Barrelhouse en Ruben Hoeke Band
Hedon, Zwolle
2 november 2012
Ingestuurd verslag: Janny van Doorn
Bij binnenkomst trekken de bordjes bij de garderobe en op de zaaldeur onze aandacht. Het is vandaag een luisterconcert en bezoekers worden gevraagd rekening te houden met het volume van hun stem.
Iets na half negen trapt Barrelhouse af met ‘Bring it on home’ met Jan Willem Sligting op de mondharmonica. Bij ‘Sally goes down the Roses’ komt de zaal al in beweging. Het is geen uitverkocht concert, dus de vrije meters voor het podium worden gretig in bezit genomen als dansvloer.
De band speelt een mooie uitgebalanceerde set, waarin soulvolle ballads en swingende uptempo nummers elkaar afwisselen met voldoende ruimte voor elk bandlid om te excelleren. Aangemoedigd door Tineke Schoemaker, zwepen de broers Guus en Johnny Laporte de zaal op met hun duellerende gitaarspel, waarbij ze elkaar ruimte geven, maar tegelijkertijd ook weer mooi aanvullen.
Met een ontroerende, ingetogen vertolking van ‘Oh Death’ worden op deze Allerzielen avond de overledenen herdacht. Na ruim een uur moet er ruimte gemaakt worden voor de ‘jongere generatie’, zoals Tineke Schoemaker het aankondigt, maar het enthousiaste publiek laat de band niet gaan zonder toegift. Barrelhouse bestaat ruim dertig jaar en is nog steeds in staat van elk optreden een feestje te maken en daar het publiek enthousiast bij te betrekken. De bandleden hebben er nog steeds zichtbaar plezier in en kunnen op deze manier nog jaren mee. Dat het ze ook geen enkele moeite kost om zich na het optreden nog even onder het publiek te begeven om wat handen te schudden en even bij te praten, getuigt van grote klasse.
Bezetting:
Tineke Schoemaker – zang
Guus Laporte – gitaar
Johnny Laporte – gitaar
Han van Dam – piano
Jan Willem Sligting – bas
Bob Dros – drums
Na de pauze is de beurt aan de Ruben Hoeke Band. De turbo gaat erop dus de gehoorbescherming erin. De band knalt een groot aantal nummers van de CD’s ‘Sugar’ en ‘Coexist’ de zaal in. Nummers die we voorbij horen razen zijn o.a. ‘Stranger’, ‘The Last Goodbye’, ‘Boogie Music’, ‘Backstreet Rambler’, ‘Swamp’, ‘Midnight Prayer’ en ‘Dirty Little Women’.
Dat Ruben een goede gitarist is, staat buiten kijf en hij heeft ook nog een prima ritmesectie achter hem staan. Frank van Pardo komt het best tot zijn recht in de wat rustiger nummers. Even ontstaat er wat hilariteit onder het publiek als blijkt dat Frank een van z’n ‘broodjes’ zoekt. Heb je een listige gordel om met een hele rits broodjes, ben je net die ene kwijt die je nodig hebt. Terwijl de band stoïcijns doorspeelt, voel je de spanning die zich van Frank heeft meester gemaakt in zijn zoektocht over het podium en in zijn kleding om er uiteindelijk achter te komen, dat de mondharmonica in het verkeerde vakje zit (of misschien toch maar gewoon een andere gepakt?).
Hoeke heeft een grote schare aanhang, maar die was er (op een paar na) niet in Zwolle. Die hadden waarschijnlijk de keuze gemaakt om naar Hoorn of Lelystad af te reizen, waar dit weekend meer spektakel te wachten staat. In Zwolle kwam de klik met het publiek er niet. ‘King Bee’ kreeg nog wel weer de handen op elkaar van de nog aanwezige bezoekers, maar daarna liep het bezoekersaantal hard terug. De meesten leken gekomen te zijn voor Barrelhouse en wachtten het eind van het concert niet af. Zij misten dus een prachtige uitvoering van het laatste nummer ‘Lord I feel tired’. Met “Jullie zijn er stil van”, sluit Ruben het concert af. Tja, zo’n dagsluiting hakt erin en dan staan de koppen niet meer op een toegift.
Bezetting:
Ruben Hoeke – gitaar
Frank van Pardo – zang, mondharmonica
Paul Brandsen – bas
Arjen Knaap – drums
De bezoekers hebben zich deze avond goed gehouden aan het verzoek hun stemvolume te beperken. Bij het ophalen van de jassen vertelde de dame van de garderobe, dat de meeste bezoekers in eerste instantie nogal lacherig reageren als ze het bordje bij de garderobe zien en later ook nog eens op de zaaldeur. Toch lijkt het verzoek wel effect te hebben!
Ik ben één van de mensen die vroegtijdig afhaakte bij Ruben Hoeke, want de vonk sloeg niet over bij mij. Dat was zeker wel het geval bij Barrelhouse. Het lukt ze nog altijd om een geweldige set neer te zetten. Het plezier straalt er nog altijd van af. En Guus weet het publiek nog altijd op te zwepen. Altijd een genot om deze band te horen en te zien. Beginnende blueszangeressen moeten maar les nemen bij Tineke, want ze staat nog altijd op nr 1 in Nederland. Een heerlijk concert en een mooie recensie Jannie!