Verslag + Foto’s : Culemborg 2012

Culemborg Bluesfestival
Diverse podia Centrum Culemborg
25 augustus, 2012

Featuring o.a. Flavium, Ralph de Jongh, Ben Poole, Dani Wilde, King King, Bradley’s Circus, Jon Amor Blues Group
Sugar Boy & The Sinners, Leif de Leeuw Band, Scarlet Mae, Fossen & Struijk and The Dynaflow
JennBBlues, Danny Giles Band, Definition of Madmen

Tekst: Gerrit Harmsen & Stan van der Lugt / Foto’s: Marco van Rooijen
Culemborg Blues 2012 Fotoalbum: http://www.flickr.com/photos/bluesmagazine/sets/72157631327461694/

Gewapend met regenjack en paraplu trekken we richting het centrum van Culemborg. Lopend vanaf het station naar het hoofdpodium blijkt dit geen overbodige luxe. Gelukkig is het op 2 kleine regenbuitjes na een schitterende dag en is het met slechts een t-shirtje aan erg aangenaam toeven. Ondanks de weervoorspellingen groeit Culemborg 2012 uit tot een schitterende muziekdag. Ook dit jaar is het aanbod groot en spelen er veel bands op hetzelfde tijdstip. Keuzes maken is zoals op andere festivals ook hier geboden. Ja natuurlijk, hierdoor missen we enkele bands. Echter als een bliksemflits aan alle bands voorbij trekken ontneemt ons ook het recht van spreken.

Gelukkig is dat bij de eerste band van de dag niet het geval en kunnen we volop genieten van één van de oudste bluesbands van ons land. Flavium staat al ruim 40 jaar met regelmaat op het podium. Hoewel het programmaboekje duidelijk omschrijft dat de heren een volledige BB. King set gaan spelen heb ik ze daar niet op kunnen betrappen. Met een stuk of 15 Cd’s op hun naam is er genoeg eigen repertoire om in dat kleine uurtje op ons los te laten.
Kwalitatief staan de heren hun mannetje en spettert het muzikaal meer dan voldoende.
Samen met het prima afgestelde geluid een geweldige opener van de dag. Met een beetje meer interactie tussen band en publiek zou het voor de jongere bluesliefhebber zomaar eens een de ontdekking van deze dag geweest kunnen zijn. Erg goede opener van Culemborg 2012.

Direct na het optreden verplaatsen wij ons naar de Tollenstraat om eens te horen wat JennBBlues ons te bieden heeft. De band heeft het afgelopen jaar grote sprongen gemaakt en krijgt steeds meer bekendheid in bluesland. Na Giethoorn het 2^de grote festival voor deze band uit het oosten des lands. Het is mijn derde keer dat ik ze aan het werk zie, toch zijn ze vandaag van een klasse dat ik nog niet eerder van ze heb gezien. De sinds mei nieuwe drummer Bren Geerlings blijkt een prima aanwinst en maakt de ritmesectie rete strak. Daarnaast lijken Jennifer Bogert en gitarist Egbert Kno vandaag in de vorm van hun leven. Met een schitterende uitvoering van Walter Trout zijn Welcome To The Human race beleven we het absolute hoogtepunt van JennBBlues. De stem van Jenn gaat door merg en been.
Wanneer de Dutch Bluesfoundation weer gaat starten met nominaties voor beste zangeres zouden ze eens de moeite moeten nemen een optreden van JennBBlues bij te wonen. De band zet zich na vandaag definitief op de blueskaart van Nederland. Top!

Uiteraard ook even bij Ralph de Jongh wezen luisteren. Ook nu weer zeer intens en vol emotie. En toch, na Ralph 2x in een kleinere setting te hebben gezien roept de keuze voor het hoofdpodium bij mij toch vraagtekens op. Op het grote plein mis ik toch iets. Misschien wel de energie die je anders wel door je aderen voelt stromen. Voor mij in ieder geval niet overtuigend genoeg om de hele set af te kijken. Geef mij de Ralph de Jongh maar die dicht op je zit zodat je alle uitingen van zijn gezicht en lichaam meekrijgt en hij je helemaal mee neemt op zijn muzikale reis.

Na JennBBlues nog ruim een uur de tijd voor de Danny Giles Band. Alweer een jonge gitaar virtuoos uit Engeland. Het land lijkt te grossieren in jong bluestalent. Want hij is vandaag niet de enige aanwezige die afkomstig is van het Britse eiland. Danny speelt al behoorlijk veel in ons land en krijgt steeds meer waardering voor zijn sublieme gitaarspel. De afwisseling van stevig, ingetogen naar hard, subtiel, dan weer scheurend getuigt van een grote diversiteit. Na afloop is er dan ook een grote aftrek van zijn demo Cd.

Gitarist Ben Poole is een jonge rijzende ster op de Europese bluesscene die het publiek meteen aan zich wist te binden met krachtige versies van Losing You (The Temtations) en Lets Go Upstairs, de titelsong van zijn debuutalbum. Een akoestisch uitstapje was een mooie onderbreking van al dat elektrische geweld. Het fijne optreden werd afgesloten met een uitgesponnen vlammende cover van Hey Joe. In de toekomst gaan we zeker meer van Ben Poole horen.

De Britse Dani Wilde vierde haar 27-jarige verjaardag en deed dat met een uitgebalanceerde set van soulachtige blues, waarbij genoeg ruimte werd gegeven aan Stuart Dixon om naast Dani op de gitaar te excelleren. De grootste verrassing was broer Will Wilde, een virtuoos op de mondharmonica die zijn grote voorbeeld Charlie Musselwhite naar de kroon lijkt te steken.

Voor deze rocker is het dan tijd om zich 2 uur lang vooraan te nestelen bij de heren van Definition Of Madmen. Het is een samensmelting van twee Nederlandse Blues-Rock bands, Superfloor en Black Top! De band bestaat uit de vier heren Mick Hup, Jefferson Migchelsen, Rob van den Broek en Theo Thumper. Blues?, nee dat spelen de heren niet, wel rete strakke Kicking-Ass Rock and Roll. Opvallend dat zanger Mick Hup moeiteloos alle zang op zich neemt en de gekozen songs opmerkelijk goed aansluiten bij zijn mogelijkheden. Regelmatig sta ik als een jonge hond headbangend voor het podium. Oordoppen uit om me volledig over te geven aan de passie, energie en knallende rock van dit viertal. In september staan ze in Café Wallies te Harmelen. Ik zal er dan weer bij zijn.

Na een fiks portie rock sprinten we naar het hoofdpodium om niets te hoeven missen van het Schotse King King. In april 2011 kwam de band van Alan Nimmo met het eerste album.
In dat jaar zijn de live optredens van een dusdanig hoog gehalte dat ze in 2012 bij elk zichzelf respecterend festival zijn te bewonderen. Ook nu laten de heren zich weer van hun beste kant zien. Zien inderdaad, want het geluid van de zang is in het eerste gedeelte verschrikkelijk slecht. Alan doet echter of er niets aan de hand is en geeft ook vandaag weer volle bak. Dan plotseling gaan de volume knopen open en horen we hem ook. Vanaf dat moment wordt de reputatie volledig waar gemaakt en is het duidelijk waarom deze band met prime-time op het hoofdpodium te bewonderen is. De klasse spat er van alle kanten vanaf. Hoe vaak ik ze inmiddels ook gezien heb telkens word ik toch weer verrast door de tomeloze energie die op me afkomt. Wat mij betreft van de hedendaagse bluesbands één van de beste!

Na een vette hap weer door naar Robbert Fossen & Peter Struijk and The Dynaflow.
Ooit werden ze zo aangekondigd bij Vreedenblues en een veelvuldige mail wisseling was het gevolg. The Dynaflow ging niet akkoord. De hilariteit was dan ook groot toen tijdens het optreden het spandoek werd uitgerold en de huidige naam werd gevoerd. Dat ze vandaag in deze bezetting op Culemborg staan geeft aan hoe snel het kan gaan met een stel muzikanten die elkaar weten te vinden. Het viertal speelt vanaf begin dit jaar steeds vaker samen en maakt een onuitwisbare indruk. Nederlandse topblues van een heel hoog gehalte. Ik vraag mij dan ook af hoe ver deze ster zou reiken als er meer aandacht wordt besteed aan de interactie met het publiek. Voor mij één van de hoogtepunten van deze dag. Na drie top optredens op een rij laat ik Jon Amor dan ook voor wat het is zodat ik zeker weet dat er op zondag nog een glimlach van tevredenheid op mijn gezicht is te zien.

Een heerlijke editie van het Culemborg Bluesfestival. Volgend jaar staat het laatste weekend van augustus al weer genoteerd. Een heerlijk festival zonnetje lijkt haast verzekerd, wat die weermannen van te voren ook mogen voorspellen. Zie jullie in 2013.

Meer foto’s, zie Culemborg Blues 2012 Fotoalbum: http://www.flickr.com/photos/bluesmagazine/sets/72157631327461694/[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]

Ook op Blues Magazine ...