Verslag: Holland International Blues Festival – Grolloo 9 & 10 juni 2023 – Dag 2

Een tropische zesde editie van het Holland International Blues Festival!

Verslag van zaterdag 10 juni, line up:
Nikki Hill, Blood Brothers feat Mike Zito & Albert Castiglia, Marc Broussard, Christone ‘Kingfish’ Ingram en Beth Hart

Lees hier het verslag van dag 1!

Tekst: Nineke Loedeman / Foto’s: Marco van Rooijen. Bekijk alle foto’s in het fotoalbum Holland International Blues Festival 2023. (Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)

Zaterdag is het zowaar nóg warmer en na het vullen van ons waterflesje worstelen we ons al puffend door het publiek om een mooie plek te veroveren vóór het podium, op weg naar Nikki Hill…

NIKKI HILL zingt al gospel vanaf haar kinder- tot ergens in haar tienerjaren. Hoewel ze van huis uit werd geïnfecteerd met R&B, soul, pop en hiphop, ontdekte ze daarnaast ook garage rock, rock ‘n’ roll, blues en roots. Al die invloeden zijn hoorbaar in haar muziek. Feit is dat deze vocale krachtpatser niet zomaar in een hokje is te stoppen.

Dat de dame uit North Carolina niet voor één gat te vangen is bleek wel uit het feit dat ze ook zelf verantwoordelijk was voor het uitbrengen en produceren van haar debuutalbum ‘Here’s Nikki Hill’ in 2013. Nog twee albums volgden de jaren erna: ‘Heavy Hearts Hard Fists’ in 2015 en ‘Feline Roots’ in 2018. Ze verzorgde support acts voor artiesten zoals Dr. John, Los Lobos en Aaron Neville, niet de minsten!

‘
Deze prachtige, vandaag geheel in strak zwart geklede dame zet de tent al gauw in vuur en vlam met haar arsenaal van pittige, soulvolle en sensuele songs waarbij haar krachtige en kenmerkende vocalen je niet onberoerd laten. Ze is één brok adrenaline op dat podium en komt zo makkelijk aan 10.000 stappen, per uur! Naast haar zien we twee geweldige gitaristen, namelijk de onnavolgbare Laura Chavez en Nikki’s man, Matt Hill. Deze twee snaren tovenaars vullen elkaar op geweldige wijze aan met ieder hun eigen stijl. Daarnaast zien we Marty Dotson op drums en Nick Gaitan op bas.

Na een paar flitsende nummers om “op te warmen” wordt de Stevie Wonder song Every Time I See You I Go Wild op groovende wijze gespeeld. De vibe wordt vastgehouden met het stampende Don’t Be The Sucker (Feline Roots 2018). Een explosieve set volgt die nergens in dut en nergens saai wordt en bovenal blijft het tempo hoog.

We mogen genieten van een lekker lang uitgesponnen Struttin van het album ‘Heavy Hearts, Hard Fists’ dat bol staat van vocale hoogstandjes en zalig gillende gitaren van Laura en Matt. The Fire That’s In Me zingt ze even later, nou dat merken we! Als dampende afsluiter slingert ze You Got Your Head Backwards nog over het publiek uit, dat het toch al zo warm heeft! Nou, we zijn wakker hoor met deze feel good Rock n Roll… Nikki Hill trapt dag twee heerlijk af in deze veel te warme tent! Eerst maar eens weer het waterflesje vullen.

Vorig jaar trad hij samen op met Kat Riggins, maar waarmee hij vooral imponeerde was zijn geweldige last minute vervanging van een zieke Beth Hart. MIKE ZITO staat vandaag wederom in Grolloo! Zijn nieuwste project BLOOD BROTHERS is een samenwerking met een ander bluesrock-zwaargewicht: vriend en collega zanger/gitarist ALBERT CASTIGLIA.

De mannen kennen elkaar al jaren en zijn bijzonder aan elkaar gewaagd. Terwijl Mike Zito naam maakte als solo artiest én als deel van de all-star band Royal Southern Brotherhood, begon Castiglia als begeleider van de legendarische bluesmuzikant Junior Wells voordat hij solo verder ging.

De kerels, beiden zijn Blues Music Awards winnaars, gingen vorig jaar samen toeren en namen vlak daarna hun album ‘Blood Brothers’ op, dat werd geproduceerd door Joe Bonamassa. Zowel op het podium als ernaast zijn deze muzikanten aan elkaar gewaagd en steken continu de gek met elkaar aan. Live staan ze garant voor vlammende gitaar battles, rauwe vocalen en schitterend samenspel.

Onder luid gejuich wordt de band ontvangen, men is Mike Zito echt nog niet vergeten! Naast beide gitaristen zien we ook twee drummers, nl. Matthew Johnson en Ephraim Lowell. Achter de beide orgels zit Lewis Stephens en aan de basgitaar plukt Doug Byrkit.

Opener Hey Sweet Mama swingt van voor tot achter en zet de toon voor het gehele concert. Mike zingt dan het chille (I Need Love) In My Soul...en dat nummer begint rustig met een heerlijke groove maar gaat dan over in een wat pittiger sound. Het is gelijk raak, de scherpe gitaarsolo’s van beide mannen mogen niet ontbreken! Heerlijk!

Veel nummers van hun album worden gespeeld met als persoonlijk hoogtepunt voor mij het fantastische A Thousand Heartaches, zo waanzinnig mooi gespeeld en vooral gezongen door Albert Castiglia… De emoties ebben langzaam weg als My Business wordt ingezet, uptempo met frisse, stevige klanken en ook de gitaar battles worden steeds heftiger! Mike pakt zijn slide er ook even bij en begint Albert uit te dagen. En die laat zich niet onberoerd en reageert met eveneens vlammend gitaargeweld.

Nog een favoriet persoonlijk nummer is Mike’s Gone To Texas, welke hij schreef in 2012 na een heftig leven inclusief verslaving, en zijn afgelegde weg om af te kicken. (Lees hier het interview met Mike waarin hij daarover vertelt..).

Ook ontbreekt de Hill Country Jam niet, waarin de bandleden hun capaciteiten om de beurt mogen etaleren. En het wordt ook door het publiek zeer gewaardeerd, wat is dit een prachtige instrumentale krachtpatserij! Niet alleen klinken de beide samenspelende gitaren waanzinnig, ook Lewis haalt alles uit de kast. Wat een toetsen tovenaar is het toch! De drie man sterke ritmesectie is fenomenaal en ondersteunt het geheeld met groovende ritmes en ook nog eens ontzettend veel lol!

Een echt wereldconcert hier in Grolloo. Van mij mag Mike Zito inclusief zijn Blood Brothers nóg wel een keertje terugkomen!

MARC BROUSSARD timmert al vele jaren aan de weg maar is nog niet zo heel bekend bij het grote publiek hier in Europa heb ik het idee. De Amerikaanse singer-songwriter komt gelukkig wel steeds vaker over voor een aantal shows en blaast dan een ieder van de sokken met zijn soulvolle stemgeluid. De sound van deze 41 jarige man uit Louisiana wordt ook wel eens omschreven ‘bayou soul’,  want zijn afkomst klink duidelijk door in de zuidelijke passie waarmee hij invloeden uit gospel, country, blues, soul en rock met elkaar verbindt.

Zijn debuutalbum stamt uit 2007 en daarna bracht Marc nog een negental albums uit waarvan vier delen van ‘S.O.S.: Save Our Souls’. Dit betreft cover albums waarvan de opbrengsten naar het goede doel gaan. Het laatste deel, ‘Blues For Your Soul’, verscheen in maart 2023 en werd geproduceerd door Joe Bonamassa en Josh Smith. Het album is gemaakt met het idee om geld in te zamelen om de kansarme jeugd van zijn land te helpen en zo levert ; S.0.S. 4: Blues for Your Soul’ geweldige muziek voor een goed doel!

Er staan toch al vele fans te wachten, nog ruim voor aanvang van het concert. Zij hebben de weg gevonden naar Grolloo en willen niets missen van de muziek van deze vriendelijke man. Naast Marc zie ik een fantastische gitarist Bobby Schneck Jr. die inmiddels alweer jaren geleden is ingelijfd door Marc. De band opent met The Wanderer van zijn album ‘The Dockside Sessions’ uit 2019.

Van zijn allereerste album brengt hij zijn misschien wel meest bekende nummer Come In From The Cold en het moet gezegd… dit is waanzinnige heerlijke SOUL! Ook het langzame, intense Baton Rouge heeft die zuidelijke, broeierige sfeer die je telkens weer terughoort in zijn nummers.

Ook draait Marc zijn hand ook niet om voor een of twee vette covers en dus schalt meezinger Papa Was A Rolling Stone door heel Grolloo. Ook het swingende I’d Rather Drink Muddy Water (Lou Rawls) brengt hij intens gevoelig gezongen en komt zowel vanuit zijn hart als vanuit zijn tenen.

En dan volgt nog een hele mooie afsluiter in de vorm van Cry To Me. Wat een stem, wat een sound. Nou, ik weet zeker dat vele mensen diep geëmotioneerd geraakt zijn vanmiddag door de prachtige set van Marc Broussard.

Hij ontpopte zich als een van de helden van de editie van 2022 nadat hij na zijn eigen succesvolle optreden ook nog insprong (met Mike Zito) als vervanger van Beth Hart. CHRISTONE ‘KINGFISH’ INGRAM heeft al met groot succes zijn visitekaartje afgegeven in de wereld van de blues. Christone is afkomstig uit Clarksdale, Mississippi en nadat zijn vader hem op jonge leeftijd een documentaire over Muddy Waters liet zien, had Christone zijn inspiratie gevonden!

Hoewel hij begon op drums en bas, pakte Ingram al vroeg een gitaar op en ontwikkelde al snel een eigen sound en stijl. Inmiddels creëert Christone hedendaagse en vooral vernieuwende bluesmuziek die zeker tot de verbeelding van zijn generatie spreekt. Zijn laatste album ‘662’ werd met luid gejuich ontvangen en leverde hem een Grammy voor Best Contemporary Blues Album.

En dattie ook populair is hier in Grolloo is zeker duidelijk. Rijen dik staan fans en nieuwsgierigen te wachten op de 24 jarige Ingram. We horen mooie songs als I Wanna Be Your Lover, Fresh Out en Another Life Goes By, zijn aanklacht tegen het alsmaar groeiende geweld in de Amerikaanse samenleving. Natuurlijk speelt hij ook de titeltrack van dat zalige album ‘662’…En dan het nummer waar menigeen op wacht, zijn uitvoering van het magistrale Michael Burks nummer Empty Promises. Het kippenvel verschijnt op mijn armen!

Wat we hier vanmiddag voorgeschoteld krijgen is simpelweg vreselijk goede blues met niet alleen steeds beter wordende vocalen, maar vooral met fantastisch gitaarspel van deze jonge gozer. Dit is blues zoals blues moet zijn, gespeeld vanuit het hart. Schitterende nummers die er toe doen. En hij bespeelt zijn Fender Telecaster op een dusdanige wijze dat deze zowel kan gillen maar ook fluisteren, snerpend maar ook ingetogen en altijd met een intens gevoel. Hoe mooi is het als je dat kunt overbrengen aan een publiek! Dat publiek geniet en er wordt volop gedanst. Ook het rondje door het publiek ontbreekt vandaag niet!

Binnenkort komt er nieuws over het nieuw uit te brengen live album, zo vertelt hij nog. Christone eindigt zijn vlammende set met Woke Up This Morning en loopt daarna ubercool het podium af, het publiek in awe achterlatend.

Echt tijd om bij te komen is er niet, want wil je een beetje in de buurt van Beth Hart komen, dan moet je al ergens voor het podium in de rij gaan staan. Dat denken ook die andere duizenden mensen.

BETH HART krijgt vandaag een zgn. ’tweedekansje’, nadat ze vorig jaar op het laatste moment moest afzeggen wegens medische redenen. Dat beroerde nieuws werd haar niet in dank afgenomen en erg slecht ontvangen door het publiek/fans, waarvan een flink deel speciaal voor haar naar Grolloo was afgereisd.
Beth was al tijdens de eerste editie van dit festival in 2016 van de partij. Ze heeft sowieso een zwak voor Nederland, zijnde een van de eerste landen waar ze echt doorbrak. In november 2022 stond ze trouwens nog voor een uitverkochte Ziggo Dome, net als eerder in 2018.

Ze heeft inmiddels succesvol elf soloalbums uitgebracht en drie samen met Joe Bonamassa. In 2022 bracht ze ‘A Tribute to Led Zeppelin’ uit, en ook dat album kreeg geweldige recensies. Haar krachtige en kenmerkende stem, intense energie en oprechte liedjes spreken vele mensen aan. En niet onbelangrijk, ze is een echt podium persoonlijkheid, zowel haar lach als haar traan zijn altijd dichtbij. That’s the Blues, baby!

Tja, en zodra Beth het podium op dwarrelt gaat er een schokgolf door Grolloo, eindelijk daar is ze! Het applaus en gejuich neemt ze dankbaar in ontvangst en trapt direct haar, hele lange zo blijkt later, set af met Waterfalls en vervolgt met I Love You More Then You’ll Ever Know en Can’t Let Go. En alles in een moordend tempo! Bekende en minder bekende nummers passeren de revue.  Van het album ‘A Tribute To Led Zeppelin’ zingt ze When The Levee Breaks.

Ze zit geen moment stil, ze danst, ligt en springt. Ze heeft zoals altijd veel interactie met haar publiek: kletst met ze, betrekt ze, kijkt ze aan, ze zit vooraan op een kruk of gewoon op de rand van het podium. Gewoon lekker dichtbij, dat is zeker één van haar charmes en vooral van haar kracht. Je hebt echt het gevoel dat ze voor jou zingt. Haar gehele show is emotioneel, eerlijk, rauw, grappig, intens en energiek. Dit is Beth.

Pas na een klein uur neemt ze plaats achter haar piano, die zoals altijd is voorzien van stemmige kaarsjes. Dan ervaart ze wat rust lijkt het. Dan komen ook de machtigste nummers naar boven zoals Oh So Shaky, Sister Heroine en Bad Woman Blues.

Bij het nummer Sugar Shack verruilt bassist Tom Lilly zijn elektrische bas voor een upright exemplaar, terwijl gitarist Jon Nichols de akoestische gitaar heeft omgehangen. Met de percussie klanken van Bill Ransom klinkt het allemaal errug lekker.

Beth weet niet van ophouden en pas na de toegiften Woman You’ve Been Dreaming Of,  Leave The Light On en I’d Rather Go Blind wordt om 00.30 uur het concert én de zesde editie van het Holland International Blues Festival afgesloten.

Organisatie en medewerkers/vrijwilligers en inwoners van Grolloo bedankt! De zevende editie is op 14 en 15 juni 2024. Zet het maar vast in je agenda. Graag tot dan!

Ook op Blues Magazine ...