Festival Zeeltje 16 en 17 augustus 2019
Nederland kent vele festivals maar er zijn er maar weinig zo knus als Zeeltje. Verscholen aan de Waaldijk brengt de organisatie een keur aan blues en hard rock bands op de been. Van internationaal gerijpte bands, tot lokaal talent, van klassieke blues tot vette heavy metal. Alles overgoten met een gastvrijheid en ongedwongenheid zoals je nog maar zelden ervaart op een festival. De muziek is strak geregisseerd, maar voor de rest is het lekker doen van je zelf wilt.
Ondergetekende was er, ondanks het feit dat het festival al meer dan 25 jaar bestaat en het maar 20 kilometer van mijn woonplaats is, nog nooit geweest. Gezien de lange lijst van bands die er optreden heb ik daar zeker spijt van.
Tekst: Jos Verhagen / Foto’s: Bert Veld. (Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
Terug naar de muziek, de vrijdag middag startte met daverende potjes metal: Overruled, Thundermother en Oliver /Dawson Saxon. Thundermother, het all female rock gezelschap uit Zweden, zette na een stroeve start de toon voor het gehele festival, Filippa Nässil scheurde er op los op haar gitaar en al rennend door het publiek bracht ze de boel aan de gang. Ondersteund door een sterke ritme sectie van Majsan Lindberg en Emlee Johansson ging het geheel erin als koek.
Oliver /Dawson Saxon daarentegen speelde een strakke set maar de sfeer kwam er pas in bij de Saxon klassiekers Dallas 1 pm, Princess Of The Night en de Saxon anthem bij uitstek Wheels of Steel.
Tussen door vermaakt Bettie Bravo het publiek op het buiten podium. Bettie Bravo is een jonge frisse Nederlandse blues band die naast eigen nummers een keur aan Woodstock klassiekers bracht. Frontvrouw Silke Wolthuis is uit het juiste hout gesneden en heeft een geweldige Janis Joplin strot in huis.
Tijd voor rust is er niet op Zeeltje. Voor een muziek liefhebber die niets wil missen, staat de strakke programmering hier garant voor. Amper een minuutje na Bettie Bravo rost Skinny Molly Call Me The Breeze de tent in, gevolgd door een stampende set southern rock en eindigend in een ware orgie met Sweet Home Alabama en Freebird in een versie waar Lynyrd Skynyrd nog een puntje aan kan zuigen. Wat een vuur legde Mike Estes & Co erin.
Amper bijgekomen stonden Leo Lyons‘ Hundred Seventy Split al weer klaar om ons te trakteren op de set die Ten Years After 50 jaar geleden op Woodstock speelde. Het spelplezier spatte van de man af en ondanks de hoge leeftijd is zijn vingervlugheid nog niet afgenomen. Ons trakterend op een heerlijke trip down memory lane met super gitaarwerk van Joe Gooch die ons Alvin Lee deed vergeten.
Als afsluiter in de tent stonden ons aller Vandenberg’s Moonkings op het podium. De jaren lijken geen vat te krijgen op Adje en als een jonge god toverde hij de ene na de andere lekkere solo uit zijn gitaar. Een strak potje hard rock met zanger Jan Hoving in topvorm.
De echte afsluiter was een oude jeugdheld Lain Barbier, die op het buiten podium met zijn More Than Blues een top avond afsloot.
De zaterdag zijn we op tijd van de partij want persoonlijk favorieten The Nitrogods zouden vroeg in de middag optreden. De middag begon echter met de Sin City Rebels die het aanwezige publiek op het verkeerde been zette met een loodzware Black Sabbath track, om er vervolgens als een soort turbo Guns And Roses op Airbourne-achtige wijze hun half uurtje vol te stampen met lekkere rockers.
De Nitrogods uit Hannover deden waarvoor ze kwamen rocken en stampen, hun mix van AC/DC, Status Quo en Motörhead overgoten met een vleugje Stray Cats is blues rock van het meest heavy soort. En dat lieten ze horen, wars van enige namaak speelden zij een fijne mix van nieuw en oud werk met als hoogtepunt At Least I’am Drunk In Hell. Als Zeeltje die hel is, dan wil ik daar ook wel heen!
Tussen de wat grotere namen door speelde op het buitenpodium ook lokale bands zoals Blind Lemon (soul/blues) en Crowmans Hill (Americana) en niet te vergeten Speakeasy, pure rock’n roll uit Den Haag. Deze bands lieten zien dat er, zoals ook Bettie Bravo, veel verborgen muziek talent is in Nederland. Ik ben het dan ook met Johan Derksen eens dat gezien de grote van de bluesscene in Nederland er veel te weinig aandacht voor deze muziek in de mainstream media.
Neem bijvoorbeeld The Grand East, een gezelschap dat zich gemakkelijk internationaal kan meten met de besten. Frontman Arthur Akkermans legt als een ware voodoo master samen met de vurige solo’s van Niek Cival een psychedelisch hypnose over het publiek heen. Een sfeer neerzettend die je volledig in trance brengt. Arthur die rennend een dolleman met zijn mondharmonica het publiek bezweert. Trots ben ik dat dit een Nederlands bandje is.
Over bezweren gesproken, dit is ook wat Stacie Collins deed. Dit vrouwelijke mondharmonica monster spuugde met vuur haar country rock de feesttent in. Zelden een band met slechts twee nummers de zaak in vuur en vlam zien zetten. Wat een energie en power in deze vrouw.
Het publiek volledig ontdaan achterlatend hadden de Band Of Friends er een harde dobber aan dit te overtreffen. Dat zij daarin slaagden had vooral te maken met de klasse van de nummers van Rory Gallagher en het wereldse gitaarspel van Marcel Scherpenzeel. Marcel die zich met long time Rory Gallagher bassist Gerry McAvoy in uitbundige versies van Shadow Play en Bullfrog Blues toch de feesttent voor zich wisten te winnen.
Festival Zeeltje was een waar feest voor de rock en blues liefhebbers, ik zeg: ga zo door jongens en ik ben volgend jaar weer van de partij!
Noot van de redactie: Festival Zeeltje op 14 t/m 16 augustus 2020
Ben het hier volledig mee eens,tot volgend jaar.Omdat een kleinschalig festival zich zeker met de grote kan meten.Dank voor drie geweldige dagen.
Ik mis een verslag(je) van het beste optreden van het hele weekend; Diggeth! Lang geleden dat een band me zó wist te verrassen en overdonderen. En dat notabene uut d’n Achterhoek!
Helemaal met bovenstaande Vielip eens Diggeth Ziek goeie metal.
Geen woord over PICTURE of Martyr?
super goede festival… Hard Rockers ….alles goed geregeld ….fantastische sfeer …..Sin City Rebels verrassing van de dag heel goed..!!! tot het volgende keer weer..!