Enrico Crivellaro
The Irish Pub Morrisson’s, Rossum
17 November 2010
Mezzin’ with the Blues
The Mezz, Breda
21 November 2010
Tekst en foto’s : Gerda van Eldik
Natuurlijk keek ik uit naar het weerzien met Enrico Crivellaro. Na die onvergetelijke avond op 31 maart dit jaar in The Irish Pub Morrisson’s te Rossum was dit dé plek voor een hernieuwde ontmoeting. Op 17 november was het dan zover.
Toen ik de pub rond 18:30 u. binnenstapte, was de band nog maar net gearriveerd. De mannen waren rond 5 uur ‘s ochtends vertrokken uit Oostenrijk en hadden er dus een behoorlijke autorit opzitten. Pietro Taucher en Silvio Berger waren er deze keer niet bij, maar Crivellaro kennende wist ik dat hun vervangers Carmine Bloisi (drums) en Raphael Wressnig (hammond ) wel wat in hun mars moesten hebben. Na met deze muzikanten te hebben kennisgemaakt, de hartelijke begroeting van de ‘oude bekenden’ Crivellaro en basgitarist Simone Serafini, een goede maaltijd en een noodzakelijke opfrissing begon rond 21:30 u het optreden.
Het werd een avond vol verrassingen en spektakel. Bewonderenswaardig was het om te zien waar de band de energie vandaan haalde na zo’n lange en vermoeiende reis. De passie voor de muziek laat bij deze band alle problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen. De kwaliteit van de band en de manier waarop men zich presenteerde was een lust voor het oog. Tussendoor was er zelfs ruimte voor Sven van der Berg en André Dieterman (Kingsnakes) om even mee te jammen. Bloisi en Wressnig bewezen zeer bekwame aanvullingen te zijn voor de band, waarbij de Oostenrijker z’n Hammond B3 orgel af en toe flinke beproevingen liet ondergaan. Een handelsmerk van hem, zo zou ik enkele dagen later ontdekken.
Mezzin’ with the Blues in Breda was mijn volgende afspraak. In samenwerking met Stichting Rhythm & Blues Breda schotelde de organisatie het publiek in Mezz een aantrekkelijk programma voor. Enrico Crivellaro, Ralph de Jongh, King Mo en Henrik Freischlader zijn niet de minste artiesten om op een zondagmiddag te zien. Crivellaro en zijn band beten het spits af met het swingende Speedin’, een nummer dat hij met Wressnig schreef en staat op hun cd ‘Mosquito Bite’. Helaas mocht het optreden maar 40 minuten duren en moest de show behoorlijk ingekort worden. De band liet zich er gelukkig niet door temmen, hetgeen de muzikanten al snel lieten merken.
Crivellaro had er duidelijk zin in en sprong al bij het tweede nummer het podium af om zijn inmiddels gebruikelijke ronde door de zaal te doen. Later ging ook de laars nog even uit om de slide door middel van dit schoeisel te laten klinken. Het merendeel van de show kon Crivellaro echter met een gerust hart overlaten aan collega Wressnig achter de hammond, die zich ook in Breda manifesteerde als een rasentertainer. In ‘It’s your thing’ liet hij zich op wonderbaarlijke wijze gaan door z’n instrument van voren en achteren, met de mond, er overheen leunend en zelfs er bovenop staand te bespelen. Een ware belevenis en een traktatie voor het oog!
De veelzijdigheid en muzikale klasse van de band maakten van dit optreden wederom een zeer genietbare show. Enrico brengt de blues zoals het gespeeld moet worden; subtiel, met gevoel, soms fluisterend zacht en dan weer opzwepend naar een hoogtepunt. Dat hoogtepunt kwam deze keer absoluut van Wressnig, die tijdens de afsluiter de bovenklep van zijn hammond besprenkelde met aanstekerbenzine en deze vervolgens letterlijk in vuur en vlam zette. Over vuurwerk gesproken…
De Nederlandse topband King Mo kreeg na Crivellaro het podium. King Mo bestaat uit Sjors Nederlof (gitaar), Phil Bee (zang), Henk Punter (drums), Colly Franssen (hammond) en Jules van Bussel (bas). In februari 2011 mag deze band deelnemen aan de Blues Challenge in Memphis, toch iets waar je trots op mag zijn. De setlist bestond voornamelijk uit songs van de cd ‘Sweet Devil’ Ondanks de moeilijkheden met de hammond tijdens het optreden, kwam King Mo prima voor de dag. Ook het publiek had de smaak te pakken en deinde lekker mee. Bluestalent Nederlof liet zich van zijn beste kant zien door middel van een aantal heerlijke solo’s. King Mo was een trein die lekker doordenderde en zich niet door het schema wilde laten stoppen. Evenals het publiek, dat riep om meer en werd getrakteerd op een heel speciale uitvoering van ‘Little Wing’. In het legendarische nummer van Jimi Hendrix presteerde Nederlof het de aanwezigen bijna in trance te krijgen. De ovatie was dan ook meer dan verdiend.
Intussen was Ralph de Jongh aan zijn optreden begonnen in het café. Ook Ralph mag ons land vertegenwoordigen in Memphis; wederom een bevestiging van zijn kunnen. Ralph koestert de blues en wist dit ook in Breda op zeer eigen wijze weer te geven. Compleet in vervoering en zijn ziel en zaligheid in de muziek leggend zorgde hij voor het nodige enthousiasme in het café. ‘Shake your money maker’, waar bij hij met zijn klompen stampend op een stuk hout voor het ritme zorgde, sprong er deze middag uit.
Terug naar de Dommelsch zaal, waar de Duitser Henrik Freischlader zijn opwachting maakte. Voor mij was het de eerste keer dat ik dit talent zag optreden en het werd een zeer aangename kennismaking. Zijn derde studioalbum, geproduceerd door Martin Meinschäfer en getiteld ‘Recorded by Martin Meinschäfer’, vormde de hoofdmoot van zijn spetterende optreden. Freischlader toonde een bijna perfecte controle over zijn gitaar. Zijn relaxt overkomende stem deed ietwat denken aan John Mayer. Zowel de vette blues als het ‘lieve werk’ beheerst Freischlader uitstekend. Voor iedereen die hem nog niet kende en hem in Breda voor het eerst zag: hij is de baas over z’n instrument. Deze bluessensatie uit Wüppertal was voor mij een grote aangename verrassing tijdens Mezzin’ with the Blues. Het moet wel heel raar lopen, wil Freischlader de Lage Landen niet gaan veroveren.
Op ‘Henrik Freischlader, recorded by Martin Meinschäfer’ speelde hij alle instrumenten zelf in. Dat kreeg hij in Breda natuurlijk niet voor elkaar. Over z’n band hoeft hij echter niet in te zitten; die stond als een huis. Goed drumwerk van Björn Krüger werd vergezeld door het stabiele spel van basgitarist Theofilos Fotiades. Op hammond was de dromerige krullenkop Moritz ‘Mr. Mo’ Fuhrop (in St. Pauli shirt gestoken) een opvallende verschijning. Met name in de ballads van Freischlader was zijn bijdrage zeer aangenaam. Ook Henrik mocht van het publiek terugkomen voor een toegift. Evenals King Mo voerde hij een nummer van Jimi Hendrix op. ‘Foxy Lady’ vormde een passende afsluiter van deze zeer geslaagde dag. Het nieuwe live album van Freischlader ‘Tour 2010 Live ‘wordt vrijdag 26 november uitgebracht. Een echte aanrader!
We horen graag je mening! Voeg reactie toe