Verslag + Foto’s : Blues 2012 – 3 maart, partycentrum het Dak, Leerdam

Blues Festival Leerdam
3 March 2012
Partycentrum Het Dak, Leerdam

met Big Pete, Lightnin’ Guy, Motel Kingz, Veldman Brothers, Rhythm Chiefs, Duketown Slim, McAnthony, Big Dave

Tekst: Patrick Struijker Boudier / Foto’s: Marco van Rooijen

Blues 2012 in Leerdam op zaterdag 3 maart: ’Het mooiste plaatje dat ze ooit hebben gehad’ om maar een citaat op hun website te parafraseren. Want wat een topbands had de organisatie op het programma staan en wat een fun straalde het uit! Als ik één woord moet verzinnen om de avond/nacht te omschrijven, dan is het wel enthousiasme. En vooruit: lol ook. Okay, dat zijn eigenlijk twee woorden, maar u begrijpt de strekking.

Rond half negen knalt in de al behoorlijk gevulde grote Chicagozaal Motel KingZ het festval open; een viermansformatie onder leiding van zanger/mondharmonicaspeler Daniël Derksen. De band heeft zijn thuisbasis in Leerdam en heeft al eerder op het programma gestaan in Leerdam. Derksen heeft een krachtige stem met een goede bluesshout in zijn strot. Motel KingZ is een band van weinig woorden en zang, maar spreekt des te meer de taal van de instrumenten. De viermansformatie neemt volop de ruimte voor aanstekelijke instrumentale breaks en gooit naast bluesrock ook de vroege rockabilly à la Johnny Burnette and his Rock’n’Roll Trio in zijn spel. Zag ik daar al voorzichtig wat mensen dansen? Een prima opener van de avond.

In de Memphiszaal betreedt Imco Ceelen a.k.a. Duketown Slim het kleine podium. Brabantse akoestische Deltablues met een vleugje plattelandsgevoel. Of zoals hij het zelf zegt: ‘Duketown is mijn plek, maar Hengelo is ook te gek’. Duketown brengt heerlijk ontspannen blues met een scherp randje dat voor mij een kruising is tussen Kris Dollimore en Bas de Haan. Hoogtepunt vind ik een bijzonder opgewekte versie van Key to the Highway. De song bezingt erg vrolijk de ontsnapping naar de snelweg en vrijheid. Ook St. James Infirmary Blues mag er wezen. Wie alleen de versie kent van Hugh Laurie op zijn plaat Let Them Talk, zal geschokt zijn (positief) door de versie die vanavond ten gehore wordt gebracht. Angstaanjagend met minimale gitaar en ondersteund door een stampende voet wordt de song door Duketown Slim afwisselend schreeuwend en dan weer fluisterend gebracht. Jammer alleen dat dit kippenvelmoment verstoord wordt door het rumoerige publiek achterin de zaal. Maar ja, dat is helaas het nadeel van deze kleine setting.

In zaal nummer drie – de St. Louiszaal – is het inmiddels tijd voor The Rhythm Chiefs. Hoewel ze al geruime tijd actief zijn, hangt het predikaat ‘jongste bluesband van Nederland’ soms nog steeds om ze heen. Dat zegt gelukkig helemaal niets over hun muzikale kwaliteiten, want er staat een volwassen band op de planken die in een bloedhete zaal hun garagebluesrockpunk (dubbele woordwaarde bij WordFeud) over het publiek uitstort. Gitarist Dusty Cigaar toont wederom zijn geniale beheersing van zijn instrument door moddervette, snelle, gierende en ritmische noten uit zijn klankkast te toveren. Had de band geleefd in de vroege jaren vijftig, dan waren ze vast opgepakt wegens verstoring van de openbare orde. Nu blijft het bij een brullende zaal die schreeuwt om meer. Een topband die het publiek een paar decimeter omhoog tilt door hun enthousiasme. Gooi er ook nog een gastzanger in die prima soulblues vertolkt en het klaterende applaus is afdoende verklaard. De set wordt afgesloten met een manische explosie van instrumentaal geweld. De vette grijns op het gezicht van de bandleden geeft aan dat ze genieten op het podium. En dat geldt ook absoluut voor het publiek.

Terug naar de Chicagozaal waar een band op het programma staat die zeer hoog op mijn favorietenlijstje staat: de Big Pete Bluesband. Zo vaak is Big Pete niet meer te vinden in Nederland om op te treden, dus het verbaast me dat Blues 2012 in Leerdam niet uitverkocht is, alleen al omdat Big Pete er optreedt. Hoewel er ruim 700 bezoekers op het festival zijn afgekomen, had ik afgaande op de geweldige programmering gedacht dat het moeiteloos zou uitverkopen. Toch de economische crisis die een rol speelt? Jammer, want degenen die er niet bij (kunnen) zijn missen een goede set van Big Pete en band. Heerlijk om deze ‘ bluesreus’  weer op de planken te zien. De nadruk ligt op Big Pete’s soloalbum Choice Cuts dat in oktober 2011 bij Delta Groove Records is verschenen en op songs die Lester Butler heeft gedaan. I Got My Eyes On You en Sweet Tooth krijgen een lome uitvoering mee en hebben een subliem solerende Alex Schultz. Schultz doet zelf nog ook twee nummers, waaronder Same Old Blues van Freddie King. Een prima instrumentale gospelblues. Helaas is dan een deel van de zaal al afgehaakt, wellicht omdat het vuur op het podium niet overslaat op de zaal. Begrijp me goed; ik vind het een goed optreden van Big Pete en band, maar soms was de reactie van het publiek wat mat. Veelzeggend was het dat het enthousiasme in de zaal m.i. pas écht losbarstte bij nummers gedaan door Lester Butler. Misschien dat het grote publiek toch meer bekend is met dat werk en niet met de release van Big Pete. Voor wie Big Pete nog in Nederland live wil zien: hij staat o.a. in mei op Moulin Blues.

Tijd voor de tweede ‘grote’  jongen: Big Dave in de kleine Memphiszaal. Big Dave Reniers speelde met zijn band Electric Kings in 1995 al op het Leerdamse bluesfestival en de laatste jaren speelt hij als sideman in de Elmore D. Band. Vandaag staat hij slechts met een minimale begeleiding op het podium. Misschien dat het kwam omdat de kleine zaal behoorlijk vol en rumoerig was en de muziek daardoor wat ‘ verdronk’, maar ik vond zijn set niet overtuigend. Jammer, want van de andere keren dat ik hem live heb gezien, weet ik dat Big Dave wel degelijk zijn harmonica als geen ander kan laten janken tot de muziek bloedt. Vanavond komt dat in ieder geval niet helemaal uit de verf.

Op naar The Veldman Brothers in de St. Louiszaal. Het is niet de laatste band op de programmering,  anders had ik ze het toetje van de avond genoemd. Want wat een lekker dessert wordt er geserveerd in de wederom bloedhete zaal. Ik heb de band al een aantal keren gezien en de stomende energie blijft me positief overdonderen. En aan de overrompelende gezichten in de zaal te zien ben ik daarin niet de enige. Daarnaast gutst het plezier – zoals bij alle bands vanavond – van de muzikanten van het podium af. Blues met een bijzonder ruw rockrandje.  De ‘brothers’ zetten een striemende en scheurende set neer die menigeen naar de zuurstof doet grijpen. Of naar het koele bier, want dat vloeit ook rijkelijk vanavond. De band vreet het publiek op en spuugt het vervolgens na dik anderhalf uur weer uitgeput terug de zaal in. Ook een topoptreden!

Op weg naar de laatste band in de Chicagozaal – Lightnin’ Guy – wip ik binnen bij Mc. Anthony in de Memphiszaal. Tenminste, dat probeer ik, maar ik kom niet verder dan de deur dankzij een volle en meeswingende zaal. Mc. Anthony speelt opgewekte jumpblues met een vleug Zydeco en krijgt zelfs op dit late tijdstip de zaal in beweging. Mc. Anthony is al meer dan 45 jaar een vertrouwd gezicht op de bluespodia en die ervaring is te zien. Moeiteloos verplaatst hij bijvoorbeeld met zijn relaxte Zydeco-uitvoering van Save the Last Dance for Me van The Drifters het publiek naar tropische sferen.
Heerlijk optreden!

Het toetje van de avond is dan al begonnen met zijn demonische en hypnotiserende set: Lightnin’ Guy. En ja, het is een cliché, maar het lekkerste is toch echt tot het laatst bewaard. Want wat een knallende, stomende, scheurende en beukende afsluiter van Blues 2012 in Leerdam!  Zijn eerste release Lightnin’ Guy plays Hound Dog Taylor is inmiddels verschenen bij Dixiefrog Records en zijn optreden in Leerdam is de start van zijn tour. Ondanks het late tijdstip is er geen spoor van vermoeidheid bij de band en het publiek. Guy Verlinde a.k.a. Lightnin’ Guy doet met zijn slide, zang en harp de glazen aan de bar rinkelen, de lampen doorbranden en geeft het publiek een flinke dosis adrenaline om mee naar huis te nemen. Maar laten we vooral ook niet zijn band vergeten die moeiteloos in zijn angstaanjagende energiestroom meegaan. Perfecte afsluiter van het festival!

En daarmee is Blues 2012 in Leerdam ten einde gekomen. Een topprogrammering deze editie waarbij het enthousiasme en de fun van de bands volop vanaf het podium de zaal in werd geknald. Dus vergeef me als ik de komende weken wat vermoeid op de knieën sta. En mocht ik de komende tijd ook met een lach rondlopen die niet van mijn gezicht verdwijnt, dan weet u de oorzaak: Blues 2012 in Leerdam. Een topfeest.

Fotoalbum Blues Leerdam – 3 Maart 2012

Ook op Blues Magazine ...

Blues Kerstpuzzel

Concertverslag : Leif de Leeuw band – 1 April 2011 Boerderij, Zoetermeer

Concertverslag : Daniel Norgren – 26 April 2013 Paradiso, Amsterdam