Bluesrock Tegelen
De Doolhof, Tegelen
7 September 2013
Tekst: Frank Schatorjé / Foto’s: Marco van Rooijen
Meer foto’s, zie fotoalbum Bluesrock Tegelen 2013
Bluesrock Tegelen, een swingend jubileum!
Op zaterdag 7 september was de 30e editie van het door Jan Smeets (bureau Pinkpop) georganiseerde Bluesrockfestival. Het sfeervolle, bijzondere openluchttheater, biedt al 30 jaar onderdak aan dit festival, waar al vele beroemdheden zoals: Rory Gallagher, Eric Burdon, Gary Moore, Johnny Winter enz. het podium betraden. De echte koploper is Guy Forsyth met inmiddels 6 optredens, maar daarover zometeen meer. De toestroom van het publiek is al jaren matig, ook deze keer werden er geen records gebroken. De teller bleef bij ruim 1500 bezoekers steken. Ieder jaar mag een regionale artiest het festival openen, een band gekozen door Stichting popmuziek Limburg.
Deze keer stond een 15 jarig gitaartalent Guy Smeets, met zijn nieuwe band om 13.00 uur klaar om iedereen op te warmen. Guy Smeets werd ter zijde gestaan door ervaren muzikanten, Rob van der Sluis, uitstekende zang, een dampende ritmesectie met Roy Vogels op drums en Nick McGrath op bas. En een op zijn Hammond golvende Colly Franssen. Met deze nieuwe band zorgden zij voor een enerverende set. Zo’n spetterende opening is er zelden geweest. Een goed gekozen repertoire, met covers zoals “Going Down”, “Sunshine of Your Love”. Een zichtbaar genietende Guy was niet te stoppen met zijn soleerwerk. Een uniek Nederlands gitaartalent waar we zuinig op moeten zijn.
De kop is er af, waarna de volgende “jongeling”, van 31 jaar het podium betrad. Jaimi Faulkner startte gedurfd akoestisch, best moeilijk op een Bluesrockfestival, waar “power” gewenst is. Da’s wel lef hebben. Na enkele nummers kwamen zijn Nederlandse begeleiders erbij. Een beetje pop, een beetje rock, een heel klein beetje blues, allemaal net iets te vlak. Hij barst van het talent maar hij kon de aansluiting met het publiek niet vinden, ondanks een instrumentale medley van Nirvana, Beatles en White Stripes melodieën.
The Perpetrators uit Winnipeg, Canada, waren voor mij de grote onbekenden. Verdienstelijke begeleiders in het verleden van o.a. Hubert Sumlin en Jim Byrnes. Een trio wat zich energiek presenteerde, vooral de beweeglijke performance van zanger/gitarist J “Howik” Nowicki, had aantrekkingskracht. Ze speelden veel tracks van hun nieuwe album “Stick “Em Up”, maar ook eerdere “hits”als “Six Pack”.
Een aangename kennismaking. In Heerlen bij de Southern Bluesnight een van de uitblinkers, Khalif Wailin’Walter. Hij kwam langzaam op gang, door wat technische problemen, was hij meer bezig met de techniek als met de setlist. Met “Big Booty Women” kreeg hij wat aansluiting bij het publiek. Wat zegt dat van deze mensen? Het klinkt. Hier zit volgens mij meer in, maar kwam er nu niet uit.
De 2e Nederlandse inbreng bestond uit King of The World. Nederlandse top, met “ werelds” gitaarspel van Erwin Java, gedreven gezongen door Ruud Weber, verfijnde drum van Fokke de Jong en een “Orgelcircus” op de Hammond door Govert van der Kolm. Met een absoluut hoogtepunt in het eerbetoon aan Cuby met “Can’t Go Home (For “Q”). Het samenspel en respect voor elkaars kunnen is zichtbaar aanwezig bij dit kwartet.
Nog steeds geen échte sensatie in Tegelen, voor 18.00 uur! Maar met met de opening van Guy Forsyth’s eerste track, de traditional “Sink ‘Em Low” was het ijs gebroken. A-capella zong hij deze track, hij eiste de aandacht op en dit werd niet meer losgelaten. Hij speelde naast tracks van zijn nieuwe album, ook vertrouwde nummers als “Mona”, “Taxi”en “Don’t Stand Still”. Zijn energieke presentatie, overtuiging, gitaar en mondharmonicaspel was overweldigend. Bij “Taxi” riep hij Guy Smeets op het podium en je zag Guy Forsyth zichtbaar genieten. Als 9e jarige mocht junior Guy Smeets al eens bij Forsyth op het podium meedoen, maar hier zag je dat Forsyth genoot van het doorontwikkelde talent. Wat een show, koude rillingen…
De slotact, vaak bij dit festival niet écht een hoogtepunt, maar deze keer knetterde het dak eraf bij de ontvlamde equipe van The Hoax. De Davey Brothers, Jon Amor, Hugh Coltman en Mark Barrett hadden de duivel op hun hielen. Hun nieuwe album “Big City Blues” werd bijna volledig gespeeld. Het sloeg aan bij het publiek of dat het “oude hits” waren. Dynamiek, swing, passie en vette ruige “grotemensenblues” is hun product en voor de derde keer lieten ze in Tegelen horen wat hun kwaliteiten zijn. Als traktatie kwam ook nog eens Guy Forsyth op het podium en ging met Hugh Coltman een geweldig harpduel aan in de Lester Butler track “Going To The Church”. Koude rillingen op een heerlijke 30e editie. Kom op, Jan Smeets, lekker doorgaan 6 september 2014 zijn we er weer!
Meer foto’s zie fotoalbum Bluesrock Tegelen 2013
We horen graag je mening! Voeg reactie toe