Dana Fuchs Band
Podium P3, Purmerend
27 april, 2012
Tekst: Frank van Engelen / Foto’s: Ron Koffeman
Het is zaterdagavond 20.55uur als ik P3 binnen treedt om te gaan genieten van deze bluesrock dame. Het was niet zo heel druk vond ik meteen al, en het voorprogramma liet ook even op zich wachten. Het voorprogramma werd verzorgd door een talentvolle dame uit Volendam. Martine Bond zong eigen liedjes en begeleide zichzelf vakkundig op de gitaar en zette een mooie intieme sfeer neer om de boel een beetje op te warmen. Hoewel haar liedjes en stem heel mooi zijn, kwam het publiek toch vooral voor Dana en zat gewoon er tussendoor te kletsen. Ach ja, dat gebeurt tegenwoordig heel veel, en daar doe je eigenlijk ook niet zoveel aan, maar moet gezegd worden, de dame probeerde wel te overtuigen.
Het is even pauze, maar ook die werd wat langer, en het was een stuk drukker geworden en daar klonken de rockklanken de ruimte in. Meteen al stevig kwam de uit Florida afkomstige Bluesrock dame het podium op, gehuld in en weer zeer sexy blouse om ons meteen al te verassen met een flinke brul, en je kon meteen zien dat ze er erg veel zin in had. Vanaf nummer 1 lag het publiek al aan haar voeten, en de dame kan dat bespelen als geen ander. Een soort van Janis Joplin, Beth Hart, en toch heel erg eigen is Dana naar mijn idee. Het ene na het andere rocknummer komt voorbij met een heftige dame die rockt als de kleren, maar ook de intimiteit ruimte geeft in het nummer wat ze steevast doet tijdens haar concerten, nl. haar tribute aan haar zuster, met wie ze altijd dezelfde droom had, maar het nu alleen moet doen. Het nummer Songbird dus, wat altijd weer een groot moment van ontroering brengt. Dana is gewoon een zeer hartelijk mens met veel gevoel, en haar taal liegt er in politieke uitlatingen er ook niet om. In Nederland komt ze weg met haar taalgebruik, wat in haar eigen land zeker niet het geval is. Daar blijf het bij het Gospel en spirituele gedachtes. Hier liet deze dame haar mening niet onbetuigd over zaken.
Het repertoire was een bloemlezing van haar albums waarbij natuurlijk haar laatste album een extraatje gaf. Ik heb Dana al menig malen gezien, wat mij vooral opviel dit keer was, dat het geluid prima was en dat Dana dit keer ook erg familiair was met haar publiek. Het leek wel een soort kerk, en dat gevoel heeft ze ook de hele avond vastgehouden. The Gospel Preaches leek het wel, maar dan wel met die snoeiharde rock riffs er in en uithalen zoals deze dame dat geweldig kan. De andere kant van dan zijn de mooie ballades, die mij voor mij echt een streling zijn voor mijn oren, en dan die Woodstock Peace sfeer, hmmm heerlijk gewoon. Ik vond dat niet alleen, want we waren even samen met elkaar voor een paar uurtjes, en daar is tegenwoordig vaak heel weinig tijd meer voor. Gitarist en rechterhand John Diamond spreekt natuurlijk boekdelen, wat en techniek en variatie heeft die man, helemaal geweldig. De rest van de band mag er ook wezen, strak, heftig, speels en enthousiast.
Dana komt heel graag in Nederland en eigenlijk is het grote Europese succes ook een beetje hier begonnen, iets waar ze Bospop nog steeds heel dankbaar voor is. De dame had natuurlijk vroeger al heel wat ervaring op gedaan met zingen o.m. in de musical over Janis Joplin wat werkelijke lovende kritieken kreeg, en wat te denken van een van de hoofdrollen in de film Across The Universe. Ja, en dat succes wordt alleen maar meer, en Dana wordt breder, doch een ding blijft fier overeind!, haar onvermoeibare inzet, haar Stones items, haar vredelievende gebaren en haar ontiegelijke goede strot en songs. Ze praat tegenwoordig meer tussen de songs door dan vroeger, ik vind dat zelf niet erg moet ik zeggen.
Heel apart was dat het nummer Helter Skelter niet gespeeld werd, voor de rest waren alle klassiekers er wel hoor, o.m. het schitterende Allmost Home. Uitschieters voor mij waren Keep on Rollin’, Drive, Allmost Home, het Southern drive achtige Superman en ja natuurlijk Songbird. Ja, Dana en band hebben het Purmerendse publiek in de P3 volledig ingepakt, en ik heb zelf voor het eerst een zeer mooi gesprek gehad waar de warmte vanaf straalde. Thnx Dana, and see ye real soon.
Dank aan allen voor een geweldige ouderwetse hippie rock avond, en ik en er zeker snel weer een keertje bij. De foto’s tenslotte laten zien hoe leuk het was allemaal.
Je geeft echt een goede indruk van de avond Frank. Het was een heel warm optreden, al vond ik zelf dat ze op een gegeven moment wel heel veel kletste! Maar dan kwam er weer een song en dan was die ergernis weer weg……….ik heb genoten! En die foto s zijn ook prachtig!
kletsen viel wel mee vond ik en gaf wat meer diepte denk ik aan de song's. foto's zijn echt mooi.
meningen verschillen Frank, maar verer vond ik het fantastisch!
Mooi verslag Frank, precies vertaald zoals die avond was gegaan. Veel enthousiaste mensen die enorm hebben genoten. Geluid was keigoed. Kortom een giga leuk optreden.