MATT SCHOFIELD TRIO
Support-act: BIG DUTCH
FOTO-EXPOSITIE MARCO VAN ROOIJEN
BROTHERS IN BLUES
Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer
13 Februari 2011

Tekst : Jeroen Bakker
Foto’s : Anton Rekke, Leo Gabriels, Fons Kersbulck

Het kon niet langer uitblijven. Na een overduidelijke behoefte uit ‘de scene’ te hebben gesignaleerd waren het uiteindelijk Hananja Verduyn en Suzanne Margaroli die de stoute schoenen aantrokken en het initiatief namen om een foto-expositie ter ere van Marco van Rooijen op te zetten. Met behulp van enkele enthousiaste vrijwilligers is er keihard aan gewerkt om een prachtige selectie uit het omvangrijke oeuvre van deze enthousiaste fotograaf/muziekliefhebber te presenteren in het Podiumcafé van De Boerderij in Zoetermeer.

Te zien zijn memorabele momenten uit optredens van onder anderen Dana Fuchs, Eric Sardinas, Steve Lukather, Beth Hart, Johnny Winter, Ian Siegal en Rhythm Chiefs, Julian Sas, The Hoax, Oli Brown, Jeff Beck en Joe Satriani.

Dat de foto’s voornamelijk op deze locatie zijn gemaakt is geen toeval. De Boerderij is dankzij de geweldige programmering niet alleen een thuishaven gebleken voor de bluesfans maar ook voor beyond-liefhebbers die overigens de expositie hier voor onbepaalde tijd kunnen blijven bewonderen.

foto-expositie etenstijd

Speech Arie

The Brothers In Blues

Na het officiële gedeelte van de opening, bijgewoond door vele genodigden, dient de eerste verrassing in de vorm van The Brothers In Blues zich aan. Het is tenslotte de muziek waar het allemaal om te doen is. Achter deze blues-broers schuilt een illuster duo dat aan de vooravond werd betrapt in de Delftse binnenstad tijdens het Koninck Bluesfestival. Imco Ceelen en Frank van Engelen, alias Duketown Slim en Bluesy Frank blijken de handen ineen geslagen te hebben en verrassen de aanwezigen met een portie onvervalste, eerlijke blues in de meest pure vorm. Het best-bewaarde-geheim in Nederland Bluesland van de laatste tijd blijkt op dit podium uitstekend tot zijn recht te komen. Terwijl op de achtergrond veel andere mooie foto’s voorbijkomen op groot scherm weten de mannen een zeer onderhoudende set neer te zetten van klassiekers in een akoestische uitvoering.

Duketown Slim

Na een gast-optreden in Café Willem Slok van enkele maanden geleden heeft Anton Winkel het wederom aangedurfd om het geheel voor even met de bluesharp te ondersteunen, waarmee BLUESinWIJK ook deze middag goed vertegenwoordigd wordt. Everyday I HaveThe Blues, Hight Heal Sneakers, Sweet Home Chicago en Can’t Be Satisfied komen voorbij in een set die niet alleen met enthousiasme maar ook met humor gepaard gaat. Bluesprofessor Frank geeft de nodige uitleg over de afkomst van deze juwelen uit de muziekgeschiedenis – Love In Vain is bekend geworden door The Rolling Stones maar toch echt afkomstig van Robert Johnson etc. – en heeft de zaal aan zijn lippen gekluisterd. De eerste kennismaking met The Brothers in Blues is een zeer aangename en zou best eens een vervolg kunnen krijgen. You never know.

Anton Winkel

In de Grote Zaal zijn ondertussen de voorbereidingen getroffen voor het vervolg van de feestelijke middag die met een geweldige hoofdschotel een zeer fijne climax zal kennen.

Het is Big-Dutch uit Leidschendam, eveneens in Delft te zien tijdens bovengenoemd festival, die nu de avond in de grote zaal mogen openen met een prettige selectie van bekend werk in de blues-/soul-/funk-en jazzhoek. De band onder leiding van de twee-meter-lange zanger/gitarist Toine Scholten presenteert zich in drie kwartier als een uitstekende support-act met een setlist waarin zowel het jonge publiek alsmede de ‘veteranen’ in de bluessector worden vermaakt. Het blijkt voor Scholten een kleine stap van John Mayer’s Gravity, waarin vader Piet een waanzinnige sax-solo laat horen, naar Red House van Jimi Hendrix. Natuurlijk mag er tussen deze twee grote namen een zekere Stevie Ray Vaughan niet ontbreken. Pride & Joy is vaker vertolkt maar een blik in de zaal richting ‘de kenners’ verraadt dat deze uitvoering dik in orde is. Het kwartet, een mix van ervaring en talent, is nauwelijks twee jaar bij elkaar maar met een stel zelfgeschreven nummers in de set moet het in de toekomst zeker lukken om op eigen kracht een zelfde toeschouwersaantal te behalen.

Matt Schofield

Met het Matt Schofield Trio krijgt deze geslaagde dag een geweldige apotheose. Schofield en zijn band zijn graag geziene gasten in De Boerderij. ‘It’s always a great pleasure playing here and it’s definitely one of my favorite venues’ aldus Matt. Het is anderhalf jaar geleden dat Schofield tijdens een Best of Blues-avond hier Peter Green het vuur aan de schenen legde met een ijzersterk optreden waarmee hij definitief afrekende met zijn status als ‘aanstormend talent’. In zijn thuisland blijkt nu ook deze erkenning zoals op te merken valt uit de resultaten van de laatste British Blues Awards-uitreiking. De band nam de prijzen mee in de categorie ‘Guitarist of the year’, ‘Keyboardplayer of the year’ en ‘Album of the year’.  Dat laatste heeft uiteraard betrekking op ‘Heads, Tails & Aces’ dat vanavond nogmaals het zwaartepunt vormt in de show van het trio. Het is vooral met dit materiaal waarmee de band op het podium jazz, blues en soul vlekkeloos in elkaar laat overvloeien. De vergelijking met Robben Ford komt soms om de hoek kijken maar vergeet niet dat die twee keer ouder is en zich automatisch op meer ervaring kan beroepen. Uiteraard is de invloed van Albert King goed hoorbaar en er is niemand die daar een probleem van maakt. Zeker niet wanneer Wrapped Up In Love Again op wonderschone wijze door het trio wordt uitgevoerd. In Travelling South dat live altijd op dubbele snelheid losgaat, wordt het oude Hammond orgel wel heel prettig misbruikt. Die New Orleans geluiden zijn niet toevallig. We zullen nog even moeten wachten op het nieuwe album dat daar wordt opgenomen. Het drumwerk van Kevin Hayes mag ook niet onvermeld blijven. De jarige Hayes is overigens niet de eerste de beste en daar kunnen Robert Cray,Van Morrison en voorheen John Lee Hooker over meepraten. Zij maakten allen al eens gebruik van zijn diensten. Tussen het publiek bevindt zich op dat moment ook een bekend gezicht. Het blijkt de Spanjaard Javier Garcia Vicente te zijn die we al eens als bassist in de band zijn tegengekomen. Hij zal het trio enkele nummers versterken. Over Schofield als gitarist is al veel gezegd en bekend maar op vocaal gebied heeft de 33-jarige Brit wederom een grote stap voorwaarts gezet. ‘Ear To The Ground’ van het gelijknamige album uit 2007 lijkt daardoor iedere keer met nog meer intensiteit uitgevoerd. De grimassen van Schofield zijn daarbij een vanzelfsprekend iets. Het lijkt een mengeling te zijn van beleving en tevredenheid, iets dat we bij een groot deel van het publiek ook opmerken.

Matt Schofield

Viel er dan geen enkele wanklank te bespeuren op deze bijzondere dag? Ach misschien was er toch iets want hoewel Henrik Freischlader niet onopgemerkt het optreden kon bijwonen bleef een eventueel verrassingsoptreden uit. Door de vele aanwezigen werd Henrik nog wel even fijntjes gewezen op zijn foto die in het Podiumcafé onderdeel vormde van de expositie. Henrik hebben we trouwens niet horen mopperen toen hij zichzelf zo mooi afgebeeld zag staan.

Matt Schofield

Matt Schofield

Matt Schofield

Meer foto’s :
Fotograaf Fons Kersbulck : http://www.flickriver.com/photos/51625348@N06/sets/72157626048729340/


Ook op Blues Magazine ...