Breda Blues Night
19 maart 2010
Chasse Theater, Breda
Breda Blues Night 2010 – Een topper!
Tekst en Foto’s : Dr.Groove
Stevige opener door Charlie & the Welfare, een deinende vloer bij de Electrophonics, verrassend vette sound van Rootbag, een super-energieke Paul Lamb met zijn zonodig nog energiekere Kingsnakes; publiek loopt massaal warm voor Ben Prestage en krijgt de koude rillingen + kippenvel van de Blues Angels.
Dit alles liep mooi soepeltjes en zo goed als naadloos in elkaar over dankzij de prima techniekvan de Chassé-crew dit jaar.
Om te beginnen met het eind: De Blues Angels: zoveel jaar na dato blijkt maar weer eens te meer dat wat in het vat zit niet verzuurt en naar mate iets ouder wordt, het alleen maar rijpt, net als goede kaas of wijn.
Na een jaar of tien was ik een klein beetje vergeten hoe goed deze dames ook alweer waren, maar wees gerust mijn kinderen…. mijn geloof heeft zich weer onmiddelijk in de goede richting gekeerd!
Laten we goddam met z’n allen niet vergeten wat we in de lage landen voor enorme talenten hebben rondlopen en deze dan ook omarmen en gunnen wat ze verdienen!
Ik hoorde van Dr. John (aka Mac Rebennack) persoonlijk dat ook hij de shivers kreeg van zijn eigenste “I’ve been hoodoo’d “ in de versie van deze blauwe engelen.
The Electrophonics, ook van Hollandse bodem, maar dan wel uit ‘the deep south’ geven wederom van jetje, zoals we niet anders gewend zijn van Stefan en zijn companen; heerlijke swing en jump uit de fifties en natuurlijk volledig in stijl (foute kostuums in foute kleuren en zo’n lekker plat drumstel). Enige minpuntje vond ik dat de blazers niet zo heel erg uit de verf kwamen (geluid te zacht), maar verder een heerlijke show om te horen en te zien. Onmogelijk om stil te blijven staan, of je bent wel een erg ongevoelige hark!
Rootbag, een qua naam nog vrij onbekende band, maar als ik roep: Richard van Bergen weet het merendeel van de muziek-minnende lezers dat we hier te doen hebben met een van ‘s lands beste slide-gitaristen en als ik nog een keer roep: Dick Wagensveld gaat het lampje fel branden, want met deze twee heren staat meteen de helft van de Shiner Twins op het podium. Dit aangevuld met JJ Goossens op drums, staat uiteraard voor kwalitatieve ‘Southern’ music die zo fat & spicy is als goeie ‘Gumbo’. Aanstekelijke rootsy gitaarpartijen en dito ritmes zorgen voor een ‘we want more’ geroep als de set wordt afgesloten; helaas laat het volle programma dat niet toe.
Diverse toehoorders gaan dan maar meteen naar de SR&BB-stand om een cd van deze mannen aan te schaffen, maar nogmaals helaas, want die is er nog niet! Tijd voor een doorbraak dus en gauw de studio in, of een live-cd is misschien een nog betere optie.
Paul Lamb & the Kingsnakes verrasten me flink met hun set. Dacht ik dat het aanvankelijk een rechttoe, rechtaan harmonica-Blues set zou worden, kwam ik toch in dit geval van een warme kermis thuis, want bleek het repertoire zeer gevarieerd te zijn. Regelmatig passeerden er b.v. New Orleans-achtige ritmes en dat kan mij wel bekoren Uiteraard waren er plenty, werkelijk schitterende mondharp passages van Mr. Lamb, maar ook de rest van de band kwam duidelijk aan bod en zeer goed uit de verf; twee waanzinnig goede gitaristen, zoonlief Ryan Lamb en Chad Strenz, die ook nog in het bezit was van een fantastisch stemgeluid, zorgden voor een uitstekende show. Mr. Lamb himself gaf zich ook volledig; lag regelmatig op z’n knieen op het podium en dwong het publiek stilte af, door zonder microfoon met z’n mondharmonica de zaal in te duiken en al spelend rond te lopen.
Uitstekende performance!
Het duurde slechts enkele songs, maar toen had Ben Prestage ook het Bredase publiek volledig in z’n broekzak. Met zijn inmiddels bekende cigar-box gitaar , begeleid door zijn eigen ‘one-man’ band presteert deze charmante baardige ‘Hillbilly lookalike’ het iedere keer weer om binnen no-time zijn toehoorders naar zijn hand te zetten met zijn unieke show. Een echte kleine kunstenaar die Seasick Steve naar de kroon steekt!
De openers Charlie & The Welfare warmden het binnendruppelende publiek uitstekend op met hun rock-achtige repertoire en de John Fogerty-achtige stem van Hans ‘Charlie’ Vermeeren. Beast-drummer Roel Bisschop en smooth bassist Laurens houden alles stevig onder controle en Franky Vee op Hammond geeft regelmatig van katoen! Leuke band.
Al met al een zeer geslaagde 3e editie van deze Breda Blues Night. Op naar de 4e !
> Foto Album Breda Blues Night 2010
We horen graag je mening! Voeg reactie toe