Verslag Bluesroute Scyedam 29 mei 2010

Bluesroute Scyedam
29 mei 2010
www.bluesroute-scyedam.nl

Tekst & Foto’s : Eric Campfens

Op zaterdag 29 mei was het eindelijk zo ver: het eerste Schiedamse Bluesfestival ging van start. Het begin van een tweedaags evenement met een interessante line-up. Het geheel speelde zich af in de Schiedamse binnenstad. Er waren grote buitenpodia gebouwd op de Koemarkt en Grote Markt. En verder speelden er diverse bands in de café’s.
Dit is een verslag van de eerste dag van het festival; de dag met de bekendste gasten. De bands werden door spreekstalmeester Jack Kerklaan vakkundig en met het van Jack bekende enthousiasme aan- en afgekondigd, op gezette tijden het publiek oraal van het ene naar het andere podium jagend.

Om kwart over 2 trapte de bekende Haagse bluesband Livin’ Blues Xperience af en de 1e Schiedamse Bluesroute was een feit. Dit eerste optreden vond plaats op de Koemarkt. In hun ruim 40-jarige bestaan heeft Livin’ Blues al een behoorlijke naam opgebouwd. Van de meest succesvolle samenstelling uit 1970 is alleen zanger Nicko Christiansen nog over, maar de huidige versie bestaat toch ook al weer een aantal jaren. De band zette een fantastische en veel te korte set neer met eigen werk en covers. Ook de welbekende “Wang Dang Doodle” en “L.B. Boogie” ontbraken natuurlijk niet.
Hiermee was de toon voor het Bluesfestival gezet en voor wie nog niet genoeg had van Livin’ Blues kregen ‘s avonds de gelegenheid hen nogmaals te horen in Podiumcafé De Graauwe Hengst.

De volgende band was Wolfpin, die op het podium Grote Markt speelde. De band van gitarist/zanger Marcel Scherpenzeel speelt opwindende bluesrock, geïnspireerd door Rory Gallagher, maar duidelijk doorspekt met vleugjes Southern Rock. Ze speelden een goede afwisseling van uptempo nummers en ballads. En toen Marcel al solerend het publiek inliep en de trappen van het oude stadhuis beklom en vanaf het bordes de mooiste tonen aan zijn gitaar ontlokte, kon de sfeer helemaal niet meer stuk. Klasse!

Na afloop van dit optreden werden we Jack Kerklaan allemaal verbaal van het plein verjaagd om het volgende optreden op de Koemarkt te gaan bekijken: Bmaster. De inzettende regen en het daardoor zich schuilhoudende publiek zorgde dat het optreden enigszins in het water viel. De band valt niets te verwijten. Hun grote muzikale kwaliteit is buiten kijf en publiekslieveling Hank zorgde er met zijn grappen en grollen toch voor een geslaagd optreden. Voor mij een verrassing en zeker een aanrader.

Na ongeveer een uur werd het weer tijd om een wandeling over de Hoogstraat de maken naar de Grote Markt. Zowel qua tijd als regen begon het een en ander uit de hand te lopen.
Inmiddels stonden Mama’s Bad Boys al klaar om met hun snoeiharde bluesrock te proberen de wolken uiteen te drijven. Het zeer ervaren powertrio deed wat dat betreft enorm hun best en ondanks de stromende regen trokken zij steeds meer publiek. In eerste instantie had ik wat moeite met hen, maar na enkele nummers was ik ook om.
Gitarist Lamar Chase, bassist Otis Rahim Hornesby en drummer Tolik Smirnoff verstaan hun vak en Lamar wist perfect hoe hij het publiek moest bespelen. Humor, virtuositeit en show. Enkele keren liep hij al gitaarspelend tussen het publiek, daagde de dames uit en beklom het bordes van het Stadhuis. En dit alles in de stromende regen. En omdat het tijdschema toch al uitliep mochten zij nog een door het publiek gevraagde, maar niet geplande, toegift geven.

Hoogste tijd om ons weer te begeven naar de Koemarkt, waar een Superjam ging plaatsvinden met medewerking van een aantal Schiedamse muzikanten, waaronder Raymunda, één van de organisatoren van deze Bluesroute.
Hiervoor hadden zij Dany Lademacher, gitarist bij o.m. Herman Brood en de Paris Dandies, en Gaynel Hodge, één van de oprichters van the Platters, uitgenodigd. Ondersteund door het uitstekende baswerk van Serge van der Kuil, de stuwende drums van Marcel Gootjes en de uitstekende gitarist Dennis Buitendijk vuurde deze gelegenheidsformatie de één na de andere klassieker op ons af. “Oh Well”, “Honky Tonk Woman” en “Hoochie Coochie Man” zijn er maar enkele van.
Uiteindelijk lukte het hen om de regen te laten ophouden. Eigenlijk was er geen tijd meer voor een toegift, maar het publiek gaf zich niet zo snel gewonnen en alles dreigde toch al uit de hand te lopen. Wat geeft het, het was leuk en gezellig, dus vooruit maar.

En, hup, weer terug naar de Grote Markt, waar inmiddels al enkele honderden mensen zich hadden verzameld voor de grote act van de avond. De band was nog bezig met de soundcheck. In verband met de door de regen ontstane hoge luchtvochtigheid waren wat extra problemen opgetreden en dit had alles nog wat meer vertraagd.
De uit Servië afkomstige Ana Popovic heeft enkele jaren aan de conservatoria van Rotterdam en Utrecht jazzgitaar gestudeerd en na haar doorbraak in de VS is zij over de hele wereld een graag geziene gast.
Begeleid door een uitstekende band speelt zij de sterren van de hemel, waarbij ook de andere muzikanten voldoende ruimte kregen hun kwaliteiten te tonen. Ook werd één van Ana’s klasgenoten op het conservatorium, Vincent, op het podium gehaald voor een gitaarduel. Ana Popovic had ervoor gezorgd dat het publiek ondanks het slechte weer toch weer opgewarmd was. Het was inmiddels 10 uur geworden en het programma was al een half uur uitgelopen, maar daar hadden de Schiedammers niets mee te maken. Een toegift werd gevraagd en gegeven, een prachtige versie van Hendrix’ “House Burning Down”. De klok tikte door, maar toch…… een tweede toegift “Mellow Soul”.

En toen, inmiddels tegen half 11, was het toch echt afgelopen. Dat wil zeggen, alleen voor de buitenpodia. In de Schiedamse kroegen speelden nog diverse bluesbands en ging het feest gewoon door. En het bleef nog lang onrustig in Schiedam.

Mijn conclusie na de eerst dag is dat de organisatie een prachtig bluesfestival heeft weten neer te zetten. Een gevarieerd programma, goed georganiseerd en – ondanks de regen – goed bezocht. Mijn complimenten. Wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.

Ook op Blues Magazine ...