Verslag: Holland International Blues Festival – Grolloo 9 & 10 juni 2023 – Dag 1

Een tropische zesde editie van het Holland International Blues Festival!

Verslag van 9 juni dag 1, line up:
Hearty Har, Bette Smith, Joanne Shaw Taylor, The Teskey Brothers en John Fogerty

Lees hier het verslag van dag 2!

De zesde editie van het Holland International Blues Festival vindt plaats op vrijdag 9 en zaterdag 10 juni 2023, uiteraard weer in het prachtige Blues Village Grolloo. Ook dit jaar liegt de line up er niet om: Hearty Har, Bette Smith, Joanne Shaw Taylor, The Teskey Brothers en John Fogerty, Nikki Hill, Blood Brothers feat Mike Zito & Albert Castiglia, Marc Broussard, Christone ‘Kingfish’ Ingram en Beth Hart.

Net als de voorgaande jaren vormt de kolossale flamingo-roze festivaltent dit weekend het kloppende hart van het Holland International Blues Festival. De megatent is maar liefst 120 bij 65 meter en aan beide zijden staan grote tribunes opgesteld met zitplaatsen voor ruim 3000 mensen! Met beide praktisch uitverkochte dagen zal het dan ook weer bijzonder druk worden!

Tekst: Nineke Loedeman / Foto’s: Marco van Rooijen. Bekijk alle foto’s in het fotoalbum Holland International Blues Festival 2023. (Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)

Het HIBF weet ook dit jaar een uiterst gevarieerd programma aan te bieden, met doorgewinterde muzikale grootheden maar evenzo ook met jong talent. We laten ons verrassen! Het is al intens warm op vrijdag om 15.00 uur als de kersverse presentator het immense podium op loopt. Niemand minder dan ERWIN NYHOFF mag de optredende artiesten op- en afkondigen. En dat doet hij op geheel eigen, ontwapenende wijze!

De band die het festival mag openen is HEARTY HAR, de zeskoppige band van broers Shane Fogerty en Tyler Fogerty. Ja, ik hoor je denken: Fogerty? Inderdaad, het zijn twee zoons van icoon John Fogerty die enkele uren later deze eerste festivaldag mag afsluiten. Het gehele gezelschap toert al enige tijd door Europa met John’s Celebration Tour en sluit die Europese leg vandaag hier af om daarna terug te keren naar de VS. Beide broers werkten tijdens de pandemie al mee aan hun vaders project “Fogerty’s Factory” en het moge duidelijk zijn dat de mannen opgegroeid zijn in een zeer muzikale familie!

Hearty Har is een rechttoe rechtaan rock ‘n’ roll band uit Los Angeles, Californië en werd opgericht in 2012. De band staat bekend om hun opzwepende en rauwe live shows, waarin moderne psychedelica wordt vermengd met klassieke garagerock ’n’ roll. Hun laatste album, ‘Radio Astro’, verscheen in 2021 en recentelijk heeft de band ook nog twee singles uitgebracht.

De band bestaat verder uit drummer Richard Millsap, toetsenist Douglas Lamothe, bassist Jesse Wilson en gitarist Nick Stratton. De band opent met Romeo, een energiek nummer met een flinke dosis synthesizer rock! Na Say Something houdt ook Scream and Shout! het hoge tempo vast en de broers zingen om beurten. Het nummer Get Down bevat naast dat terugkerende synthesizer werk ook prachtige slidepartijen van beide gitaristen!

Kortom: we worden vanmiddag getrakteerd op een set van vlammende gitaren vermengd met vette synthesizers en prima vocalen. Daarnaast heeft de band een lekkere uitstraling! Niks klonen van papa John, nee deze jongens zijn origineel en zijn gezegend met een hele eigen identiteit.

Het klinkt soms zelfs in de verte als iets van Dan Auerbach/ The Black Keys in mijn oren en daar hou ik persoonlijk wel van. De nummers hebben een fantastische groove, zijn uitermate dansbaar en hebben zo nu en dan die fameuze jaren 70 sfeer. Hoe verder het concert vordert, hoe wilder de nummers worden en dat blijkt voor sommige bezoekers iets teveel van het goede en zij verlaten dan ook voortijdig de tent om buiten “verkoeling” te zoeken.

Zoals het lichtelijk demonische nummer Boogie Man. Dat heeft onmiskenbaar die psychedelische inslag, compleet met stemvervorming, wilde, rollende ogen en uitzinnige bewegingen. Wel met een fantastische orgelpartij! Al met al een heule frisse openingsact!

Wat een genot is het om BETTE SMITH te zien opkomen! Ze dwarrelt, heerlijk gekleed in haar SuperWoman pakje al swingend en lachend het podium op. Bette groeide op in Brooklyn, New York waar ze op jonge leeftijd in aanraking kwam met gospel en soul. Het is dan ook niet vreemd dat ze al op vijfjarige leeftijd begon met zingen. Als dochter van een kerkkoordirigent besloot ze, na eerst totaal verschillende opleidingen te hebben gevolgd, haar droom te verwezenlijken en werd professioneel zangeres.

Ze trapt af met het lekkere Shackle & Chain afkomstig van haar eerste album ‘Jetlagger’ uit 2017.  De sfeer zit er al direct in, de dame staat geen moment stil en wervelt continu van helemaal links naar helemaal rechts! Ook de heerlijke slow blues (met een vlijmscherpe gitaarsolo) Dirty Hustlin’ staat op dat album en laat horen dat Bette vocaal haar vrouwtje heel stevig staat! De groovy soulvolle Isaac Hayes song Do Your Thing is wat dat betreft ook echt op haar lijf geschreven. Indrukwekkend is de prachtige, emotievol gezongen ballade Don’t Skip Out On Me, met een intense trompetsolo.

Bette heeft een te gekke band, inclusief twee blazers, waarmee ze hier een bak van solide, volvette, stevige en swingende Soul en Blues over het publiek uit stort! Ze heeft een heerlijk doorleefd en emotievol stemgeluid en zingt de longen uit haar lijf. Een van Bette’s grootste invloeden is de recent overleden Tina Turner waarvan ze nu een vette versie van Nutbush City Limits neerzet, die natuurlijk meegezongen wordt door het publiek in én buiten de tent.

In 2020 bracht ze het album ‘The Good, The Bad and The Bette’ uit en daarvan speelt ze Everybody Needs Love en de rocker I’m A Sinner. Bette heeft inmiddels haar laarsjes maar uitgeschopt en racet op haar blote voetjes nog steeds vol energie over dat podium. De band doet er ook maar weer een tandje bij, want Bette krijgt er geen genoeg van. En het publiek ook niet. Ik heb al lang niet zo’n energieke show gezien! Zweetpareltjes zowel op het podium alsook in de tent! Lekker hoor!

Ondertussen stijgt de temperatuur genadeloos naar grote hoogten. In de tent is het nauwelijks te harden en hoe blij kun je dan zijn met de watertappunten waar je je flesje vaak kunt  bijvullen. Dat doen we dan ook regelmatig want we hebben maar kort de tijd om weer helemaal klaar te staan voor act nummer drie vandaag!

En dat is de Britse JOANNE SHAW TAYLOR, haar zagen we in 2018 al eens op dit podium. De blonde zangeres en gitariste was nog maar 16 jaar jong toen ze ontdekt werd door Dave Stewart van Eurythmics. Hij nam haar mee op tournee naar Europa en dat was nogal wat! Een indrukwekkende start voor een jonge meid die in haar vroege tienerjaren geïnspireerd werd tot het spelen van de blues na het horen van grootheden als Stevie Ray Vaughan, Albert Collins en Jimi Hendrix!

Inmiddels heeft ze een vaste plek in het blues circuit veroverd en toert ze over de gehele wereld. Ze bracht maar liefst negen albums uit en eind 2022 zag ‘Nobody’s Fool’ het licht. Ze speelt regelmatig met hedendaagse blues grootheden als Joe Bonamassa, Eric Gales en Kenny Wayne Shepherd. Joe B. schonk haar het kenmerkende model Telecaster van Fender Albert Collins dat ze het liefst gebruikt en waar ze dan ook vanmiddag op speelt.

Joanne trapt haar set af met de Fleetwood Mac song Stop Messin’ Round af en vervolgt met Keep On Lovin’ Me van Otis Rush. Ook Can’t You See What You’re Doing To Me is een cover en wel van Albert King. Covers zijn prima zolang ze maar goed worden uitgevoerd en dat is heel zeker het geval hier. De band staat als een huis en Joanne is goed op dreef. Ze straalt naast veel power ook heel veel positiviteit uit en dat horen we terug in haar gitaarspel en haar zang. Er klinkt stabiliteit en volwassenheid in door. Ze vertelt tussendoor dat, sinds Covid, dit het eerste festival is waar ze weer speelt. Ze komt hier graag en is dol op het Nederlandse publiek, zo vertelt ze.

Gelukkig horen we ook veel van haar eigen werk en wel Dyin’ To Know (Reckless Heart 2019), Won’t Be Fooled Again ( 2017), I’ve Been Loving You Too Long en Bad Love (beiden van Reckless Heart 2019). Al met al zetten Joanne en haar band hier in Grolloo een retestrakke bluesrock set neer die rockt en stampt.  Vocaal klinkt het top, haar gitaarskills zijn fenomenaal, dit is bluesrock in optima forma!

Inmiddels is het 20.15 uur, we hebben onze magen gevuld en wachten met spanning af tot de mannen from down under  THE TESKEY BROTHERS uit Melbourne verschijnen. Samen met ons wachten vele anderen ook voor het podium op de band. Veel jonge mensen trouwens want The Teskey Brothers veroveren op hoge snelheid de wereld en zijn mateloos populair bij de jonge en oud(ere) muziekliefhebber.

De broers Josh Teskey en Sam Teskey richtten in 2008, samen met Brendon Love en Liam Gough, de groep op die in 2017 hun wereldwijde doorbraak zouden beleven met het album ‘Half Mile Harvest’. Ook de opvolger ‘Run Home Slow’ (2019) werd een immens succes en werd zelfs genomineerd voor een Grammy. Tijdens hun gedwongen rust ten tijde van de pandemie maakten ze maar liefst twee live albums. Inmiddels spelen Brendon en Liam niet meer in de huidige samenstelling. Momenteel spelen de broers met een nieuwe band waaronder een vrouwelijke blazerssectie slash background vocals en twee keyboardspelers.

In maart 2023 zijn ze met hun eigen show op tournee gegaan door Europa en het Verenigd Koninkrijk en het ene na het andere concert verkoopt uit! Fijn is het dan ook dat ze een tussenstop maken hier in Grolloo! Ze gaan daarna nog even door tot eind juli en aansluitend vertrekt het gezelschap naar de VS. Onder luid gejuich loopt de band het podium op en begint de band met het hagelnieuwe nummer Remember The Time, van het op 16 juni uit te komen album ‘Winding Way’.

Het prachtige Carry You is een van de songs waar de band beroemd mee is geworden en zorgt voor veel bijval. Iedereen zingt inmiddels al mee en zanger Josh is zichtbaar ontroerd door het enthousiasme van het publiek. Ook het nieuwe nummer Oceans of Emotions wordt goed ontvangen door de fans en Josh blijft geëmotioneerd overkomen.

We horen nóg een nieuwe song, nl London Bridge, een prachtig gespeeld slow soul nummer. Er volgen meer emotionele songs als I Won’t Be Alone en het Ray Charles nummer Don’t Let Me Down. Josh heeft echt een fantastische stem, Sam speelt geweldig gitaar, zeker met de slide, en de sound is heerlijk maar toch mis ik iets wat ik niet eens kan benoemen. Sfeer? Intimiteit? Geen idee. Ik ben wel reuze benieuwd naar het nieuwe album!

Gouwe ouwe So Caught Up (Run Home Slow 2019)  is weer zo’n meezinger, net als Pain And Misery (Half Mile Harvest 2017). Ook de afsluiter Hold Me (Run Home Slow 2019) wordt uit volle borst meegezongen en in die nummers vindt ik die zalige sfeer terug van de eerste twee albums. En daar geniet ik erg van.

Al met al een uitstekend concert vol gepassioneerde Southern Soul en daar heeft het publiek onwijs van genoten.

Afsluitende act is muziek icoon en voormalig frontman van de legendarische Creedence Clearwater Revival, JOHN FOGERTY! Vorig jaar stond hij al op de affiche van het HIBF maar door omstandigheden lukt het hem niet er toen bij te zijn. Vandaag is dat WEL gelukt! De vele aanwezige fans, velen herkenbaar aan hun John Fogerty T-shirt, kunnen niet wachten om hem te horen spelen. Hij toert al een aantal maanden door Europa en met veel succes.

Al vijftig jaar lang geldt John Fogerty, net 78 jaar geworden, als een van de meest invloedrijke muzikanten in de rockgeschiedenis. Hij werd in de jaren ’60 bekend als de leadzanger, leadgitarist en belangrijkste componist van Creedence Clearwater Revival en scoorde klassieke hits als Down On The Corner, Bad Moon Rising en Green River, om maar enkelen te noemen. Wie kent die nummers nou niet?

Toen CCR in ’72 uit elkaar ging, startte Fogerty zijn evenzo imposante solocarrière en toerde de wereld rond. Nooit is hij gestopt met muziek maken en op zijn 75e verjaardag verscheen zijn EP ‘Fogerty’s Factory’ en een jaar later in 2021 zijn EP ‘Freedom’.

Het concert begint met een video boodschap waarin John vertelt over de juridische strijd van de afgelopen vijftig jaar over rechten van zijn muziek. Heel recent heeft hij de rechten op z’n hele oeuvre terug verworven en wegens dit heuglijke feit is deze tour bedoeld om een viering van zijn muziek en dus die van CCR te zijn.

De videobeelden worden doorspekt met de wereldberoemde muziek van CCR. Magisch is het moment als we het nummer Proud Mary horen dat vervolgens meegezongen wordt door 13.000 mensen, zelfs nadat de video is afgelopen. Wat een kippenvel moment!

De band (oftewel Hearty Har) zet in met de begintonen van Born On The Bayou en onder luid applaus duikt de krasse John, zoals altijd gekleed in houthakkershemd, dit keer blauw, fris en fruitig het podium op. Een grote grijns van oor tot oor en nog steeds energiek en enthousiast. Bijna als een jonge god sjeest hij over het podium van links naar rechts. Alle hits komen voorbij: Who’ll Stop The Rain, Looking Out My Back Door, Have You Ever See The Rain, Down On The Corner en Fortunate Son. Stuk voor stuk klassiekers die iedereen kan meezingen. De sfeer is fantastisch, de tent kolkt.

Toch is er ook ruimte voor zijn zoons om een duit in het zakje te doen. Met Shane brengt hij een schitterend nummer, The Old Man Down The Road, waarin ze beiden een flitsend gitaarduel aangaan. Shane weet daarna een heerlijke solo uit zijn gitaar te toveren, terwijl John zich naar de achtergrond verplaatst en goedkeurend toekijkt. Een genot om naar te kijken en te luisteren.

John hangt dan nog zijn akoestische gitaar om en tovert zelfs nadien nog zijn mondharmonica te voorschijn. Hij geeft hem de gehele avond zeer flink van katoen, is eigenlijk gewoon niet te houden en gaat vervolgens de toegift in met nog drie songs: Rockin’ All Over The World, Bad Moon Rising en natuurlijk Proud Mary.

Man man man, wat een energiek concert! Met deze trip through memory lane besluiten we op fantastische wijze de eerste dag van het Holland International Blues Festival! Op weg naar de auto pak ik nog een lekker ijsje mee, tot morgen!

Lees hier het verslag van dag 2!

Ook op Blues Magazine ...