingt, speelt als een pro en schrijft daarnaast niet onverdienstelijke songs, zoals goed te horen is op zijn inmiddels derde album ‘Midnight Highway‘ uit 2016.
Quinn wordt op zijn eerste eigen Europese tour vergezeld door een gloednieuwe band, bestaande uit de langgelokte David Walker op de basgitaar, Chris Gooch Bloniarz aan de toetsen en Benjamins Burns op drums. De mannen genieten volop van deze tour en hun eerste kennismaking met het Nederlandse publiek en, zoals Quinn vooraf de show al vertelt: “we’d love to come back!“.
Indruk maakt ook zijn afwisselende set met onder ander een meer dan fijne Little Wing, eigen nummer Crazy Into You en een werkelijk adembenemende versie van Let It Rain, waarin de jonge toetsenist Chris Gooch Bloniarz zich van zijn beste kant laat zien.
Quinn’s gitaarspel is bijzonder te noemen. Loepzuiver en bij vlagen herinnert zijn gitaarspel mij aan zowel Buddy Guy, Eric Clapton als Derek Trucks. Een vlotte, pittige en enigszins populaire set vliegt ons om de oren. Zijn reputatie van wonderkind is hem al lang vooruit gesneld en ik kan niets ander dan volmondig beamen: deze jongen is van grote klasse en we hopen hem snel terug te zien in Nederland!
Als Eric Gales wordt aangekondigd gaat er een flinke siddering door de zaal heen, Eric is namelijk erg geliefd in Nederland. De lange man loopt kalm en zelfverzekerd op, volop genietend van het uitbundige applaus. Zoals altijd begroet hij zijn publiek met enkele oprechte, persoonlijke woorden. Of we klaar zijn voor een avond vol passie en emotie? Ja? Dan buckle up, want Eric Gales gaat beginnen! Eric heeft vrouwlief LaDonna Gales op percussie, Nick Hayes achter de drumkit en Byron Carter op de basgitaar.
Zoals goed is te horen, steekt de even zo charismatische Gales zijn liefde voor Jimi Hendrix niet onder stoelen of banken. Hij staat vooral bekend om zijn energieke podium performance, lange psychedelische nummers vol stevige gitaar solo’s en kenmerkende riffs. Stevige rock, funk en blues is het devies. Het waanzinnige Boogie Man staat zoals altijd als een huis, maar wat écht indruk maakt is de werkelijk prachtig gespeelde Buddy Guy cover Baby Please Don’t Leave Me, zó intens en waarbij de tranen me praktisch over de wangen rollen.
Eric danst en vliegt over het podium en de energie spat er werkelijk af. Hij laat ons zelf om track no. eleven vragen van zijn laatste, bekroonde album ‘Middle Of The Road‘. Track 11 oftewel Swamp! Tja, en dan is het alsof je aan boord een rollercoaster stapt. Geen enkel rustmoment in dit powernummer, slechts #BOOM! Compleet met tete a tete met vrouwlief LaDonna, samen swingend op het podium. Wát een vette performance!
Vervolgens pakt Eric even kort een moment om platenlabel Provogue / Mascot uitgebreid te bedanken voor deze succesvolle tour. Dan is het tijd om voor de laatste twee nummers zijn compadre, de Dallas bluesrocker Lance Lopez het podium op te vragen.
Lance werd al jong ontdekt door soul legende Johnny Taylor, die hem onmiddellijk inhuurde voor een lange tour. Vervolgens speelde Lance met muzikanten als Bobby Blue, Johnny Guitar Watson en Bobby Rush. Al deze invloeden vormden hem tot een veelzijdige gitarist, die alle kanten van de blues (rock) laat horen.
De twee dikke vrienden zijn bijzonder uitgelaten en hebben er overduidelijk veel zin in. De onderlinge band is super en het spelplezier spat er van af. De band zet in met Lance’s Texas blues Mr. Lucky, afkomstig van zijn zojuist uitgebrachte nieuwe soloalbum ‘Tell The Truth‘. Ook titelsong Tell The Truth wordt gespeeld en duidelijk wordt wat een ongelooflijk krachtige gitarist deze Lance Lopez is! Zijn stem is aangenaam rauw, zijn spel strak en flitsend, het is de hoogste tijd om deze klasbak eigen shows te zien spelen! Lance hoopt dan ook met zijn eigen band terug te keren naar Europa, zo verzekerde hij me na afloop.
Tijdens de grande finale komen alle artiesten het podium op en gaat het dak er helemaal af: deze vier klasbakken weten van geen ophouden en slingeren de ene na de andere gitaarsolo de zaal in. Met een subtiel gespeelde doch zeer uitgebreide versie van Red House komt iedereen heel flink aan bod en wordt geheel duidelijk wat een stelletje wereld gitaristen hier samen op dat podium staan. Geniet vooral nog maar ‘even’ mee.
Absolute uitsmijter is een vet gespeelde Goin’ Down, waarbij ook Jan Akkerman nog even verschijnt. De zaal kolkt en het publiek staat ademloos te kijken en te luisteren naar dit gitaargeweld. Dan…nog een laatste buiging, de gitaren als afscheid in de lucht en dan is deze eerste editie van Rockin’ The Blues toch echt voorbij. Het is het wachten dubbel en dwars waard geweest.
Op naar het podiumcafé, waar een prachtige, uitgebreide merchandise stand is ingericht, met natuurlijk heel veel muziekdragers van álle artiesten uit de Provogue stal, plus diverse textiel items. Het geheel vind gretig aftrek onder de bezoekers en menig T-shirt, cd en/of lp verdwijnt, al dan niet gesigneerd door de heren, in de tassen. Als teaser voor deze ‘Rockin’ The Blues’ tournee is door het bluesrock label Mascot/Provogue een gelijknamig verzamelalbum uitgebracht met, naast de artiesten van deze tournee, het neusje van de zalm op bluesrock gebied. Ook deze cd is een gewild item.
Resumerend durf ik wel te stellen dat Rockin’ The Blues 2018 een superstrak en professioneel georganiseerd festival is gebleken, voor liefhebbers van de beste bluesrock die er maar is. Provogue heeft hiervoor zijn nek flink uitgestoken en het resultaat mag er zijn. Volgend jaar komt er een nieuw festival met andere geweldige Provogue artiesten, Blues Magazine zal zeker weer van de partij zijn!
Rockin’ The Blues 2018 Fotoalbum
[ess_grid alias=”rockin-the-blues-2018″]
ik heb heel wat gemist,vrees ik…
Uitstekend verslag, en mooie foto’s, van een heerlijke avond. Genoten. Voor mij was de koek nog niet op want op zondagmiddag trad Michael Lee Firkins op in Cafe de Noot (Hoogland). Ook weer genoten van een geweldige gitarist in het genre bluesrock. Firkins had zeker niet misstaan op het podium in Zoetermeer. Nou, genoeg vitaminen bluesrock gehad afgelopen weekend! Ik kan weer vooruit.