Ribs & Blues dag 2
Met onder andere: Blackbird, Julian Sas, Little Hat, Spencer Mackenzie, Dan Patlansky, Fantastic Negrito, Elles Bailey, The Bintangs en Walter Trout.
zondag 28 mei 2023
Raalte
Zie ook:
Verslag Ribs & Blues Dag 1
Verslag Ribs & Blues Dag 3
Tekst en foto’s: Edwin van der Linden.
Alle foto’s staan in het album Ribs & Blues Festival 2023. (Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
De tweede dag van Ribs and Blues begint met fantastisch mooi weer. Het is moeilijk om het terras in te wisselen voor de al warme tent. Het programma is vandaag in twee tenten met best wel veel overlap. Dat wordt keuzes maken. Start van de zondag in de grote tent is de Nederlandse Blackbird. Mooie mengeling van uptempo popsongs en ballads. Maar we komen voor de blues dus snel naar het kleine podium voor Little hat. Wat brengen Machiel Meijers begeleid door Willem van Dullenman en de altijd ritme vaste Paolo de Stigter weer een boel energie in de toch al hete tent. Vanaf de start vette mondharmonica en gitaar, het geweld houdt niet op. Veel succes op de European blues challange. Over geweld gesproken, Julian Sas startte direct met nummers van zijn laatste album, Electacoustic, ‘World on fire’, ‘Waiting for tomorrow’ en Falling from the edge of the world’. Richting het einde werden de onvermijdelijke ‘Blues for the lost and found’ en ‘Hey Joe’ gespeeld. Wederom een heerlijke set, Julian Sas verveelt nooit.
In de kleine tent vulde Sister Cookie de tent niet alleen met haar stem. Het was whole lotta women. Maar wat een stem. Muziek was moeilijk in te delen, blues, soul, maar een uitstekende act voor dit festival.
In de grote tent was ondertussen het feestje begonnen voor het 25-jarig bestaan. Een band met louter mensen uit de omgeving van Salland die covers spelen van artiesten die ooit op Ribs and Blues gespeeld hebben. Een feest der herkenning. Hoogtepunten, Sean Webster die ‘Hallelujah’ in de versie van Popa Chubby speelde en Andrew Elt (lid Walter Trout band) die ‘Easy Livin’’ van Uriah Heep zong.
Spencer Mackenzie zie ik nu voor de tweede keer. De set was vergelijkbaar met Moulin blues. Hij startte met meerdere nummers van zijn laatse album Preach to my soul (‘Baptized by Cold water’, ‘Preach to my soul’ en ‘Don’t wanne be your dog’) en bouwde de set op naar hardere nummers aan het einde. In vergelijking met Moulin blues kreeg hij de tent moeilijk mee en vielen er ook gaten in het publiek. Het lag niet aan Spencer zijn enthousiasme en werklust. In het oosten houden ze duidelijk meer van hardere blues. Ik hou hem zeker in het vizier, mooi gitaarsolo’s en een fijne stem om naar te luisteren.
Helaas het concert niet af kunnen kijken omdat Dan Patlansky in de kleine tent alweer begonnen was. Powerblues met veel ruimte voor solo’s. Gelukkig was er wat meer ruimte in het schema, maar na het fotograferen bij het podium was de tent zo vol dat je er niet meer in komen. Rustig naar het hoofdpodium gelopen voor een goede fotoplek voor Fantastic Negrito. Dat hadden meer mensen gedacht. Ondanks het warme weer waren veel mensen blijven staan voor deze fantastische artiest die al een hele geschiedenis meedraagt. Zijn muziekteksten gaan vaak over hoop en sociale verschillen in de maatschappij. Samen met de cover van Bill Withers ‘Ain’t no sunshine’ en Nirvana/Leadbelly/Nirvana/ ‘Where Did You Sleep Last Night’ een fanatische beleving. Wat een energie en wat een dynamiek op het podium.
Ik vond het gek dat Elles Bailey op het kleine podium was geprogrammeerd. Haar populariteit is hoog en ze had zeker op het grote podium gepast. Op Moulin blues bleek al dat ze dit goed aan kan qua persoonlijkheid. Haar band in Raalte was bijna hetzelfde als in Ospel maar met Jonny Henderson op de toetsen in plaats van Govert van der Kolm. Omdat ik haar bij Moulin blues al gezien had en ik na het fotomoment de tent wederom niet meer in kon vanwege de drukte, snel weer naar Fantastic Negrito, daar wilde ik zo weinig mogelijk van missen.
Noem je een Nederlandse Bluesband dan noem je de Bintangs. Al 60 jaar zijn deze mannen op pad en staan terecht in de Dutch Blues Hall of Fame. Natuurlijk is niet de hele band meer compleet, maar origineel lid bassist Frank Kraaijeveld houdt de boel bij elkaar. Het publiek vooraan is ook echt oud. Nog nooit heb ik mensen op rollators zien zitten bij een concert. Heerlijk dat deze generatie nog naar een festival komt voor hun favoriete band die al voor de 4e keer op Ribs en Blues staan. De set is een mooie afwisseling van oud en nieuw werk en natuurlijk ontbreken ‘Ridin’ On The L & N’ en afsluiter en meezinger ‘Alright alright’ niet.
Afsluiter van de 1e pinksterdag is Walter Trout. Ondanks dat ik hem regelmatig gezien heb voor en na zijn transplantatie kijk ik er altijd naar uit. Zijn setlist is de laatste jaren flink veranderd maar dat komt doordat er nog regelmatig nieuw werk van hem uitkomt zoals het album Ride uit 2022 waarvan hij onder andere het nummer ‘I worry to much’ speelt. Een van zijn zorgen is hoe lang zijn lever het nog uithoudt na de transplantatie. Het publiek wordt nog eens aangedrongen om zich op te geven als donor, anders had Walter Trout hier niet meer gestaan. Walter zet het publiek met zijn gekke bekken en natuurlijk zijn gitaarspel helemaal naar zijn hand. Bij het heerlijke ‘See you on the other side’ zag je het plezier op het podium en de klik tussen Trout, bassist Johnny Griparic en tourmanager/gitarist Andrew Elt. Bij ‘We’re all-in this together’ kwam zoon Jon Trout op het podium, wat kunnen die twee elkaar uitdagen. Samen met onder andere ‘Say goodbye to the blues’ en de afsluiter ‘Bullfrog blues’ in de Rory Gallagher versie was dit weer een fantastische dag.
Bekijk alle foto’s in het fotoalbum Ribs & Blues Festival 2023.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe