Dutch Blues Challenge
Hotel de Rustende Jager – Nieuw Vennep
23 september 2012
Verslag: Tom Moerenhout en Hananja Verduyn – Foto’s : Marco van Rooijen
Fotoalbum Dutch Blues Challenge 2012, zie http://www.flickr.com/photos/bluesmagazine/sets/72157631631186584/
Er werd de laatste weken behoorlijk aan de weg getimmerd om de Nederlandse Blues liefhebbers te attenderen op de Dutch Blues Challenge dag, georganiseerd door the Dutch Blues Foundation. Een dag die gevuld zou worden met interessant workshops, masterclasses, diverse stands, en bands die elk in 20 minuten mogen laten horen waarom de jury en het publiek op hun moeten stemmen, zodat ze naar de USA kunnen afreizen om daar Nederland te vertegenwoordigen op de Internationale Blues Challenge in Memphis en op de Europese blues Challenge in Toulouse. Een unieke kans om je internationaal op de kaart te zetten.
De locatie was wederom Nieuw Vennep, waar hotel de Rustende Jager opnieuw zijn gastvrije deuren zou openen voor deze Blues Challenge dag.
Van 10.00 – 14.30 uur konden er zoals gezegd, workshops en masterclasses gevolgd worden:
*Playing blues on my harmonica – door Benjamin “Harmonica” Streuper
*Gitaar en de blues – door Guus & Johnny Laporte (Barrelhouse)
*De ritmesectie in de blues – Harm van Sleen & Robbie Carree
*Hammond & Leslie – Rob Mostert
Bij deze laatste konden we van BluesMagazine ook aanwezig zijn.
Rob Mostert (Edam, 1965) is een van de beste Hammond spelers van Nederland en een van de weinigen die als echte Hammond purist footbass speelt. John F. Klaver was uitgenodigd om tijdens het spelen van wat muziek, Rob te begeleiden op de gitaar. Zo werd er ook een prachtige ballad gespeeld van John’s nieuwe album die 24 november a.s aan het publiek gepresenteerd zal worden.
Tijdens de masterclass werden verschillende punten behandelt:
- De geschiedenis van de Hammond, die van de kerk en feestje en partijtjes imago , wat Rob Mostert, zoals hij zelf humoristisch vertelde, een niet echt coole indruk gaf toen hij in zijn jeugd aangaf een Hammond te willen gaan bespelen.
- Uitleg over de werking van de Hammond en Leslie. (Door de Leslie is de Hammond populair geworden op de pop podia)
- Het werken met Drawbars (sound maken)
- Speelstijlen
- Improvisatie
- Begeleiden
Het blijkt, volgens onze leermeester, dat een Hammond, gebouwd voor de jaren 60 van de vorige eeuw, vaak de voorkeur heeft voor veel Hammond muzikanten omdat die, “wolliger” klinkt, dus warmer, dan die van na de jaren 60. Met een webcam op de Hammond gericht konden we goed zien hoe de Hammond bespeeld werd. De mogelijkheid tot het stellen van vragen werd uiteraard aangemoedigd en het publiek maakte daar dankbaar gebruik van.
Deze workshops/ masterclasses zijn een interessant onderdeel van zo’n Blues dag. Bij navraag bleek dat alle workshops/masterclasses, waarvoor je je van te voren moest opgeven, goed bezocht was.
Om 14.30 uur ging de zaal open waar we ons konden opmaken voor de tweede Dutch Blues Challenge .
De presentator van deze dag was niemand minder dan Rob van Elst, die we allemaal kennen van o.a BluesMoose radio. Hij presenteerde de challenge op zijn eigen gezellige, maar ook professionele en onnavolgbare wijze.
Gedurende de hele challenge konden mensen via de social media zoals Twitter en FaceBook hun mening geven over de optredens. Ook werden er tijdens elk optreden van een artiest/band aan 5 willekeurige bezoekers gevraagd een beoordelings formulier in te vullen. Er was gelegenheid om loten te kopen om kans te maken op een cd pakket. Men kon doneren (wat overigens nog steeds kan) om de reis naar Memphis mee te financieren. Kortom, er werd niets aan het toeval overgelaten om het publiek actief te laten deelnemen aan de support van de foundation, het doel ervan en de artiesten.
In de categorie solo/duo’s deden mee:
Big B0
Little Boogie Bo
Robbert Fossen & Peter Struijk.
In de categorie bands deden mee:
Trouble No More
The Veldman Brothers
>Blues on Bootz
BluesFellas
Red White & Blues
Sugar Boy and the Sinners
The LoveVeins
De optredens werden beoordeeld door een vak jury die bestond uit:
Jorden Wouters – European Blues Union
Paul Divie – Blues Records
Caroline Wobben – Phamosa Bookings Agency
Herman Janssen -progammeur Moulin Blues
Deborah Center -Vocaliste
Bert Visser – Blues Radio Stadskanaal
Big Bo opende sterk met een worksong waarbij hij zichzelf begeleidde terwijl bij 2 reuzenbouten tegen elkaar sloeg en op de bassdrum trapte, een goede vondst en overtuigde het voltallige publiek van zijn smaakvolle kunnen.
Trouble no More met al jarenlang in de hoofdrol zanger/gitarist Onno Blok liet met hun door Freddie King beinvloedde set een sterke indruk achter met een ervaren en soepel spelende band.
The Veldman Brothers behoeven natuurlijk geen nadere introductie, hier stond weer een gedegen vakkundige band al het viel het sommigen wel op dat er voor deze gelegenheid weinig nieuws ten gehore werd gebracht en dat de nadruk erg op de Steve Ray achtige gitaarsolo’s was gericht.
Hein Meijer aka Little Boogie Boy, bracht met een twinkeling in de ogen en een glimlach op zijn gezicht zijn blije manier van de Blues waarbij hij zelfs een vakkundig gespeelde raggtime niet schuwde een verfrissing in de verdrietige Bluesmannen-wereld.
Bluez on Bootz kon met haar charismatische frontman Marijn Ooijman en hun gedegen op elkaar ingespeelde Chicago blues-style band wel eens een grote kanshebber zijn om te winnen, door goed showmanschap van Oijman gebeurde er echt iets op het podium waardoor het niet alleen fijn was om het te beluisteren maar ook om te zien.
Na de pauze was het de beurt aan BluesFellas. Het leek erop dat deze band vanavond de kleding niet op elkaar hadden afgestemd en niet mét elkaar speelden maar ieder voor zich met hierin de hoofdrol van de wel heel nadrukkelijk aanwezig zijnde saxofonist.
Robbert Fossen & Peter Struijk; goede wijn behoefd geen krans, het ziet er goed en verzorgd uit, vakkundig gitaarspel van Struijk, het blijft allemaal dicht bij de Roots en Robbert bezit natuurlijk één van de mooiste zangstemmen in de Blueswereld.
Om 19.30 uur viel de beurt aan de band Red, White and Blues een soortgelijke naam die we in de Blueswereld wel meer hebben gehoord maar een heel andere lading dekte. Wat moet je verder zeggen van een wel is waar goedgeklede band, maar die ook geen enkele interactie met elkaar heeft en bovendien een zanger bezit die voor de teksten van de, pakweg, 5 gezongen covers die iedereen zowat kon mee zingen telkens een bladzijde van zijn “spiekboek” moest omslaan. Veel bezoekers vroegen zich ook af hoe deze band net als BluesFellas door de toelatings-selectie is gekomen.
De beurt was nu aan Sugar Boys and the Sinners. Vier jonge knapen op elkaar afgestemd met ruitjesoverhemd en Blue Jeans kwamen het podium opgerend plugden in en overdonderden het publiek met hun, zoals ze het zelf noemen “Rockin’ & Shakin’ Blues” . Boy Vielvoije; zang/ mondharmonica, Ronnie Guerin; gitaar, Vinnie Guerin; double bass en Frankie Duindam namen het publiek mee op een dampende reis door de wereld van snelle Swing-, Jump- en Rockin’Blues van grote voorbeelden als o.a. Kim Wilson, the Paladins en Y-bone Walker, niets nieuws onder de zon zou je zeggen maar het enthousiasme waarmee dit repertoire werd gebracht sloeg vrijwel direct over op het publiek dat na het einde van een dampende set overging in een daverend applaus. Het publiek had naar mijn idee haar winnaar al bepaald.
Hekkesluiter was de band The LoveVeins, een gedegen “dertien in dozijn”- Bluesband met een gevarieerd eigen repertoire waarin gitarist Stanley Patty een verrassende indruk achter liet, een strakke drummer, een wat rommelig spelende bassist die ook af en toe de contrabas hanteerde en een, aan de trillende handen te zien, bloednerveuze boomlange zanger die goed was met zijn mimiek maar ook met de mondharmonica. Helaas was er in deze band niet over podiumpresentatie afgesproken gezien de eigen zeer verschillende kledingkeuze van de bandleden. Het oog wil per slot van rekening ook wat .
We kunnen zeggen dat ze het allemaal verdienden om te winnen. De één heeft weer net dat beetje meer show dan de andere, de ene stem is weer wat meer volwassener en warmer dan de andere, maar allemaal hebben ze hun eigen charme. Zelf gaven de meeste artiesten aan dat ze het heerlijk vonden om aanwezig te zijn vanwege het feit dat ze eens lekker konden kletsen en een biertje drinken met hun collega’s die ze anders nooit ontmoeten omdat ze altijd wel ergens anders optreden. De sfeer backstage was dan ook van een relaxte en vriendschappelijk niveau.
Maar uiteindelijk waren de winnaars dan vrij snel na het optreden van de laatste band bekend:
In de categorie solo/duo: Robert Fossen en Peter Struijck
In de categorie band : Sugar Boy and the Sinners
Uiteraard waren de artiesten heel blij. Tijdens de meet and greet na afloop bleek dat het ze allemaal nogal duizelde…waren toch wel overrompeld, vooral omdat met name de jongens van de Sugar Boy and the Sinners zoiets hadden van: “Jeetje, we kunnen nog wel 80 jaar muziek maken, gezien onze leeftijd, en toch krijgen we nu al zo’n grote kans”.
Ja, de jongste generatie blues muzikanten en de wat “oudere rotten” in het vak gaan dus ons land vertegenwoordigen in de USA . Onze complimenten en felicitaties. Wij van BluesMagazine wensen ze natuurlijk heel veel succes en zijn benieuwd naar hun ervaringen en resultaten.
Tijdens de Dutch Blues Challenge werden ook de nominaties bekend gemaakt voor de diverse awards, welke in april 2013 zullen worden uitgereikt.
De genomineerden zijn:
Harmonica
Lidewij Veenhuis
Big Pete
Bennie Veldman
Kim Snelten
Toetsen
Han van Dam
Bennie Veldman
Eric-Jan Overbeek (Mr.Boogie Woogie)
Bassisten
Patrick “Sideburn” Obrist
Jasper Mortier
Harm van Sleen
Drummers
Boyd Small
Jody van Ooijen
Henk Punter
Vocalisten
Phil Bee
Mattanja Joy Bradley
Tineke Schoemaker
Dede Priest
Robbert Fossen
Gitaristen
Sjors Nederlof
Gerrit Veldman
Kees Dusink
Richard van Bergen
Raymond Nijenhuis
Bands
Juke Joints
King Mo
Veldman Brothers
Voor meer informatie over deze awards kunt u de website van de Dutch Blues Foundation bezoeken.
http://www.dutchbluesfoundation.com
Al met al was het wederom een perfect georganiseerde dag door the Dutch Blues Foundation, ondersteund door de vele sponsors en vrijwilligers.
Om een idee te krijgen hoe het was, verwijs ik u naar een video compilatie, gemaakt door Jan van Eck:
Foto’s gemaakt door Tom Moerenhout kunt u vinden op:
https://picasaweb.google.com/102364480692950796408/DutchBluesChallenge23September2012?authuser=0&feat=directlink
Fotoalbum Dutch Blues Challenge 2012 door Marco van Rooijen, zie http://www.flickr.com/photos/bluesmagazine/sets/72157631631186584/
Bedankt dat we erbij mochten zijn en graag tot een volgende keer.
Websites:
http://www.hotelderustendejager.nl/
http://www.robbertfossen.nl/bio.html
http://www.peterstruijk.com/content/1/
http://www.genuinemusic.nl/bigbo.htm
http://www.bluesonbootz.com/#Home
http://www.veldmanbrothers.com/?url=welkom.php&h=800
http://www.sugarboyandthesinners.com
http://www.theloveveins.com/Home.html
http://www.redwhiteandblues.nl/
http://bluesfellas.nl/
http://www.littleboogieboy.nl/
http://www.troublenomore.nl/nlhistory.htm
Niemand van de raad van advies gehoord van Bluesmotel?
Als Ruud zijn huiswerk goed had gedaan (hun CD was in 2011 genomineerd) had hij deze vraag niet hoeven te stellen.
Gaat niet over de cd's maar over de nominaties voor een award.
en hier meer videos van de blueschallenge http://www.vaneckblues.nl/nieuws/live-opnames/super-bleusdag-in-nieuw-vennep/
Mooi verslag van een geslaagde dag!
Ik had eigenlijk meer vriendelijke woorden over jullie verwacht.
" hier stond weer een gedegen vakkundige band" dat vind ik meer dan genoeg vriendelijke woorden ;)
We hebben gewoon gedaan wat we altijd doen dus er was op de improvisaties na inderdaad niets nieuws te beleven. Was dan ook een 'freebee'.. ;-)
Ik voel een beetje een ondertoon, terwijl het toch vooral leuk was naar mijn idee. Soms is het goed denk ikk om dingen eens wat losser te bezien, zo een wedstrijd byv. Het gaat tenslotte om de belevinbg van de muziek en het maken.
Het was ook een geweldige dag Frank, zo heb ik het ook ervaren hoor.
Ik ben me niet bewust van een ondertoon….
Frank, ik ben het met je eens dat in dit verslag toch een bepaalde ondertoon zit. Natuurlijk is het heel moeilijk om persoonlijke voorkeur te onderdrukken, maar met het doel van de DBF in ogenschouw genomen, vind ik te veel negativiteit in dit verslag, waarschijnlijk ook omdat het mijzelf aangaat. Een opmerking als "een deel van het publiek vroeg zich waarom deze band, net als de BluesFellas, door de voor-selectie is gekomen", dat past niet in de geest van het initiatief, ook al zou het waar zijn. Ik heb bij de DBF daarom om uitleg gevraagd en zij hebben mij netjes terug gebeld en excuses aangeboden en nadrukkelijk afstand genomen van dit verslag (het is ook meteen van de DBF site afgehaald)!. Hulde aan de terechte winnaars, maar vooral hulde aan iedereen die wel een positieve bijdrage heeft geleverd (DBF, bands, geluid en natuurlijk het publiek). Deze dag kende geen verliezers en daarmee ook geen negatieve recenties. Kritiek prima, maar het is de toon die de muziek maakt en dit verslag kent vooral valse noten!
Luit Blues
(BluesFellas)
Persoonlijk vind ik dit een beetje vreemde reactie. Los van de inhoud van het stuk vind ik het raar dat je je over een stuk van een recensent gaat beklagen bij de organisatie. Het is de bedoeling dat een recensent onafhankelijk en objectief zijn of haar mening geeft. Daar kan je het mee eens zijn of niet, maar kan natuurlijk niet zo zijn dat er alleen maar positief gescheven mag worden. Voor louter positieve verhalen moet je maar een PR medewerker inhuren.
ik ben er niet geweest en proef nergens een ondertoon!!
Ton Kok : betrokkene heeft inmiddels schriftelijk van de Redactie van Bluesmagazine een uitleg gekregen
Hein, geeft wat dat betrft iedereen een waardevolle les hierin. Klasse met een grote Kkk
Hey BluesMagazine Marco, goed verslag en Super foto's! :)
Was een goeie dag, veel leuke blues collega's ontmoet!
Iedereen bedankt voor een onvergetelijke dag!!!
Een hele leuke dag. Voor mij de eerste keer naar de DBC. Goede bands/artiesten waarbij er inderdaad een aantal uitsprongen. Erg leuk om op deze manier verschillende stijlen van de Nederlandse Blues te horen en te zien.
Red White and Blues: “maar die ook geen enkele interactie met elkaar heeft” en dan even naar de foto kijken die er bij geplaatst is… Ik voel ook zeker een ondertoon, gelukkig heeft iedereen een gezellige dag gehad en daar gaat het om!